Noruega

Residentes fiscais en España con rendas procedentes de Noruega

(O contido deste documento é meramente informativo e elaborouse con carácter divulgativo. Para máis información pode consultarse directamente a Lei do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas e o Convenio hispano-noruegués para evitar a dobre imposición).

I.- Residencia fiscal

Unha persoa física é residente en territorio español cando se dea calquera das seguintes circunstancias:

Que permaneza máis de 183 días, durante o ano natural, en territorio español.

Para determinar este período de permanencia computaranse as ausencias esporádicas non sendo que o contribuínte acredite a súa residencia fiscal noutro país (mediante un certificado de residencia fiscal expedido polas autoridades fiscais desoutro outro país). No suposto de países ou territorios dos cualificados como paraíso fiscal, a Administración Tributaria poderá esixir que se probe a permanencia no mesmo durante 183 días no ano natural.
Que radique en España o núcleo principal ou a base das súas actividades ou intereses económicos de forma directa ou indirecta.
Que residan habitualmente en España o cónxuxe non separado legalmente e os fillos menores de idade que dependan desta persoa física. Este terceiro suposto admite proba en contrario.

II.- Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas

Se unha persoa física, de acordo co descrito, resulta ser residente fiscal en España, será contribuínte polo Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas (IRPF) e deberá tributar en España pola súa renda mundial, é dicir, deberá declarar en España as rendas que obteña en calquera parte do mundo, sen prexuízo do que se dispoña no Convenio para evitar a dobre imposición internacional subscrito entre España e o país de orixe da renda.

Os convenios enumeran uns tipos de rendas e dispón, respecto de cada unha delas , as potestades tributarias que corresponden a cada Estado asinante:

nuns casos, potestade exclusiva para o país de residencia do contribuínte,
noutros , potestade exclusiva para o país de orixe da renda e,
finalmente, nalgúns supostos, potestade compartida entre ambos os dous países, podendo ambos os dous gravar a mesma renda pero coa obriga para o país de residencia do contribuínte de arbitrar medidas para evitar a dobre imposición.

O período impositivo do IRPF é o ano natural. Unha persoa será residente ou non residente durante todo o ano natural xa que o cambio de residencia non supón a interrupción do período impositivo.

A declaración da renda das persoas físicas residentes fiscais en España, preséntase nos meses de abril, maio e xuño do ano seguinte ao de devindicación. A normativa do IRPF regula uns límites e condicións que determinan a obriga de presentar a declaración do imposto, que deberán consultarse cada ano. As rendas exentas non se teñen en conta para determinar a obriga de declarar.

Exemplo: Contribuínte, residente fiscal en España, cuxa única renda en 2019 é unha pensión procedente de Noruega, causada por traballar nunha empresa no devandito país (España ten a potestade exclusiva de gravame. O tratamento no Convenio explícase a continuación). Se a pensión supera a contía de 14.000 euros anuais, atendendo aos límites e condicións da obriga de declarar relativa ao exercicio 2019, estaría obrigado a presentar declaración polo IRPF correspondente a 2019, tendo en conta que o pagador da pensión norueguesa non está obrigado a practicar retencións a conta do IRPF español.

Convenio hispano-noruegués

(O texto do Convenio pode ser consultado en https://sede.agenciatributaria.gob.es na seguinte ruta: Inicio > Normativo e criterios interpretativos > Fiscalidade internacional)

De forma simplificada, tendo en conta o que se dispón no Convenio entre España e Noruega (CDI ), a tributación para os residentes fiscais en España das rendas de fonte norueguesa máis comunmente obtidas sería:

Pensións (artigo 18 CDI):

As pensións e remuneracións análogas, e as anualidades procedentes de Noruega, así como as pensións e outros pagamentos previstos no réxime de Seguridade Social de Noruega, pagas a un residente fiscal en España, só poden someterse a imposición en España. A potestade tributaria para gravar as pensións procedentes de Noruega percibido por residentes en España é exclusiva de España. A diferenza doutros CDI, o CDI hispano-noruegués non diferencia entre pensións privadas e públicas, sendo aplicable o artigo 18 para ambos os dous casos.

Rendas derivadas de inmobles (artigo 6 CDI):

As rendas da propiedade inmobiliaria situada en Noruega, poden someterse a imposición tanto en España como en Noruega. O contribuínte residente tería dereito a aplicar en España no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.

Dividendos (artigo 10 CDI):

Os dividendos de fonte norueguesa poden someterse a imposición en España de acordo coa súa lei interna. Estes dividendos poden tamén someterse a imposición en Noruega, se este é o Estado en que reside a sociedade que paga os dividendos e segundo a súa lexislación interna, pero se o perceptor dos dividendos é o beneficiario efectivo residente en España, o imposto así esixido en Noruega terá un límite máximo do 15 por 100 do importe bruto dos dividendos. O contribuínte residente tería dereito a aplicar en España no IRPF a dedución por dobre imposición internacional ata ese límite.

Intereses (artigo 11 CDI):

Os intereses procedentes de Noruega pago a un residente de España poden someterse a imposición en España de acordo coa súa lexislación interna. Porén, isto intereses poden someterse a imposición tamén en Noruega, país de que proceden e de acordo coa súa lexislación interna, pero se o perceptor dos intereses é o beneficiario efectivo o imposto esixido en Noruega non pode exceder do 10 por 100 do importe bruto dos intereses. En España tería dereito a aplicar no IRPF a dedución por dobre imposición internacional ata ese límite.

Retribucións de membros de consellos de administración de sociedades residentes de Noruega (artigo 16 CDI):

Poden someterse a imposición tanto en Noruega como en España. O contribuínte tería dereito en España a aplicar no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.

Ganancias patrimoniais:

Derivadas de bens inmobles (artigo 13.1 CDI) : as ganancias obtidas polo alleamento de bens inmobles situados en Noruega, poden someterse a tributación tanto en España como en Noruega. O contribuínte ten dereito a aplicar en España no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.
Derivadas de bens mobles que pertenzan a un establecemento permanente ou a unha base fixa (artigo 13.2 CDI): as ganancias obtidas polo alleamento de bens mobles que pertenzan a un establecemento permanente ou a unha base fixa que un residente en España posúa en Noruega para a realización de actividades empresariais ou a prestación de servizos persoais independentes, comprendidas as ganancias derivadas do alleamento do establecemento ou a base fixa, poderán someterse a imposición tanto en Noruega como en España. O contribuínte ten dereito a aplicar en España no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.
Derivadas de accións ou participacións nunha sociedade cuxo activo consista principalmente en inmobles, se os inmobles están situados en Noruega (artigo 13.4 CDI ): as ganancias derivadas do alleamento destas accións ou participacións poden someterse a tributación tanto en España como en Noruega. O contribuínte ten dereito a aplicar en España no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.
Derivadas de accións ou participacións dunha empresa residente en Noruega, que formen parte dunha participación substancial no capital da mesma (artigo 13.5 CDI ): as ganancias derivadas desas accións ou participacións poden someterse a tributación tanto en España como en Noruega, en cuxo caso, en España ten dereito a aplicar no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.

Considérase que unha persoa ten unha participación substancial cando posúa, ela soa ou en asociación con outras persoas, directa ou indirectamente, accións ou outros dereitos que en conxunto ascenden ao 25 por 100 ou máis do capital social ou das participacións análogas na devandita sociedade, ou cando posúa o 25 por 100 ou máis do dereito aos beneficios da devandita sociedade.
Derivadas de accións ou outros dereitos, así como de opcións, ou outros instrumentos financeiros relacionados coas devanditas accións ou dereitos dunha sociedade residente en Noruega (artigo 13.6 CDI) : As ganancias obtidas do alleamento destas accións ou dereitos poden someterse a tributación tanto en España como en Noruega cando o transmitente fose residente en Noruega en calquera momento durante os 5 anos precedentes ao alleamento, en cuxo caso en España o residente ten dereito a aplicar no IRPF a dedución por dobre imposición internacional. En caso contrario só tributan en España.
Derivadas doutra clase de bens##1## (artigo 13.7 CDI ): en xeral, as ganancias derivadas do alleamento de calquera outra clase de bens distintos dos anteriores, só poden someterse a imposición en España, sempre que este sexa o Estado de residencia do transmitente.

Ademais das comentadas anteriormente, o Convenio enumera outro tipo de rendas (beneficios empresariais, servizos profesionais, retribucións do traballo asalariado, artistas e deportistas, funcións públicas, outras rendas …), cuxo tratamento pode consultarse no texto do mesmo.

III.- Obriga de información sobre bens no estranxeiro

As persoas residentes en España deberán informar á Administración tributaria española sobre tres categorías diferentes de bens e dereitos situados no estranxeiro:

contas en entidades financeiras situadas no estranxeiro
valores, dereitos, seguros e rendas depositadas, xestionados ou obtidas no estranxeiro
bens inmobles e dereitos sobre bens inmobles situados no estranxeiro

Esta obriga deberá cumprirse, mediante o modelo 720, entre o 1 de xaneiro e o 31 de marzo do ano seguinte a aquel ao que se refira a información que hai que subministrar.

Non existirá obriga de informar sobre cada unha das categorías de bens cando o valor do conxunto de bens correspondentes a cada categoría non supere os 50.000 euros. Unha vez presentada a declaración informativa por unha ou varias das categorías de bens e dereitos, a presentación da declaración nos anos sucesivos será obrigatorios cando o valor experimentase un incremento superior a 20.000 euros respecto do que determinou a presentación da última declaración.

Logo da AEAT

Teléfono 91 554 87 70 / 901 33 55 33

https://sede.agenciatributaria.gob.es