7.1.7. Imputación temporal
Regra xeral
Os rendementos do traballo, tanto os ingresos coma os gastos, impútanse ao período impositivo en que sexan esixibles polo seu perceptor.
Regras especiais
-
Cando non se satisfixese a totalidade ou parte dunha renda, por encontrarse pendente de resolución xudicial a determinación do dereito á súa percepción ou a súa contía, os importes non satisfeitos imputaranse ao período impositivo en que aquela adquira firmeza.
-
Cando por circunstancias xustificadas non imputables ao contribuínte, os rendementos derivados do traballo percíbanse en períodos impositivos distintos a aqueles en que foron esixibles, imputaranse a estes, practicandose, se é o caso, autoliquidación complementaria, sen sanción nin xuros de mora nin recarga algún.
Cando concorran as circunstancias previstas na letra a) anterior, os rendementos consideraranse esixibles no período impositivo en que a resolución xudicial adquira firmeza.
A declaración presentarase no prazo que media entre a data en que se perciban e o final do inmediato seguinte prazo de declaracións polo imposto.
-
No caso de rendementos derivados da cesión da explotación dos dereitos de autor que se devindiquen ao longo de varios anos, o contribuínte poderá optar por imputar o anticipo a conta dos mesmos a medida que se vaian devindicando os dereitos.