Supostos que non se consideran amparados pola exención

Non se consideran amparadas pola exención , estando polo tanto plenamente suxeitas ao imposto e debendo declararse integramente:

1. As indemnizacións establecidas en virtude de convenio, pacto ou contrato.
2. En xeral, as cantidades que, se é o caso, percíbanse como consecuencia da extinción do contrato de traballo, por calquera causa distinta do despedimento ou cesamento do traballador ou para a que non estea establecido con carácter obrigatorio no Estatuto dos Traballadores nin nas súas normas de desenvolvemento o dereito do traballador a percibir indemnización. Entre estes supostos, cómpre mencionar os seguintes:
   • A extinción, ao seu termo, dos contratos de traballo temporal ou de duración determinada previstas no artigo 49.1 c) do Estatuto dos Traballadores por non producirse no mesmo despedimento ou extinción por vontade do traballador (cesamento).
   • Os despedimentos disciplinarios que sexan cualificados como procedentes.
   • A extinción do contrato por vontade do traballador (cesamento) que non estea motivado por ningunha das causas a que se refiren os artigos 41.3 e 50 do Estatuto dos Traballadores.