Saltar ao contido principal
Folletos de residentes con rendas estranxeiras

Suecia

Residentes fiscais en España con rendas procedentes de Suecia

(O contido deste documento é meramente informativo e elaborouse con carácter divulgativo. Para máis información pode consultarse directamente a Lei do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas e o Convenio hispano-sueco para evitar a dobre imposición).

I.- Residencia fiscal

Unha persoa física é residente en territorio español cando se dea calquera das seguintes circunstancias:

  • Que permaneza máis de 183 días, durante o ano natural, en territorio español.

    Para determinar este período de permanencia computaranse as ausencias esporádicas non sendo que o contribuínte acredite a súa residencia fiscal noutro país (mediante un certificado de residencia fiscal expedido polas autoridades fiscais desoutro outro país). No suposto de países ou territorios dos cualificados como paraíso fiscal, a Administración Tributaria poderá esixir que se probe a permanencia no mesmo durante 183 días no ano natural.

  • Que radique en España o núcleo principal ou a base das súas actividades ou intereses económicos de forma directa ou indirecta.

  • Que residan habitualmente en España o cónxuxe non separado legalmente e os fillos menores de idade que dependan desta persoa física. Este terceiro suposto admite proba en contrario.

II.- Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas

Se unha persoa física, de acordo co descrito, resulta ser residente fiscal en España, será contribuínte polo Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas (IRPF) e deberá tributar en España pola súa renda mundial, é dicir, deberá declarar en España as rendas que obteña en calquera parte do mundo, sen prexuízo do que se dispoña no Convenio para evitar a dobre imposición internacional subscrito entre España e o país de orixe da renda.

Os convenios enumeran uns tipos de rendas e dispón, respecto de cada unha delas , as potestades tributarias que corresponden a cada Estado asinante:

  • nuns casos, potestade exclusiva para o país de residencia do contribuínte,

  • noutros , potestade exclusiva para o país de orixe da renda e,

  • finalmente, nalgúns supostos, potestade compartida entre ambos os dous países, podendo ambos os dous gravar a mesma renda, pero coa obriga para o país de residencia do contribuínte de arbitrar medidas para evitar a dobre imposición. Porén, o CDI hispano-sueco dispón, en determinados casos relativos a pensións e ganancias, que corresponde ao país da fonte tomar as medidas para evitar a dobre imposición.

O período impositivo do IRPF é o ano natural. Unha persoa será residente ou non residente durante todo o ano natural xa que o cambio de residencia non supón a interrupción do período impositivo.

A declaración da renda das persoas físicas residentes fiscais en España, preséntase nos meses de abril, maio e xuño do ano seguinte ao de devindicación. A normativa do IRPF regula uns límites e condicións que determinan a obriga de presentar a declaración do imposto, que deberán consultarse cada ano. As rendas exentas non se teñen en conta para determinar a obriga de declarar.

Exemplo: Contribuínte, residente fiscal en España, cuxa única renda en 2019 é unha pensión procedente de Suecia, causada por traballar nunha empresa no devandito país (España ten potestade de gravame. O tratamento no Convenio explícase a continuación). Se a pensión supera a contía de 14.000 euros anuais, atendendo aos límites e condicións da obriga de declarar relativa ao exercicio 2019, estaría obrigado a presentar declaración polo IRPF correspondente a 2019, tendo en conta que o pagador da pensión sueca non está obrigado a practicar retencións a conta do IRPF español.

Convenio hispano-sueco

(O texto do Convenio pode ser consultado en  https://sede.agenciatributaria.gob.es  na seguinte ruta: Inicio > Normativo e criterios interpretativos > Fiscalidade internacional)

De forma simplificada, tendo en conta o que se dispón no Convenio entre España e Suecia (CDI ), a tributación para os residentes fiscais en España das rendas de fonte sueca máis comunmente obtidas sería:

Pensións:

Entendidas como remuneracións que teñen a súa causa nun emprego exercido con anterioridade, teñen distinto tratamento segundo:

  • Pensión recibida por razón do traballo dependente prestado ao Estado, subdivisión  administrativa ou entidade local (artigo 19.2 CDI). O seu tratamento é:

    1. En xeral, estas pensións só se someterán a imposición en Suecia.

      Inclúese a pensión na declaración IRPF e España permitirá (artigo 24.2 CDI), como dedución do imposto sobre a renda español, aquela parte do imposto español que corresponde á pensión obtida en Suecia.  

    2. Porén, se o beneficiario da pensión residente en España tivese nacionalidade española, as referidas pensións só tributarían en España.

  • Pensión recibida por razón dun emprego anterior no sector privado (artigo  18 CDI). O seu tratamento é:

    1. En xeral, estas pensións só tributarían en España.

    2. Porén, os pagamentos realizados a persoas de nacionalidade sueca, baixo o Réxime da Seguridade Social de Suecia, así como os pagamentos derivados dunha pensión por razón dun seguro de vida concertado en Suecia, poderán someterse a imposición tanto en España como en Suecia. Nestes supostos (artigo 24.5 CDI) as medidas para evitar a dobre imposición adoptaranse en Suecia, non sendo aplicable en España ningunha dedución polo imposto pago en Suecia.

Rendas derivadas de inmobles (artigo 6 CDI):

As rendas da propiedade inmobiliaria situada en Suecia, poden someterse a imposición tanto en España como en Suecia. O contribuínte residente tería dereito a aplicar en España no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.

Dividendos (artigo 10 CDI):

Os dividendos de fonte sueca poden estar suxeitos a imposición en España de acordo coa súa lexislación interna, se o residente en España é o perceptor efectivo dos dividendos. Estes dividendos poden tamén someterse a imposición en Suecia, país en que reside a sociedade que paga os dividendos, e de acordo coa lexislación do devandito Estado, pero cun límite máximo do 15 por 100 do importe bruto dos dividendos. O contribuínte residente tería dereito a aplicar en España no IRPF a dedución por dobre imposición internacional ata ese límite.

Intereses (artigo 11 CDI):

Os intereses procedentes de Suecia poden estar suxeitos a tributación en España de acordo coa súa lexislación interna, se o residente en España é o perceptor efectivo do interese. Porén, estes intereses poden someterse a imposición tamén en Suecia, pero o imposto esixido en Suecia non pode exceder do 15 por 100 do importe bruto dos intereses. En España tería dereito a aplicar no IRPF a dedución por dobre imposición internacional ata ese límite.

Retribucións de membros de consellos de administración de sociedades residentes de Suecia (artigo 16 CDI):

Poden someterse a imposición tanto en Suecia como en España. O contribuínte tería dereito en España a aplicar no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.

Ganancias patrimoniais:

  • Derivadas de bens inmobles (artigo 13.1 CDI) : as ganancias obtidas polo alleamento de bens inmobles situados en Suecia, poden someterse a tributación tanto en España como en Suecia. O contribuínte ten dereito a aplicar en España no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.

  • Derivadas de bens mobles que pertenzan a un establecemento permanente ou a unha base fixa (artigo 13.2 CDI): as ganancias obtidas polo alleamento de bens mobles que pertenzan ou pertencesen a un establecemento permanente ou a unha base fixa que un residente en España posúa en Suecia para a realización de actividades empresariais ou a prestación de servizos profesionais, comprendidas as ganancias derivadas do alleamento do establecemento ou a base fixa, poderán someterse a imposición tanto en Suecia como en España. O contribuínte residente tería dereito a aplicar en España no IRPF a dedución por dobre imposición internacional.

  • Derivadas doutra clase de bens##1## (artigo 13.4 CDI ): as ganancias derivadas do alleamento de calquera outra clase de bens distintos dos bens inmobles mencionados no primeiro punto, así como dos bens mobles que pertenzan ou pertencesen a unha base fixa mencionada no segundo punto, só tributan en España, sempre que este sexa o Estado onde resida o transmitente. Un exemplo deste tipo sería a ganancia derivada da venda de accións dunha empresa sueca.

  • Derivadas de accións ou participacións nunha sociedade cuxo activo consista principalmente en inmobles (artigo 13.5 CDI ): as ganancias derivadas do alleamento destas accións ou participacións poden someterse a tributación tanto en España como en Suecia, se o vendedor é de nacionalidade sueca, se ser nacional español, foi residente de Suecia en calquera momento durante un período de cinco anos inmediatamente anterior ao alleamento e no momento do alleamento, só ou canda algunha persoa estreitamente relacionada, tivese unha influencia decisiva na sociedade. Nestes supostos (artigo 24.5 CDI) as medidas para evitar a dobre imposición adoptaranse en Suecia, non en España.

Ademais das comentadas anteriormente, o Convenio enumera outro tipo de rendas (beneficios empresariais, servizos profesionais, retribucións do traballo asalariado, artistas e deportistas, funcións públicas, outras rendas …), cuxo tratamento pode consultarse no texto do mesmo.

III.- Obriga de información sobre bens no estranxeiro

As persoas residentes en España deberán informar á Administración tributaria española sobre tres categorías diferentes de bens e dereitos situados no estranxeiro:

  • contas en entidades financeiras situadas no estranxeiro
  • valores, dereitos, seguros e rendas depositadas, xestionados ou obtidas no estranxeiro
  • bens inmobles e dereitos sobre bens inmobles situados no estranxeiro

Esta obriga deberá cumprirse, mediante o modelo 720, entre o 1 de xaneiro e o 31 de marzo do ano seguinte a aquel ao que se refira a información que hai que subministrar.

Non existirá obriga de informar sobre cada unha das categorías de bens cando o valor do conxunto de bens correspondentes a cada categoría non supere os 50.000 euros. Unha vez presentada a declaración informativa por unha ou varias das categorías de bens e dereitos, a presentación da declaración nos anos sucesivos será obrigatorios cando o valor experimentase un incremento superior a 20.000 euros respecto do que determinou a presentación da última declaración.

Logo da AEAT

Teléfono 91 554 87 70 / 901 33 55 33

https://sede.agenciatributaria.gob.es