Definición de establecemento permanente

Regulación : Artigo 13.1.a) TRLIRNR e Convenios para evitar a dobre imposición

Considérase que unha persoa física ou xurídica opera mediante establecemento permanente en territorio español cando por calquera título dispoña, de maneira continuada ou habitual, de instalacións ou lugares de traballo de calquera índole, en que realice toda ou parte da súa actividade ou actúe nel por medio dun axente autorizado para contratar, en nome e por conta do contribuínte, que exerza con habitualidade a devandita poderes.

A característica fundamental do establecemento permanente é a ausencia de personalidade xurídica distinta da da súa casa central.

Entenderase que constitúen establecemento permanente as sedes de enderezo, as sucursais, as oficinas, as fábricas, os talleres, os almacéns, tendas ou outros establecementos, as minas, os pozos de petróleo ou de gas, as canteiras, as explotacións agrícolas, forestais ou pecuarias ou calquera outro lugar de exploración ou de extracción de recursos naturais e as obras de construción, instalación ou montaxe cuxa duración exceda de seis meses.

Se un contribuínte dispón de diversos centros de actividade en territorio español, consideraranse establecementos permanentes distintos e gravaranse separadamente se realizan actividades claramente diferenciables e a xestión das mesmas lévase de xeito separado. Non será posible a compensación de rendas entre establecementos permanentes distintos.

Convenio para evitar a dobre imposición

Se un contribuínte non residente realiza actividades económicas en territorio español e ten dereito a invocar a aplicación dun Convenio para evitar a dobre imposición asinada entre España e o seu país de residencia, habería que acudir o artigo específico do Convenio que defina ao establecemento permanente para determinar se opera mediante esta figura.

En xeral, os Convenios asinados por España baséanse no modelo de Convenio da Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económico (OCDE), que inclúe unha definición de establecemento permanente algo máis restrinxido que a da normativa interna. Non obstante, sempre debe consultarse o Convenio concreto.

Así mesmo, como norma xeral, os convenios confirman a potestade de gravame do Estado de situación do establecemento permanente, dispondo que os beneficios empresariais, se se obteñen a través dun establecemento permanente situado en España, ou os rendementos de actividades profesionais, se se obteñen mediante ou a través dunha base fixa, poden ser sometidos a imposición en España, en cuxo caso grávanse de acordo coa Lei interna española.