Por arrendamento da vivenda habitual

Normativa: Arts. 8 e 18.1 e 4.c) Texto Refundido das disposicións legais da Comunidade de Madrid en materia de tributos cedidos polo Estado, aprobado por Decreto Lexislativo 1/2010, de 21 outubro

Contía e límite máximo da dedución

• O 30 por 100 das cantidades satisfeitas polo arrendamento da vivenda habitual no período impositivo.

  Precisión 1: a renda que hai que satisfacer polo contrato de arrendamento subscrito por un só do cónxuxes é unha débeda que corresponde, en exclusiva, ao propio asinante con independencia das relacións internas que posteriormente poidan xurdir no seo do réxime económico matrimonial. Por iso, as cantidades que satisfaga o cónxuxe que non figura no contrato non dan dereito á devandita dedución por non ser arrendatario, con independencia de cal sexa o réxime económico matrimonial. Véxase ao respecto a Sentenza do Tribunal Supremo número 220/2009, do 3 de abril (Sala do Civil), recaída no recurso de casación número 1200/2004 (ROJ: STS 2464/2009).

  Precisión 2 : o dereito á dedución por arrendamento de vivenda habitual está vinculado a aquela edificación habitable cuxo destino primordial sexa satisfacer a necesidade permanente de vivenda do arrendatario, nos termos da Lei de Arrendamentos Urbanos. Non obstante, cando o contrato subscrito fose cualificado polas partes como "de tempada", podería considerarse que o inmoble obxecto do mesmo veu a satisfacer a necesidade permanente de vivenda, desde que o contrato se estendese por un período mínimo dun ano.

• O límite máximo de dedución será de 1.237,20 euros, tanto en tributación individual como en conxunta.

Requisitos e outras condicións para a aplicación da dedución

• Idade do contribuínte.

  O contribuínte debe ter menos de 40 anos de idade á data de devindicación do imposto (normalmente, o 31 de decembro).

• Límites da suma das bases impoñibles xeral e do aforro (suma dos recadros [0435] e [0460] da declaración) para poder aplicar a dedución.

  Esíxese un dobre límite; un xeral, que ten que cumprir o contribuínte que pretenda aplicar a dedución, e outro específico que ten que cumprir a unidade familiar de que forme parte:

  a. Contribuínte: a suma das bases impoñibles xerais e do aforro do contribuínte non poderá superar:

  • - 26.414,22 euros en tributación individual.

  • - 37.322,20 euros en tributación conxunta.

  b. Unidade familiar: a suma das bases impoñibles xerais e do aforro de todos os membros da unidade familiar de que o contribuínte poida formar parte non poderá ser superior a 61.860 euros.

  Regras para a aplicación dos límites á unidade familiar:

  • Se se trata dunha unidade familiar conxugal (das reguladas no artigo 82.1.1ª da Lei do IRPF ), terán que agregarse as bases impoñibles de cada un dos membros da unidade familiar integrado na mesma, con independencia de que opten ou non polo réxime de tributación conxunta e de que estean obrigados ou non a presentar declaración.

    Así, para cada cónxuxe, a base impoñible será a correspondente a ambos os dous máis as dos fillos (menores de idade ou maiores incapacitados xudicialmente suxeitos a patria potestade prorrogada ou rehabilitada), comúns ou non, que convivan co matrimonio.

    No caso de tributación conxunta será a base impoñible da devandita declaración a que se teña en conta para os efectos do límite fixado.

  • Se se trata dunha unidade familiar monoparental ou non conxugal, terán que agregarse, exclusivamente as bases impoñibles dos membros da unidade familiar que teoricamente corresponda a cada contribuínte, de acordo co que se dispón no artigo 82.1.2ª da Lei do IRPF : o propio contribuínte e os fillos deste (menores ou maiores incapacitados judi­cialmente suxeitos a patria potestade prorrogada ou rehabilitada) que convivan con el. E todo iso, tamén, con independencia de que se opte ou non por tributar polo réxime de tributación conxunta e de que estean ou non obrigados a presentar declaración. No caso de tributación conxunta será a base impoñible da devandita declaración a que se teña en conta para os efectos do límite fixado.

• As cantidades abonadas polo arrendamento da vivenda habitual deben superar o 20 por 100 da mencionada suma de bases impoñibles xeral e de aforro do contribuínte.

• Para a aplicación da dedución, e l contribuínte debe estar en posesión do resgardo ou, se é o caso, dunha copia do resgardo  do depósito da fianza na Axencia de Vivenda Social da Comunidade de Madrid formalizada polo arrendador, de acordo co que se dispón no artigo 36 da Lei 29/1994, do 24 de novembro, de Arrendamentos Urbanos, e no Decreto 181/1996, do 5 de decembro, polo que se regula o réxime de depósito de fianzas de arrendamentos na Co­munidad de Madrid, ou ben posuír copia da denuncia presentada ante o devandito organismo por non haberlles entregado o devandito xustificante o arrendador.

Importante: unha vez introducida polos contribuíntes con dereito á dedución a información necesaria para o seu cálculo, será automaticamente trasladada ao apartado "Información adicional á dedución autonómica por arrendamento de Andalucía, Principado de Asturias, Illes Balears, Canarias, Cantabria, Castela-A Mancha, Castilla y León, Cataluña, Extremadura, Galicia, Madrid, Rexión de Murcia, La Rioja e Comunitat Valenciana "do Anexo B.9 da declaración.