Repercusión do imposto ao destinatario

A repercusión supón a translación do peso económico do imposto polo suxeito pasivo ao destinatario da operación gravada.

A repercusión está configurada como un dereito-deber, por canto que a Lei establece que o suxeito pasivo debe repercutir o importe do imposto sobre o destinatario da operación gravada pero, ao mesmo tempo, para que este efectúe a repercusión, establécense na normativa unha serie de requisitos:

• Requisitos formais

  A repercusión debe efectuarse mediante factura coas excepcións que conteñen as normas regulamentarias, consignando a cota repercutida separadamente da base impoñible.

• Requisitos temporais

  A repercusión deberá efectuarse ao tempo de expedir e entregar a factura e debe efectuarse no prazo dun ano desde a data da devindicación. Noutro caso, o suxeito pasivo perde o dereito á repercusión (é dicir, o suxeito pasivo ingresou ou debe ingresar o imposto, pero non pode trasladaro os destinatarios da operación).

• Requisitos materiais

  Non existe obriga de soportar a repercusión en dous supostos:

  1. Cando a repercusión non se realice de acordo coa Lei.

  2. Cando a repercusión se realice antes da devindicación do imposto.

1. Regra especial. Repercusión a entes públicos

Nas entregas de bens e prestacións de servizos suxeitos e non exentas ao imposto cuxos destinatarios fosen Entes públicos entenderase sempre que os suxeitos pasivos do imposto, ao formular as súas propostas económicas, aínda que sexan verbais, incluíron dentro das mesmas o Imposto sobre o Valor Engadido que, non obstante, deberá ser repercutido como partida independente, cando así proceda, nos documentos que se presenten para o cobramento, sen que o importe global contratado experimente incremento como consecuencia da consignación do tributo repercutido. Neste sentido, os pregos de condicións particulares previstos na contratación administrativa conterán a prevención expresa de que a todos os efectos entenderase que as ofertas dos empresarios comprenden non só o prezo de contrátaa, senón tamén o importe do imposto.

2. Rectificación das cotas impositivas repercutidas

A. Supostos en que debe efectuarse a rectificación

A rectificación das cotas repercutidas debe efectuarse nos seguintes supostos:

1. Nos casos de incorrecta fixación das devanditas cotas.

2. Cando se produzan as circunstancias que dan lugar á modificación da base impoñible.

A rectificación debe efectuarse cando se advirtan as causas da incorrecta determinación ou prodúzanse as circunstancias que dan lugar á modificación da base impoñible, sempre que non transcorresen 4 anos a partir do momento en que se devengó o imposto ou da data en que se producisen as circunstancias que dan lugar á modificación da base impoñible.

Pode procederse á rectificación sempre que se expedise factura, aínda que non se repercutise cota algunha.

B. Supostos en que non procede a rectificación

Non procederá a rectificación nos seguintes casos:

1. Cando a rectificación sexa debida á incorrecta fixación de cotas, implique un aumento das cotas repercutidas e os destinatarios non actuen como empresarios ou profesionais.

   Excepción: nos casos de elevación legal de tipos, a rectificación pode efectuarse no mes en que entren en vigor os novos tipos e no seguinte.

2. Cando sexa a Administración Tributaria a que poña de manifesto, a través das correspondentes liquidacións, cotas impositivas reportadas e non repercutidas maiores que as declaradas polo suxeito pasivo e resulte acreditado que o devandito suxeito pasivo participaba nunha fraude ou que sabía ou debía haber sabido, utilizando para ese fin unha dilixencia razoable, que realizaba unha operación que formaba parte dunha fraude.

C. Procedimiento de rectificación

Podemos distinguir:

1. Rectificación sen requirimento que implique aumento de cotas:

   • Por erro fundado de dereito ou circunstancias que dan lugar á modificación da base impoñible: a diferenza inclúese na declaración-liquidación do período en que debe efectuarse a rectificación.

   • Resto de causas: debe presentarse unha declaración-liquidación rectificativa á que se aplican a recarga e os xuros de mora que procedan segundo o artigo 27 da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria.

2. Rectificación que supoña diminución de cotas, o suxeito pasivo pode optar por:

   • Iniciar, cando proceder, o procedemento de rectificación de autoliquidacións previstas no artigo 120.3 da Lei Xeral Tributaria e nos artigos 126 a 129 do RGAT.

   • Regularizar a situación na autoliquidación do período en que deba efectuarse a rectificación ou nos posteriores ata o prazo dun ano desde que debeu efectuarse a rectificación. O suxeito pasivo debe reintegrar ao destinatario o importe das cotas repercutidas en exceso.

Nos supostos en que a operación gravada quede sen efecto como consecuencia do exercicio dunha acción de reintegración concursal ou outras de impugnación exercida no seo do concurso, o suxeito pasivo deberá proceder á rectificación das cotas inicialmente repercutidas na autoliquidación do período en que foron declaradas as cotas reportadas.