Introdución

O Imposto sobre o Patrimonio estableceuse pola Lei 19/1991, do 6 de xuño, e foi materialmente esixible ata o 1 de xaneiro de 2008, data a partir da que a Lei 4/2008, do 23 de decembro, pola que se suprime o gravame do Imposto sobre o Patrimonio, xeneralízase o sistema de devolución mensual no Imposto sobre o Valor Engadido e introdúcense outras modificacións na normativa tributaria (BOE do 25), eliminou a obriga de contribuír polo mesmo, mediante a fórmula de establecer unha bonificación estatal do 100 por 100 sobre a súa cota íntegra e de derrogar as obrigas formais relativas á autoliquidación do imposto, a presentación da declaración, e, se é o caso, o pagamento da débeda tributaria.

Non obstante, os efectos da crise económica fixeron necesario, a través do Real Decreto-lei 13/2011, do 16 de setembro (BOE do 17), a súa recuperación  con dúas importantes novidades:

• O seu restablecemento ten carácter temporal e, por iso, o citado Real Decreto-lei 13/2011 contemplábao inicialmente só para os anos 2011 e 2012. Non obstante, foise prorrogando a súa aplicación desde entón para os sucesivos exercicios. Para 2019 polo Real Decreto-lei 27/2018, do 28 de decembro, polo que se adoptan determinadas medidas en materia tributaria e catastral (BOE do 29).
• Refórzase o seu carácter extraordinario dirixido a que contribúan unicamente os contribuíntes cunha especial capacidade económica, para o que se  elevou o límite da exención da vivenda habitual ata un importe máximo de 300.000 euros e fixouse o mínimo exento en 700.000 euros, aínda que hai que lembrar que as Comunidades Autónomas ostentan amplas competencias normativas sobre este último extremo para os seus residentes e algunhas modificaron o importe do mínimo exento.