Investimentos en adquisición de activos fixos

A disposición transitoria cuarta da Lei 19/1994, do 6 de xullo, prevé que no suposto de supresión do réxime xeral de dedución por investimentos, a súa aplicación futura nas Illas Canarias, mentres non se estableza un sistema substitutivo equivalente, continuará realizandose conforme á normativa vixente no momento da supresión.

De acordo co criterio interpretativo fixado polo Tribunal Supremo na Sentenza núm. 605/2024, do 10 de abril, recaída no recurso de casación contencioso-administrativo núm. 1299/2022 a normativa que debe aplicarse é a contemplada no artigo 26 da Lei 61/1978, do 27 de decembro, do Imposto de Sociedades, e no seu Regulamento, aprobado polo Real decreto 2631/1982, do 15 de outubro, normativa vixente no momento da súa supresión, ao entender que non existe un réxime substitutivo equivalente na LIS actual.

Activos fixos novos

Os contribuíntes poden deducir da cota íntegra o 25% dos investimentos que efectivamente realicen en activos fixos novos.

En ningún caso consideraranse activos fixos novos os terreos.

Os contribuíntes que se dediquen, a través dunha explotación económica, ao arrendamento ou cesión a terceiros para o seu uso de activos fixos poderán gozar da dedución por investimentos polos activos fixos novos, sempre que cumpran os restantes requisitos previstos e non exista vinculación, directa ou indirecta, cos arrendatarios ou cesionarios dos devanditos bens nin se trate de operacións de arrendamento financeiro.

Activos fixos usados

Os contribuíntes poden deducir da cota íntegra o 25% do importe dos investimentos para a adquisición do elemento de activo fixo usado que non gozase anteriormente desta dedución por investimentos en elementos do inmobilizado material.

Darán dereito á dedución por investimentos os activos fixos usados que pertenzan a algunha das seguintes categorías:

1. Maquinaria, instalacións e utensilios.

2. Equipos para proceso de información.

3. Elementos de transporte interior e exterior, excluídos os vehículos susceptibles de uso propio por persoas vinculadas directa ou indirectamente á empresa.

Para ter dereito a esta dedución, a adquisición do elemento de activo fixo usado ten que supor unha evidente mellora tecnolóxica para a empresa, debendose acreditar esta circunstancia, en caso de comprobación ou investigación da situación tributaria do contribuínte, mediante a xustificación de que o elemento obxecto da dedución vai producir ou produciu algún dos seguintes efectos:

• Diminución do custo de produción unitaria do ben ou servizo.

• Mellora da calidade do ben ou servizo.

Base da dedución

A base da dedución comprenderá a totalidade da contraprestación convida, con exclusión dos intereses, impostos estatais indirectos e as súas recargas, que non se computarán nela , con independencia da súa consideración para os efectos da valoración dos activos.

Momento de cómputo da dedución

Os investimentos en activos fixos materiais que dean dereito á dedución por investimentos entenderanse realizadas no período impositivo en que entren en funcionamento.

Deducións non aplicadas por insuficiencia de cota

As cantidades non deducidas por este concepto poderanse aplicar, respectando os límites que lles resulten de aplicación, nas liquidacións dos períodos impositivos que conclúan nos 15 anos inmediatos e sucesivos.