Outras consultas IRPF

Os contribuíntes que cambiasen de domicilio fiscal deben comunicaro á Axencia Tributaria no modelo 030.

Tamén pode realizarse a modificación mediante o número de referencia fornecida pola Axencia Tributaria, entrando na súa declaración ben vía Renda WEB ou PAI, marcando o recadro de cambio de domicilio.

Tamén pode acceder a ambos os dous servizos utilizando a clave de acceso Cl@ve PIN.

Se dispón de certificado ou DNI electrónico ou Cl@ve PIN, pódese facer esta mesma comunicación picando na icona azul "Máis Trámites", na opción "Comprobar e modificar domicilio fiscal" na pestana “Consulta do domicilio fiscal (Os meus datos censuais)”.

Para establecer se os descendentes ou ascendentes que conviven co contribuínte dan dereito a aplicar o mínimo familiar correspondente, esíxese que non teñan rendas anuais, excluídas as exentas, superiores a 8.000 euros.

Con esta finalidade, o concepto de renda está constituído pola suma alxébrica dos rendementos netos (do traballo, capital mobiliaria e inmobiliario, e de actividades económicas), de imputacións de rendas e das ganancias e perdas patrimoniais computadas no ano, sen aplicar as regras de integración e compensación. Agora ben, os rendementos deben computarse polo seu importe neto, isto é, unha vez deducidos os gastos (incluíndo o novo gasto deducible de 2000 € do artigo 19.2 f da Lei de IRPF en concepto doutros "gastos "") pero sen aplicación das reducións correspondentes, agás no caso de rendementos do traballo, en que se poderán ter en conta a redución prevista no artigo 18 da LIRPF ao aplicarse con carácter previo á dedución de gastos.

Polo tanto, para determinar ese importe de 8.000 euros non deben tomarse en consideración os rendementos íntegros ou brutos percibidos, senón os netos.

Exemplo: Un ascendente dun contribuínte percibe unicamente unha pensión de 9.600 euros dálle dereito á aplicación do mínimo por ascendentes?

Resposta: Si, tendo en conta que ao minorar o rendemento íntegro de traballo no importe dos gastos deducibles previstos no artigo 19 da Lei do IRPF, en particular os do apartado 2.f) “En concepto doutros gastos distintos dos anteriores, 2000 euros anuais”, o rendemento neto será como máximo de 7.600 euros.

Con carácter xeral, a declaración do IRPF preséntase de forma individual. Non obstante, as persoas integradas nunha unidade familiar pue­den optar, se así deséxano, por declarar de forma conxunta, sempre que todos os seus membros sexan contribuíntes por este imposto.

Para os efectos do IRPF, existen dúas modalidades de unidade familiar:

1. En caso de matrimonio:

   É unidade familiar a integrada polo cónxuxes non separados legalmente e, se os houber:

   1. Os fillos menores, con excepción dos que, co consentimento dos pais, vivan independentemente destes.

   2. Os fillos maiores de idade incapacitados xudicialmente suxeitos a patria potestade prorrogada ou rehabilitada.

   Lembre: a maioría de idade acádase ao cumprir os 18 anos.

2. En ausencia de matrimonio ou nos casos de separación legal:

   É unidade familiar a formada polo pai ou a nai e a totalidade dos fillos que convivan cun ou outra e reúnen os requisitos sinalados para a modalidade anterior.

   Da regulación legal das modalidades de unidade familiar, poden extraerse as seguintes conclusións:

   • Calquera outra agrupación familiar, distinta das anteriores, non constitúe unidade familiar para os efectos do IRPF.

   • Ninguén poderá formar parte de dúas unidades familiares ao mesmo tempo.

   • A determinación dos membros da unidade familiar realizarase atendendo á situa­ción existente o día 31 de decembro de cada ano. Polo tanto, se un fillo cumprise 18 anos durante o ano, xa non formará parte da unidade familiar nese período impositivo. Tampouco formará parte da unidade familiar o membro que faleza durante o período impositivo.

   Nas parellas de feito solo un dos seus membros (pai ou nai) pode formar unidade familiar cos fillos que reúnen os requisitos anteriormente comentados e, en consecuencia, optar pola tributación conxunta. O outro membro da parella debe declarar de forma individual. O mis­mo criterio é aplicable nos casos de separación ou divorcio con garda e custodia compartida.

Unha vez exercitada a opción por tributar de forma individual ou conxunta, non é posible mo­dificarla presentando novas declaracións, non sendo que estas preséntense dentro do prazo voluntario de presentación de declaracións; finalizado o devandito prazo, non poderá cambiarse a opción de tributación para ese período impositivo. A tributación conxunta vincula a todos os membros da unidade familiar; se un calquera dos membros da unidade familiar presenta declaración individual, os restantes membros deberán utilizar este mesmo réxime de tributación.

Reducións por tributación conxunta:

1. En declaracións conxuntas de unidades familiares integradas por ambos os dous cónxuxes, non separados legalmente, e os seus fillos, se os houber, aplicarase unha redución da base impoñible de 3.400 euros anuais.

2. En declaracións conxuntas de unidades familiares formadas polo pai ou a nai e todos os fillos que convivan cun ou outro aplicarase unha redución da base impoñible de 2.150 euros anuais. Non se aplicará esta redución cando o contribuínte conviva co pai ou a nai dalgún dos fillos que forman parte da súa unidade familiar.

IMPORTANTE: Os límites da obriga de declarar son os mesmos en tributación individual e conxunta. Polo tanto, se se opta por tributación conxunta, deben incluírse na declaración todas as rendas dos membros da unidade familiar, con independencia de que individualmente resulten ou non obrigados a presentar declaración.

Dan dereito a mínimo por descendentes (cantidade pola que non se tributa), con independencia de que se trate de declaración individual ou conxunta, os seguintes:

• Descendentes menores de 25 anos a 31 de decembro de 2015, que convivan co contribuínte, que non tivesen rendas superiores a 8.000 euros (sen contar as exentas) e que non presenten de forma independente declaración polo IRPF con rendas superiores a 1.800 euros.

• Descendentes maiores de 25 anos a 31 de decembro de 2015 con grao de minusvalía igual ou superior ao 33 por 100, que convivan co contribuínte, que non tivesen rendas superiores a 8.000 euros (sen contar as exentas) e que non presenten de forma independente declaración polo IRPF con rendas superiores a 1.800 euros.

  Desde o 1 de xaneiro de 2015 se asimila á convivencia a dependencia económica, non sendo que se satisfagan anualidades por alimentos a favor dos devanditos fillos.

Con respecto á tributación conxunta hai que ter en conta:

• Se os descendentes son menores de 18 anos (ou sendo maiores forman parte da unidade familiar por estar incapacitados xudicialmente a patria potestade prorrogada ou rehabilitada), deben incluírse as súas rendas no correspondente apartado da declaración. Se se opta por tributación conxunta, ademais da redución por descendentes, será de aplicación a redución por tributación conxunta.

• Se os descendentes son maiores de 18 anos pero menores de 25 anos e teñen rendas inferiores a 8.000 euros, esas rendas non teñen que incluírse na declaración dos pais ou ascendentes. Estes fillos dan dereito a redución por descendentes, pero ao non formar parte da unidade familiar, non xeran redución por tributación conxunta.

• Se hai fillos menores de 18 anos e fillos maiores de 18, pero menores de 25, é posible a presentación dunha declaración conxunta (pais e menores de 18), en que aplíquese a redución por descendente polos maiores de 18 menores de 25 anos (sempre que cumpran os requisitos sinalados).

Si é posible.

Produciuse unha modificación normativa que entra en vigor a partir do 1 de xaneiro de 2015, de aplicación polo tanto para a Renda 2015, pola que se modifica o artigo 85 da Lei do IRPF que regula a imputación de rendas inmobiliarias.

• Coa redacción anterior, o valor catastral dun inmoble considerábase que fora revisado cando os valores fixados no procedemento de valoración catastral colectiva entrasen en vigor con posterioridade ao 1 de xaneiro de 1994.
• Coa redacción actual, o valor catastral dun inmoble considerábase que fora revisado cando os valores fixados no procedemento de valoración catastral colectiva entrasen en vigor no período impositivo ou nos 10 períodos impositivos anteriores. É dicir, para a renda 2015 considérase "valor catastral revisado" só se se revisou con posterioridade ao 1 de xaneiro de 2005 e non desde o 1 de xaneiro de 1994.

Os efectos na declaración de renda son os seguintes :

Se o valor catastral, de acordo co exposto anteriormente, considérase "REVISADO" aplicarase un 1,1% para os efectos de calcular a imputación de renda inmobiliaria a consignar na declaración.

Se o valor catastral, de acordo co exposto anteriormente, considérase "NON REVISADO" aplicarase un 2% para os efectos de calcular a imputación de renda inmobiliaria a consignar na declaración.

En consecuencia, aos inmobles cuxa valor catastral se revisase entre o 1 de xaneiro de 1994 e o 31 de decembro de 2004 correspóndelles aplicar un 2% como porcentaxe de imputación de rendas inmobiliarias en lugar dun 1,1 %.

Con efectos desde o 1 de xaneiro de 2013 suprímese a dedución por investimento en vivenda habitual prevista no apartado 1 do artigo 68 da Lei do imposto e establécese un réxime transitorio que permite que os contribuíntes que adquirisen antes desa data a súa vivenda habitual ou satisfeitas cantidades antes da devandita data para a construción, ampliación, rehabilitación ou realización de obras por razóns de discapacidade na súa vivenda habitual e viñesen gozando deste beneficio fiscal poidan continuar practicando a dedución nas mesmas condicións que viñan facendoo.

Para tales contribuíntes, a contía da dedución por investimento en vivenda habitual analizarase en dous tramos: un estatal e outro autonómico.

Réxime transitorio:

A partir do 1 de xaneiro de 2013 só terán dereito a aplicar a dedución por investimento en vivenda habitual polas cantidades satisfeitas no período de que se trate os seguintes contribuíntes:

1. Os contribuíntes que adquirisen a súa vivenda habitual ou satisfeitas cantidades para a construción da mesma con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013.

2. Os contribuíntes que satisfixesen cantidades con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013 por obras de rehabilitación ou ampliación da vivenda habitual, sempre que as citadas obras estean terminadas antes do 1 de xaneiro de 2017.

3. Os contribuíntes que satisfixesen cantidades para a realización de obras e instalacións de adecuación da vivenda habitual das persoas con discapacidade con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013, desde que as citadas obras ou instalacións estean concluídas antes do 1 de xaneiro de 2017.

En todo caso, para poder aplicar o réxime transitorio de dedución esíxese que os contribuíntes aplicasen a dedución pola devandita vivenda en 2012 ou en anos anteriores, non sendo que non puidésena aplicar aínda porque o importe investido na mesma non superase o importe exento por reinvestimento ou as bases efectivas de dedución de vivendas anteriores.

Con respecto á dedución por achega a contas vivenda : Esta queda fóra dos beneficios que outorga o réxime transitorio os contribuíntes que, con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013, depositasen cantidades en contas vivenda destinadas á primeira adquisición ou rehabilitación da vivenda habitual. En consecuencia, os devanditos contribuíntes non poderán aplicarse dedución algunha polas achegas que realicen nas súas contas vivenda a partir do 1 de xaneiro de 2013.

Suprímese a dedución por alugamento da vivenda habitual prevista no artigo 68.7 da Lei do IRPF, e establécese un réxime transitorio que permite seguir gozando desta dedución de acordo á regulación contida na Lei do IRPF, na súa redacción en vigor a 31 de decembro de 2014 aos contribuíntes que:

• Tivesen un contrato de arrendamento anterior a 1 de xaneiro de 2015;

• Que, en relación co devandito contrato, satisfixesen con anterioridade á devandita data cantidades polo alugamento da súa vivenda habitual;

• E que se deducisen polo alugamento da devandita vivenda en exercicios anteriores.

O importe da dedución do devandito réxime transitorio consiste no 10,05 %das cantidades satisfeitas no período impositivo polo alugamento da súa vivenda habitual, sempre que a súa base impoñible sexa inferior a 24.107,20 euros anuais.

A base máxima desta dedución é de:

1. 9.040 euros anuais, cando a base impoñible sexa igual ou inferior a 17.707,20 euros anuais.

2. 9.040- [1,4125 x (BI - 17.707,20)], cando a base impoñible estea comprendida entre 17.707,20 e 24.107,20 euros anuais.

Os contribuíntes cuxa base impoñible, nos termos anteriormente comentados, sexa igual ou superior a 24.107,20 euros anuais, en tributación individual ou en tributación conxunta, non poderán aplicar a presente dedución.

Así mesmo poderán deducir a dedución por alugamento de vivenda habitual que, se é o caso, aprobase cada Comunidade Autónoma para o exercicio 2015.

A dación en pagamento da vivenda habitual constitúe unha medida substitutiva da execución hipotecaria que poden solicitar determinados debedores de contratos de préstamo ou crédito garan­tizados con hipoteca inmobiliaria. 

Nestes casos, unha vez solicitada polo debedor a dación en pagamento, a entidade estará obrigada a aceptar a entrega do ben hipotecado por parte do debedor, á propia entidade ou terceiro que esta designe, quedando definitivamente cancelada a débeda. A dación en pagamento suporá a cancelación total da débeda garantida con hipoteca e das responsabilidades persoais do debedor e de terceiros fronte á entidade por razón da mesma débeda.

Na dación en pagamento a ganancia ou perda patrimonial será a por diferenza entre o valor de adquisición do ben que se cede, a vivenda habitual do debedor, e o valor de transmisión da mesma, determi­nado no presente caso polo valor da débeda que se extingue a cambio.

No Imposto sobre a Renda, está exenta a ganancia patrimonial que se poida xerar nos debedores de contratos de préstamo ou crédito garantido con hipoteca inmobiliaria que se encontren situados no limiar de exclusión, con ocasión da dación en pagamento da súa vivenda habitual.

Esta exención experimentou algúns cambios normativos:

• O Real Decreto-lei 6/2012 (BOE do 10-3-2012), regulou a exención (Disposición Adicional trixésimo sexta da Lei do IRPF) para os créditos ou préstamos vixentes a 11 de marzo de 2012, só para os debedores que se encontraban situados no limiar de exclusión, que eran aqueles en que concorrían unha serie de circunstancias (a unidade familiar carecese de rendas de traballo ou actividades económicas e doutros bens con que pagar a débeda, a cota hipotecaria fóra superior ao 60 por cento dos seus ingresos netos, só tivesen esa vivenda, e o préstamo non tivese outras garantías).

• A Lei 1/2013, do 14 de maio, (BOE do 15-5-2013) ampliou o colectivo de debedores dun crédito ou préstamo garantido con hipoteca sobre a súa vivenda habitual que se consideran situados no limiar de exclusión e que, por iso, poden gozar da exención da ganancia patrimonial que neles poida xerarse con ocasión da dación en pagamento da súa vivenda habitual.

• Por último, con efectos desde o 1 de xaneiro de 2014 e exercicios anteriores non prescritos, pola nova regulación do artigo 33.4. apartado d) da Lei de IRPF, engadida pola Lei 18/2014 (BOE do 17-10-2014) declárase exenta do IRPF a ganancia patrimonial en que concorran as seguintes circunstancias:

  1. Que se poña de manifesto con ocasión da transmisión da vivenda habitual do debedor ou do garante do debedor.

  2. Que a transmisión da vivenda realícese por dación en pagamento ou en execucións hipote­carias xudiciais ou notariais.

  3. Que a súa finalidade sexa a cancelación de débedas garantidas con hipoteca que recaia sobre a devandita vivenda habitual, contraídas con entidades de crédito ou calquera outra entidade que, de maneira profesional, realice a actividade de concesión de préstamos ou créditos hipo­tecarios.

  4. En todo caso cumprirá que o propietario da vivenda habitual non dispoña doutros bens ou dereitos en contía suficiente para satisfacer a totalidade da débeda e evitar o alleamento da vivenda.

En relación a exercicios anteriores non prescritos, o contribuínte pode, se se produciron estas circunstancias, instar a rectificación da autoliquidación en que declarou a ganancia patrimonial.

Non, esta redución xa non é aplicable a partir do 1 de xaneiro de 2015.  

Esta redución consistía nun 20% sobre o rendemento neto positivo declarado previamente, minorado se é o caso por outras reducións aplicables, sempre que se desen determinados requisitos e mantivésese ou creásese emprego no exercicio . Regulábase na disposición adicional 27ª da Lei de IRPF, engadida pola Lei 26/2009, de Orzamentos Xerais do Es­tado para 2010 e modificada, con efectos des­de 1 de xaneiro de 2014, pola Lei 22/2013, de Orzamentos Xerais do Estado para o ano 2014 (BOE do 26).

A renda de emancipación dos mozos regúlase polo RD 1472/2007, do 2 de novembro, modificado por RD 366/2009, do 20 de marzo e por RD 1260/2010, do 8 de outubro.

Os perceptores de renda de emancipación deben declarara como ganancia patrimonial no apartado “G1. Ganancias e perdas patrimoniais que non derivan da transmisión de elementos patrimoniais (a integrar na base impoñible xeral)”, recadro 265 do borrador / declaración.

Como norma xeral, non sendo que a Lei expresamente indíqueo, todas as subvencións ou axudas recibidas por persoas que non realizan actividades económicas, teñen a consideración de ganancias patrimoniais, polo que están suxeitas e non exentas no Imposto sobre a Renda. As que reciben as persoas que realizan actividades económicas, poden ter a consideración de rendemento da actividade ou de ganancia patrimonial, segundo o destino da subvención ou axuda.

Entre as subvencións ou axudas máis frecuentes, destacan as destinadas á adquisición de vivendas, as do Programa de Incentivos ao Vehículo Eficiente (Plan PIVE), as axudas para compensar gastos escolares, para realizar determinadas melloras nas vivendas (eficiencia enerxética, accesibilidade, etc.) e para compensar determinados gastos relacionados coa protección da saúde.

Cada unha destas subvencións ou axudas pode ter un tratamento diferente no Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas, polo que para comprobar se deben ou non declararse, convén, en primeiro lugar, consultar o acordo de concesión da axuda, que, se está exenta, recollerá esta circunstancia.

Se se descoñece ou non se ten acceso ao acordo de concesión, pódese consultar o réxime tributario da axuda recibida no Servizo de información RENDA, 901 33 55 33 (de luns a venres de 9 a 19 horas).

A título de exemplo, as axudas do Plan PIVE están suxeitas ao imposto , debendo incluír o importe da axuda pública recibida en 2015 no apartado Ganancias Patrimoniais do borrador ou declaración. O mesmo ocorre coas subvencións para adquisición de vivenda.  

Para modificar o borrador/declaración, incluíndo unha subvención non exenta, pode consultar o vídeo explicativo.

Os contribuíntes que se encontren desprazados fóra do territorio español e os funcionarios e empregados públicos españois no estranxeiro,  poderán presentar a súa declaración e, se é o caso, realizar o ingreso ou solicitar a devolución por vía elec­trónica nas mesmas condicións que os demais contribuíntes.

No suposto de declaracións a devolver con renuncia á devolución ou negativas, as mis­mas poden enviarse por correo certificado, dirixido á Delegación ou Administración da Axencia Tributaria en cuxa demarcación territorial radique o último domicilio habitual en España.

Para máis información vexa o apartado correspondente a  “Preguntas frecuentes sobre a declaración”.

É obrigatorio cubrir a referencia catastral dos inmobles consignados na declaración, xa se trate da vivenda habitual, de inmobles a disposición dos seus titulares ou cedidos en arrendamento ou por calquera outro título.

Onde localízase a referencia catastral dun inmoble?

• No recibo do Imposto sobre Bens Inmobles

• Por Internet, accedendo á Sede electrónica do Catastro no enderezo "http://www.sedecatastro.gob.é":

  • Se non dispón de DNI electrónico ou certificado electrónico, accedendo a “Consulta de Datos catastrais. Referencia catastral”
  • Se dispón de DNI electrónico ou certificado electrónico, pode acceder aos “meus “inmobles”.
  • Chamando á Liña Directa do Catastro (teléfono 902 37 36 35 ou 91 387 45 50).

Ligazóns:

• Dirección Xeral do Catastro 

• Sede electrónica do Catastro 

• Consulta de cartografía, datos catastrais e busca de referencia catastral 

A Administración dispón dun prazo de seis meses, desde o termo do prazo de presentación das declaracións, ou desde a data da presentación se a declaración foi presentada fóra de prazo, para practicar, se procede, liquidación provisional de conformidade co que se dispón no artigo 101 da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria, que confirme ou rectifice o importe da devolución solicitada polo contribuínte.

Se a liquidación provisional non se practicase no mencionado prazo de seis meses, a Administración procederá a devolver de oficio o exceso de pagamentos a conta sobre a cota autoliquidada, sen prexuízo da práctica de liquidacións provisionais ou definitivas ulteriores que puidesen resultar procedentes.

Transcorrido o prazo de seis meses sen que se ordenase o pagamento da devolución por causa imputable á Administración, aplicarase á cantidade pendente de devolución o xuro de mora tributario desde o día seguinte ao da finalización do devandito prazo e ata agora de ordenación do pagamento, sen necesidade de que o contribuínte solicíteo.

Os contribuíntes do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas poden optar na súa declaración por destinar unha porcentaxe da súa cota íntegra a colaborar co sostemento económico da Igrexa católica e a outros fins de interese social. Tamén poden non exercer ningunha opción. En todo caso, sexa cal for a súa decisión respecto da asignación tributaria, non se modifica a contía final do imposto que pagan ou da devolución á que teñan dereito.

Normativa reguladora:

• Asignación tributaria á Igrexa católica

  A disposición adicional décimo oitava da Lei 42/2006, do 28 de decembro, de Orzamentos Xerais do Estado para o ano 2007, en desenvolvemento do previsto no artigo II do Acordo coa Santa Sé estableceu con carácter indefinido e con vixencia desde o 1 de xaneiro de 2007, que o Estado destinará ao sostemento da Igrexa católica o 0,7% da cota íntegra do IRPF correspondente aos contribuíntes que manifesten a súa vontade en tal sentido.

• Asignación de cantidades a fins de interese social

  De acordo co que se establece na disposición adicional quincuaxésima da Lei 36/2014, do 26 de decembro, de Orzamentos Xerais do Estado para o ano 2015 (BOE do 30), para este ano o Estado destinará a subvencionar actividades de interese social o 0,7 por 100 da cota íntegra do IRPF correspondente aos contribuíntes que manifesten expresamente a súa vontade en tal sentido.

  Segundo o artigo 2 do Real Decreto-lei 7/2013, do 28 de xuño, de medidas urxentes de natu­raleza tributaria, orzamentaria e de fomento da investigación, o desenvolvemento e a innovación (BOE do 29), son eixes das actividades de interese xeral consideradas de interese social, e como tales serán tidos en conta na determinación das bases reguladoras das ayu­das financiadas coa porcentaxe fixada do rendemento do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas a outros fins de interese xeral considerados de interese social, os seguintes:

  • A atención ás persoas con necesidades de atención integral sociosanitaria.

  • A atención ás persoas con necesidades educativas ou de inserción laboral.

  • O fomento da seguridade cidadá e prevención da delincuencia.

  • A protección do medio natural.

  • A cooperación ao desenvolvemento.

  No marco dos eixes fixados no apartado anterior, e en execución do previsto no artigo II do Acordo entre o Estado español e a Santa Sé sobre asuntos económicos, do 3 de xaneiro de 1979, as cantidades que hai que distribuír no ano 2014 e seguintes, obtidas da asignación da porcentaxe do rendemento do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas para outros fins de interese social destinaranse a actividades de interese xeral que, entre as recolleitas no artigo 4 da Lei 6/1996, do 15 de xaneiro, do Voluntariado, poidan ser de­claradas regulamentariamente como de interese social. A devandita porcentaxe será fixado anualmente na Lei de Orzamentos Xerais do Estado.

  Para 2015 a disposición adicional quincuaxésima da Lei 36/2014, do 26 de decembro, establece que a contía total asignada nos orzamentos para actividades de interese xeral consideradas de interese social distribuirase aplicando as seguintes porcentaxes: o 77,22 por 100 ao Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais E Igualdade, o 19,43 por 100 ao Mi­nisterio de Asuntos Exteriores e de Cooperación e o 2,85 por 100 ao Ministerio de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente.

Opcións para o contribuínte:

• Non marcar ningunha opción (o 0,7% da cota íntegra do IRPF imputarase aos Orzamentos Xerais do Estado con destino a fins xerais).

• Marcar unha dos dous recadros: fins sociais ou Igrexa católica.

• Marcar ambas as dúas recadros: Igrexa católica e fins sociais. Neste caso destinarase un 0,7% a cada unha das opcións.

Para esta campaña ao contribuínte se lle asignará de forma automática a opción que houbese exercicio na súa declaración do exercicio anterior, sen prexuízo das modificacións que desexe efectuar; se non se detecta ningunha opción do exercicio anterior ou esta fose non marcar ningunha opción, apareceralle unha mensaxe a fin de que exercite a opción ou confirme a ausencia da mesma.

Se necesita modificar o seu borrador consulte o vídeo explicativo “Renda WEB 2015: Asignación tributaria”, na icona "Vídeos" da páxina inicial do portal  de Renda 2015.

No caso de contribuíntes falecidos durante 2015, o imposto se devengará no momento do falecemento e o período impositivo resultará inferior ao ano natural.

No suposto de falecido integrante dunha unidade familiar, os restantes membros poderán optar pola tributación conxunta pero sen incluír as rendas do falecido.

A declaración do falecido deberá presentarse en modalidade individual.

En caso de resultado a devolver, para tramitar a devolución deberá achegarse polos sucesores do falecido a seguinte documentación:

• Para importes inferiores ou iguais a 2000 €:

  • Certificado de defunción.
  • Libro de Familia completa.
  • Certificado do Rexistro de Últimas Vontades.
  • Testamento (só se figura no certificado de últimas vontades).
  • No suposto de que haxa varios herdeiros e deséxese que o importe da devolución sexa abonado a un deles , autorización escrita e asinada con fotocopia do DNI de todos eles.
  • Certificado bancario de titularidade da conta a nome das persoas que van cobrar a devolución.

• Para importes superiores a 2000 €:

  • Certificado de defunción.
  • Libro de Familia.
  • Certificado do Rexistro de Últimas Vontades.
  • Testamento ou Acta Notarial de Declaración de Herdeiros.
  • Xustificante de declarar no Imposto de Sucesións e Doazóns o importe da devolución .
  • No caso de existir varios herdeiros e que o medio de pagamento elixido sexa a transferencia, certificado bancario de titularidade da conta a nome de todos os herdeiros ou, se é o caso, Poder Notarial a favor dalgún / s deles .

O acceso ao formulario de solicitude de devolución encóntrase en: Sede electrónica - Todos os trámites - Impostos e Taxas - Outros - Devolucións a sucesores de persoas físicas (Información xeral: Solicitude de pagamento de devolución de herdeiros).

A normativa do IRPF prevé a posibilidade de fraccionar a débeda tributaria distribuíndo a cota en dous pagamentos: o primeiro pagamento será do 60 %do importe e efectuarase no momento de presentar a declaración, xa sexa en efectivo, con cargo en conta, ou por domiciliación bancaria. O segundo pagamento será do 40 %restante e poderase realizar  ata o 7 de novembro de 2016, sempre que a declaración se presente dentro do prazo establecido e non se trate dunha declaración complementaria. Este fraccionamento pode facero ao cubrir a declaración, no propio documento de ingreso ou devolución.

Por outra banda pódese solicitar adiamento ou fraccionamento do pagamento das débedas tributarias, de acordo co previsto no artigo 65 da Lei 58/2003, Xeral Tributaria, e nos artigos 44 e seguintes do Regulamento Xeral de Recadación, aínda que ambos os dous mecanismos de adiamento / fraccionamento son incompatibles de forma simultánea.

Os medios para solicitar o adiamento son:

• Por Internet, na Sede electrónica "https://www.sede.agenciatributaria.gob.es/", dentro dos “Trámites destacados”, na opción “Adiamento e fraccionamento de débedas”, utilizando:

  • Cl@ve PIN

  • Certificado electrónico ou DNI-E

• Persoalmente nas oficinas da Axencia Tributaria, ao tempo de presentar a declaración.

Se unha vez presentada a declaración do IRPF o contribuínte advirte erros ou omisións nos datos declarados,  a vía para a rectificación das anomalías é diferente, dependendo de que os erros ou omisións causasen un prexuízo ao contribuínte ou á Facenda Pública.

• Erros en prexuízo do contribuínte :

  Se o contribuínte declarou indebidamente algunha renda exenta, computou importes en contía superior á debida ou esqueceu practicar algunha redución ou dedución ás que tiña dereito, poderá solicitar na Delegación ou Administración da Axencia Tributaria correspondente ao seu domicilio fiscal a rectificación da súa autoliquidación, sempre que a Administración non practicase liquidación provisional ou definitiva por ese motivo e que non transcorrese o prazo de catro anos (contado desde o día seguinte á finalización do prazo de presentación das declaracións, ou ben, se a declaración se presentou fóra dese prazo, desde o día seguinte á presentación).

  É conveniente que faga constar claramente os erros e que acompañe xustificación suficiente dos mesmos.

• Erros en prexuízo da Facenda Pública:

  Os erros ou omisións en declaracións xa presentadas que motivasen a realización dun ingreso inferior ao que legalmente correspondese ou a realización dunha devolución superior á procedente deben regularizarse mediante a presentación dunha declaración complementaria á orixinalmente presentada. Para iso pode utilizarse o programa PAI.

Os erros ou omisións padecidas en declaracións xa presentadas que motivasen un ingreso inferior ou unha devolución superior á procedente, deben regularizarse mediante a presentación dunha declaración complementaria á orixinariamente presentada.

Tamén deben regularizarse mediante complementaria as perdas do dereito a reducións ou exencións aplicadas en declaracións anteriores.

Pola contra, a perda do dereito a deducións regularizarase na declaración correspondente ao exercicio corrente,  aplicando os correspondentes xuros de mora.

Nos datos fiscais que  a Axencia Tributaria pon a disposición d elos contribuíntes  comunícanse de forma separada os rendementos do traballo en concepto de atrasos, xa que deben regularizarse mediante a presentación de declaración complementaria.

Para confeccionar unha declaración complementaria necesítase dispor da declaración do exercicio ao que se imputan as rendas.

Instrucións:

• Utilice  Renda WEB cos datos do exercicio correspondente,

• ou ben descargue o programa de axuda do ano que lle interese en “Descarga de programas de axuda”.

• Introduza no programa ou en Renda WEB todos os datos da declaración/borrador presentado no seu día e os novos rendementos imputados.

• Marque o recadro que corresponda: 120, 121, 122, 123, 124 e 125 e consigne a cantidade ingresada no seu día ou a devolución obtida.

• Comprobe os datos.

• Prazos de presentación de declaracións complementarias por percepción de atrasos de rendementos do traballo.

  Deberá presentarse autoliquidación complementaria entre outros supostos, cando por circunstancias xustificadas non imputables ao contribuínte, os rendementos derivados do traballo percíbanse en períodos impositivos distintos a aqueles en que foron esixibles. As devanditas cantidades deberán imputarse aos períodos impositivos en que foron esixibles, practicandose, se é o caso, a correspondente autoliquidación complementaria.

  A devandita autoliquidación complementaria, que non comportará sanción nin xuros de mora nin recarga algún, presentarase no prazo que media entre a data en que se perciban os atrasos e o final do prazo inmediato seguinte de declaracións polo IRPF.

  Así, se os atrasos se perciben entre o 1 de xaneiro e o inicio do prazo de presentación da declaración de IRPF 2015 (ata o 5 de abril de 2016 incluído) a autoliquidación complementaria deberá presentarse no devandito ano antes de finalizar o prazo de presentación de declaracións do exercicio 2015 (ata o 30 de junio de 2016 ), non sendo que se trate de atrasos do exercicio 2015, en cuxo caso incluiranse na propia declaración do devandito exercicio.

  Se se perciben con posterioridade ao inicio do prazo de presentación da declaración de Renda 2015 (a partir do 6 de abril de 2016), a autoliquidación complementaria deberá presentarse no prazo existente entre a percepción dos atrasos e o final do prazo de declaración do exercicio 2016.

  Os prazos de presentación de declaracións complementarias por outros supostos distintos ao de percepción de atrasos pódeos encontrar na páxina 760 e seguintes do Manual de IRPF 2015.