7.1.5. Rendemento neto do traballo: gastos deducibles

O rendemento neto do traballo será o resultado de diminuír o rendemento íntegro no importe dos gastos deducibles.

Terán a consideración de gastos deducibles exclusivamente os seguintes:

1. As cotizacións á Seguridade Social ou a mutualidades xerais obrigatorias de funcionarios.

2. As detracciones por dereitos pasivos.

3. As cotizacións aos colexios de orfos ou entidades similares.

4. As cotas satisfeitas a sindicatos e colexios profesionais, cando a colexiación teña carácter obrigatorio para o desempeño do traballo, na parte que corresponda aos fins esenciais destas Institucións, co límite de 500 euros anuais.

5. Os gastos de defensa xurídica derivados directamente de litixios suscitados na relación do contribuínte coa persoa de que percibe os rendementos, co límite de 300 euros anuais.

6. Outros gastos deducibles. Poderanse deducir en concepto doutros gastos e con carácter xeral, 2000 euros anuais. A devandita cantidade incrementarase nos seguintes casos:

   • Tratandose de contribuíntes desempregados inscritos na oficina de emprego que acepten un posto de traballo que esixa o traslado da súa residencia habitual a un novo municipio incrementarase a devandita contía, no período impositivo en que se produza o cambio de residencia e no seguinte, ata 2000 euros anuais adicionais.

     Este incremento do gasto deducible só é aplicable ao rendemento neto de traballo do novo posto de traballo aceptado.

   • Tratandose de persoas con discapacidade que obteñan rendementos do traballo como traballadores activos, incrementarase a devandita contía ata en 3.500 euros anuais. O devandito incremento será ata de 7.750 euros anuais, para as persoas con discapacidade que sendo traballadores activos acrediten necesitar axuda de terceiras persoas ou mobilidade reducida, ou un grao de discapacidade igual ou superior ao 65 %.

     Este incremento do gasto deducible só é aplicable á parte do rendemento neto de traballo obtido como traballador activo con discapacidade.

Acreditación da discapacidade (art. 72 Rgl.)

Terán a consideración de persoas con discapacidade os contribuíntes que acrediten un grao de discapacidade igual ou superior ao 33 %.

O grao de discapacidade deberá acreditarse mediante certificado ou resolución expedida polo Instituto de Migracións e Servizos Sociais ou o órgano competente das Comunidades Autónomas.

En particular, considerarase acreditado un grao de discapacidade igual ou superior ao 33 %no caso dos pensionistas da Seguridade Social que teñan recoñecida unha pensión de incapacidade permanente total, absoluta ou gran invalidez e no caso dos pensionistas de clases pasivas que teñan recoñecida unha pensión de xubilación ou retiro por incapacidade permanente para o servizo ou inutilidade.

Igualmente, considerarase acreditado un grao de discapacidade igual ou superior ao 65 %cando se trate de persoas con discapacidade cuxa incapacidade sexa declarada xudicialmente, aínda que non acade o devandito grao. A partir da entrada en vigor da lei 8/2021 de reforma do Código Civil e da Lei de Enxuizamento Civil, a referencia á incapacitación xudicial esténdense ás resolucións xudiciais da orde civil en que se establece a curadoría representativa das persoas con discapacidade.

A expresión "incapacidade declarada xudicialmente" refírese unicamente ao ordenamento civil.