Rendementos de traballo por natureza

Normativa: Art. 17.1 Lei IRPF

En particular, compréndense entre os rendementos íntegros do traballo:

Os soldos e salarios.
As prestacións por desemprego.
As devanditas prestacións percibidas por desemprego na modalidade de pagamento único están exentas. Véxase nas exencións do artigo 7 da Lei do IRPF no Capítulo 2.As remuneracións en concepto de gastos de representación.
As dietas e asignacións para gastos de viaxe, agás os de locomoción e os considerados normais de manutención e estancia en establecementos de hostalaría cos límites regulamentariamente establecidos que máis adiante coméntanse.
As contribucións ou achegas satisfeitas polos promotores de plans de pensións previstas no texto refundido da Lei de regulación dos plans e fondos de pensións, aprobado polo Real decreto Lexislativo 1/2002, do 29 de novembro (BOE de 13 de diciembre), ou polas empresas promotoras previstas na Directiva 2003/41/ CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 3 de xuño de 2003, relativa ás actividades e a supervisión de fondos de pensións de emprego.
Esta directiva foi derrogada, con efectos a partir do 13 de xaneiro de 2019, pola Directiva (UE) 2016/2341 do Parlamento Europeo e do Consello, do 14 de decembro de 2016, na que se establece que as referencias á Directiva 2003/41/CE se entenderán feitas á citada Directiva (UE) 2016/2341
As contribucións ou achegas satisfeitas polos empresarios para facer fronte aos compromisos por pensións nos termos previstos pola disposición adicional primeira do texto refundido da Lei de regulación dos plans e fondos de pensións, aprobado polo Real decreto Lexislativo 1/2002, anteriormente citado, e na súa normativa de desenvolvemento, cuando aquelas sexan imputadas ás persoas a quen se vinculen as prestacións.

En relación ás contribucións ou achegas satisfeitas polos empresarios para facer fronte aos compromisos por pensións debe terse en conta que como regra xeral a imputación fiscal ten carácter voluntario cando se trata de contratos de seguro colectivo distinto dos plans de previsión social empresarial, debendo manterse a decisión que se adopte respecto do resto de primas que se satisfagan ata a extinción do contrato de seguro.

Non obstante, a imputación fiscal pasa a ter carácter obrigatorio nos seguintes casos:

Nos contratos de seguro de risco (como, por exemplo, seguros que cubran a contingencia de falecemento ou invalidez).
Cando os contratos de seguro cubran conxuntamente as continxencias de xubilación e de falecemento ou incapacidade, na parte das primas satisfeitas que corresponda ao capital en risco por falecemento ou incapacidade, sempre que o importe da devandita parte exceda de 50 euros anuais.

Con esta finalidade considérase capital en risco a diferenza entre o capital asegurado para fallecimiento ou incapacidade e a provisión matemática.
Nos contratos de seguro en que a imputación fiscal de primas sexa voluntaria, a imputación será obrigatoria polo importe que exceda de 100.000 euros anuais por contribuyente e respecto do mesmo empresario, agás nos seguros colectivos contratados a consecuencia de despedimentos colectivos realizados de conformidade co que se dispón no artigo 51 do Estatuto dos Traballadores.

Agora ben, nos seguros colectivos contratados antes do 1 de decembro de 2012, en que figuren primas de importe determinado expresamente, e o importe anual destas supere este límite de 100.000 euros, establécese un réxime transitorio que determina que nestes casos non será obrigatoria a imputación por ese exceso [Véxase o Art. 17.1.f) e disposición transitoria vixésimo sexta Lei do IRPF].