Cota diferencial
Normativa: Art. 79 Lei IRPF
Da cota resultante da autoliquidación deducirase o importe dos pagamentos a conta correspondentes ao exercicio 2022 (retencións e ingresos a conta, pagamentos fraccionados e, se é o caso, as cotas do Imposto sobre a Renda de non Residentes satisfeitas por contribuíntes que adquiriron a devandita consideración por cambio de residencia), obtendose a cota diferencial.
Retencións e ingresos a conta
As retencións e ingresos a conta poden provir das seguintes clases de rendas:
- Rendementos do traballo.
- Rendementos do capital mobiliario.
- Por arrendamentos de inmobles urbanos (constitúa ou non actividade económica).
- Por rendementos derivados de actividades económicas (agás arrendamentos de inmobles urbanos).
- Por aplicación do réxime especial de atribución de rendas.
- Por imputacións de agrupacións de interese económico e unións temporais de empresas.
- Por imputacións de rendas derivadas da cesión de dereitos de imaxe.
- Por ganancias patrimoniais, incluídos premios e dereitos de subscrición.
As persoas e entidades obrigadas a reter ou a ingresar a conta están obrigadas a expedir, en favor do contribuínte, certificación acreditativa da retención practicada ou dos ingresos a conta efectuados, así como dos restantes datos referentes ao contribuínte que fosen incluídos no correspondente resumo anual de retencións e ingresos a conta do IRPF.
Véxase ao respecto a Resolución do Departamento de Xestión Tributaria da AEAT do 15 de decembro de 1999 (BOE do 22 de decembro), así como a Resolución 3/2001, do 22 de outubro, do citado Departamento de Xestión Tributaria da AEAT (BOE do 31 de outubro).
A certificación cos requisitos anteriormente mencionados, deberá pórse a disposición do contribuínte con anterioridade á apertura do prazo de declaración do IRPF (artigo 108.3 Regulamento IRPF ).
Pagamentos fraccionados
Os contribuíntes que desenvolvan actividades económicas, deducirán os pagamentos fraccionados correspondentes ao exercicio 2022, segundo conste nos modelos 130 ou 131 presentados.
Cotas do Imposto sobre a Renda de non Residentes satisfeitas por contribuíntes que adquiriron a devandita condición por cambio de residencia
As persoas físicas que no exercicio 2022 adquirisen a condición de contribuíntes do IRPF, por pasar a ter a súa residencia habitual en territorio español para os efectos deste imposto, poderán deducir o importe que, se é o caso, satisfixesen en concepto de cotas do Imposto sobre a Renda de non Residentes, sempre que se trate de cotas deste imposto reportado no exercicio 2022.
As retencións e ingresos a conta do Imposto sobre a Renda de non Residentes que, se é o caso, fosen practicadas durante o exercicio 2022, terán para estes contribuíntes a consideración de pagamentos a conta do IRPF, polo que o importe das mesmas incluirase entre as retencións e ingresos a conta que corresponda, atendendo á natureza das rendas sobre a que se practicaron.
Retencións a conta efectivamente practicadas en virtude da Directiva 2003/48/CE do Consello reportado con anterioridade ao 1 de xaneiro de 2017
Normativa: Art. 99.11 Lei IRPF
Teñen a consideración de pagamentos a conta do IRPF as retencións a conta efectivamente practicadas en virtude do que se dispón no artigo 11 da Directiva 2003/48/CE do Consello, do 3 de xuño de 2003, en materia de fiscalidade dos rendementos do aforro en forma de pagamento de intereses, reportadas con anterioridade ao 1 de xaneiro de 2017.
Ao respecto debe indicarse que a Directiva 2003/48/CE do Consello establecía un dobre sistema de tributación das rendas do aforro: o intercambio de información e a retención na fonte.
Este último sistema era seguida por Luxemburgo e Austria á data de adopción do acordo polo que entrou en vigor a nova Directiva (UE ) 2015/2060 do Consello, do 10 de novembro de 2015 que derroga a Directiva 2003/48/CE do Consello. A eses países débense engadir outros países non comunitarios como a Confederación Suíza, o Principado de Liechtenstein, a República de San Marino, o Principado de Mónaco, o Principado de Andorra cos que se asinaron acordos en que se establecían medidas equivalentes ás previstas na Directiva 2003/48/CE.
Coa entrada en vigor da nova directiva establécese un único sistema de intercambio de información para cuxa adopción se estableceu un período transitorio para os países que utilizaban o sistema de retención na fonte (en concreto, para Austria, dentro da Unión Europea e Suíza, Liechtenstein, San Marino, Mónaco e Andorra, fóra da Unión Europea). Período que finalizou en 2017.
Non obstante, en todos os acordos asinados cos países non pertencentes á Unión Europea inclúense supostos en que aínda será de aplicación o sistema anterior de retención na fonte a pesar de entrar en vigor o novo protocolo. Estes supostos están vinculados principalmente con obrigas pendentes antes da entrada en vigor do sistema de intercambio de información.