Outras consultas IRPF

Os erros ou omisións padecidas en declaracións xa presentadas que motivasen un ingreso inferior ou unha devolución superior á procedente, deben regularizarse mediante a presentación dunha declaración complementaria á orixinariamente presentada.

Tamén deben regularizarse mediante complementaria as perdas do dereito a reducións ou exencións aplicadas en declaracións anteriores.

Pola contra, a perda do dereito a deducións regularizarase na declaración correspondente ao exercicio corrente,  aplicando os correspondentes xuros de mora.

Nos datos fiscais que  a Axencia Tributaria pon a disposición dos contribuíntes  comunícanse de forma separada os rendementos do traballo en concepto de atrasos, xa que deben regularizarse mediante a presentación de declaración complementaria.

Para confeccionar unha declaración complementaria necesítase dispor da declaración do exercicio ao que se imputan as rendas.

Instrucións:

• Utilice  Renda WEB cos datos do exercicio correspondente. No "Portal Renda 2016", dentro do apartado de "MÁIS TRÁMITES" encóntrase a opción “Modificación de declaración" que permite realizar tanto as rectificacións de autoliquidacións coma as complementarias, a través de Renda WEB e selección da declaración previamente presentada que se desexa modificar.

• Introduza en Renda WEB todos os datos da declaración/borrador presentado no seu día e os novos rendementos imputados.

• Marque o recadro que corresponda: 120, 121, 122, 123, 124, 125 e 126 e consigne a cantidade ingresada no seu día ou a devolución obtida.

• Comprobe os datos.

• Prazos de presentación de declaracións complementarias por percepción de atrasos de rendementos do traballo.

  Deberá presentarse declaración complementaria entre outros supostos, cando por circunstancias xustificadas non imputables ao contribuínte, os rendementos derivados do traballo percíbanse en períodos impositivos distintos a aqueles en que foron esixibles. As devanditas cantidades deberán imputarse aos períodos impositivos en que foron esixibles, practicandose, se é o caso, a correspondente autoliquidación complementaria.

  A devandita autoliquidación complementaria, que non comportará sanción nin xuros de mora nin recarga algún, presentarase no prazo que media entre a data en que se perciban os atrasos e o final do prazo inmediato seguinte de declaracións polo IRPF.

  Así, se os atrasos se perciben entre o 1 de xaneiro e o inicio do prazo de presentación da declaración de IRPF 2016 (ata o 4 de abril de 2017 incluído) a autoliquidación complementaria deberá presentarse no devandito ano antes de finalizar o prazo de presentación de declaracións do exercicio 2016 (ata o 30 de junio de 2017, non sendo que se trate de atrasos do exercicio 2016, en cuxo caso incluiranse na propia declaración do devandito exercicio.

  Se se perciben con posterioridade ao inicio do prazo de presentación da declaración de Renda 2016 (a partir do 5 de abril de 2017), a autoliquidación complementaria deberá presentarse no prazo existente entre a percepción dos atrasos e o final do prazo de declaración do exercicio 2017.

  Os prazos de presentación de declaracións complementarias por outros supostos distintos ao de percepción de atrasos pódeos encontrar na páxina 773 e seguintes do Manual de IRPF 2016.

Con efectos desde o 1 de xaneiro de 2013 suprímese a dedución por investimento en vivenda habitual prevista no apartado 1 do artigo 68 da Lei do imposto e establécese un réxime transitorio que permite que os contribuíntes que adquirisen antes desa data a súa vivenda habitual ou satisfeitas cantidades antes da devandita data para a construción, ampliación, rehabilitación ou realización de obras por razóns de discapacidade na súa vivenda habitual e viñesen gozando deste beneficio fiscal poidan continuar practicando a dedución nas mesmas condicións que viñan facendoo.

Para tales contribuíntes, a contía da dedución por investimento en vivenda habitual analizarase en dous tramos: un estatal e outro autonómico.

Réxime transitorio:

A partir do 1 de xaneiro de 2013 só terán dereito a aplicar a dedución por investimento en vivenda habitual polas cantidades satisfeitas no período de que se trate os seguintes contribuíntes:

1. Os contribuíntes que adquirisen a súa vivenda habitual ou satisfeitas cantidades para a construción da mesma con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013.

2. Os contribuíntes que satisfixesen cantidades con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013 por obras de rehabilitación ou ampliación da vivenda habitual, sempre que as citadas obras estean terminadas antes do 1 de xaneiro de 2017.

3. Os contribuíntes que satisfixesen cantidades para a realización de obras e instalacións de adecuación da vivenda habitual das persoas con discapacidade con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013, desde que as citadas obras ou instalacións estean concluídas antes do 1 de xaneiro de 2017.

En todo caso, para poder aplicar o réxime transitorio de dedución esíxese que os contribuíntes aplicasen a dedución pola devandita vivenda en 2012 ou en anos anteriores, non sendo que non puidésena aplicar aínda porque o importe investido na mesma non superase o importe exento por reinvestimento ou as bases efectivas de dedución de vivendas anteriores.

Con respecto á dedución por achega a contas vivenda : Esta queda fóra dos beneficios que outorga o réxime transitorio os contribuíntes que, con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013, depositasen cantidades en contas vivenda destinadas á primeira adquisición ou rehabilitación da vivenda habitual. En consecuencia, os devanditos contribuíntes non poderán aplicarse dedución algunha polas achegas que realicen nas súas contas vivenda a partir do 1 de xaneiro de 2013.

Para establecer se os descendentes ou ascendentes que conviven co contribuínte dan dereito a aplicar o mínimo familiar correspondente, esíxese que non teñan rendas anuais, excluídas as exentas, superiores a 8.000 euros.

Con esta finalidade, o concepto de renda está constituído pola suma alxébrica dos rendementos netos (do traballo, capital mobiliaria e inmobiliario, e de actividades económicas), de imputacións de rendas e das ganancias e perdas patrimoniais computadas no ano, sen aplicar as regras de integración e compensación. Agora ben, os rendementos deben computarse polo seu importe neto, isto é, unha vez deducidos os gastos (incluíndo o novo gasto deducible de 2000 € do artigo 19.2 f da Lei de IRPF en concepto doutros "gastos "") pero sen aplicación das reducións correspondentes, agás no caso de rendementos do traballo, en que se poderán ter en conta a redución prevista no artigo 18 da LIRPF ao aplicarse con carácter previo á dedución de gastos.

Polo tanto, para determinar ese importe de 8.000 euros non deben tomarse en consideración os rendementos íntegros ou brutos percibidos, senón os netos.

Exemplo: Un ascendente dun contribuínte percibe unicamente unha pensión de 9.600 euros dálle dereito á aplicación do mínimo por ascendentes?

Resposta: Si, tendo en conta que ao minorar o rendemento íntegro de traballo no importe dos gastos deducibles previstos no artigo 19 da Lei do IRPF, en particular os do apartado 2.f) “En concepto doutros gastos distintos dos anteriores, 2000 euros anuais”, o rendemento neto será como máximo de 7.600 euros.

Os contribuíntes do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas poden optar na súa declaración por destinar unha porcentaxe da súa cota íntegra a colaborar co sostemento económico da Igrexa católica e a outros fins de interese social. Tamén poden non exercer ningunha opción. En todo caso, sexa cal for a súa decisión respecto da asignación tributaria, non se modifica a contía final do imposto que pagan ou da devolución á que teñan dereito.

Normativa reguladora:

• Asignación tributaria á Igrexa católica

  A disposición adicional décimo oitava da Lei 42/2006, do 28 de decembro, de Orzamentos Xerais do Estado para o ano 2007, en desenvolvemento do previsto no artigo II do Acordo coa Santa Sé estableceu con carácter indefinido e con vixencia desde o 1 de xaneiro de 2007, que o Estado destinará ao sostemento da Igrexa católica o 0,7% da cota íntegra do IRPF correspondente aos contribuíntes que manifesten a súa vontade en tal sentido.

• Asignación de cantidades a fins de interese social

  De acordo co que se establece na disposición adicional quincuaxésima da Lei 48/2015, do 29 de outubro, de Orzamentos Xerais do Estado para o ano 2016 (BOE do 30), para este ano o Estado destinará a subvencionar actividades de interese social o 0,7 por 100 da cota íntegra do IRPF correspondente aos contribuíntes que manifesten expresamente a súa vontade en tal sentido.

  Segundo o artigo 2 do Real Decreto-lei 7/2013, do 28 de xuño, de medidas urxentes de natu­raleza tributaria, orzamentaria e de fomento da investigación, o desenvolvemento e a innovación (BOE do 29), son eixes das actividades de interese xeral consideradas de interese social, e como tales serán tidos en conta na determinación das bases reguladoras das ayu­das financiadas coa porcentaxe fixada do rendemento do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas a outros fins de interese xeral considerados de interese social, os seguintes:

  1. A atención ás persoas con necesidades de atención integral sociosanitaria.

  2. A atención ás persoas con necesidades educativas ou de inserción laboral.

  3. O fomento da seguridade cidadá e prevención da delincuencia.

  4. A protección do medio natural.

  5. A cooperación ao desenvolvemento.

  No marco dos eixes fixados no apartado anterior, e en execución do previsto no artigo II do Acordo entre o Estado español e a Santa Sé sobre asuntos económicos, do 3 de xaneiro de 1979, as cantidades que hai que distribuír no ano 2014 e seguintes, obtidas da asignación da porcentaxe do rendemento do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas para outros fins de interese social destinaranse a actividades de interese xeral que, entre as recolleitas no artigo 4 da Lei 6/1996, do 15 de xaneiro, do Voluntariado, poidan ser de­claradas regulamentariamente como de interese social. A devandita porcentaxe será fixado anualmente na Lei de Orzamentos Xerais do Estado.

  Para 2015 a disposición adicional cuadraxésimo quinta da Lei 48/2015, do 29 de outubro, establece que a contía total asignada nos orzamentos para actividades de interese xeral consideradas de interese social distribuirase aplicando as seguintes porcentaxes: o 77,22 por 100 ao Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais E Igualdade, o 19,43 por 100 ao Mi­nisterio de Asuntos Exteriores e de Cooperación e o 2,85 por 100 ao Ministerio de Agriculturay Pesca, Alimentación e Medio Natural.

Opcións para o contribuínte:

• Marcar ambas as dúas recadros: Igrexa católica e fins sociais. Neste caso destinarase un 0,7% a cada unha das opcións.

• Marcar unha dos dous recadros: fins sociais ou Igrexa católica.

• Non marcar ningunha opción (o 0,7% da cota íntegra do IRPF imputarase aos Orzamentos Xerais do Estado con destino a fins xerais).

Para esta campaña ao contribuínte se lle asignará de forma automática a opción que houbese exercicio na súa declaración do exercicio anterior, sen prexuízo das modificacións que desexe efectuar; se non se detecta ningunha opción do exercicio anterior ou esta fose non marcar ningunha opción, apareceralle unha mensaxe a fin de que exercite a opción ou confirme a ausencia da mesma.

Se necesita modificar o seu borrador consulte o vídeo explicativo “Renda WEB 2016: Asignación tributaria”, na icona "Vídeos" da páxina inicial do portal  de Renda 2016.

Suprímese a dedución por alugamento da vivenda habitual prevista no artigo 68.7 da Lei do IRPF, e establécese un réxime transitorio que permite seguir gozando desta dedución de acordo á regulación contida na Lei do IRPF, na súa redacción en vigor a 31 de decembro de 2014 aos contribuíntes que:

• Tivesen un contrato de arrendamento anterior a 1 de xaneiro de 2015;

• Que, en relación co devandito contrato, satisfixesen con anterioridade á devandita data cantidades polo alugamento da súa vivenda habitual;

• E que  tivesen dereito á dedución por alugamento da vivenda habitual en relación coas cantidades satisfeitas polo alugamento da devandita vivenda nun período impositivo reportado con anterioridade a 1 de xaneiro de 2015.

O contribuínte terá dereito á dedución por alugamento de vivenda habitual durante os períodos impositivos en que, como consecuencia da súa prórroga, mantéñase a vixencia do contrato de arrendamento celebrado con anterioridade a 1 de xaneiro de 2015.

O importe da dedución do devandito réxime transitorio consiste no 10,05 %das cantidades satisfeitas no período impositivo polo alugamento da súa vivenda habitual, sempre que a súa base impoñible sexa inferior a 24.107,20 euros anuais.

A base máxima desta dedución é de:

1. 9.040 euros anuais, cando a base impoñible sexa igual ou inferior a 17.707,20 euros anuais.

2. 9.040- [1,4125 x (BI - 17.707,20)], cando a base impoñible estea comprendida entre 17.707,20 e 24.107,20 euros anuais.

Os contribuíntes cuxa base impoñible, nos termos anteriormente comentados, sexa igual ou superior a 24.107,20 euros anuais, en tributación individual ou en tributación conxunta, non poderán aplicar a presente dedución.

Así mesmo poderán deducir a dedución por alugamento de vivenda habitual que, se é o caso, aprobase cada Comunidade Autónoma para o exercicio 2016.

Engádese unha nova disposición adicional cuadraxésimo quinta á Lei 35/2006 do 28 de novembro, do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas e de modificación parcial das leis dos Impostos sobre Sociedades, sobre a Renda de non Residentes e sobre o Patrimonio.

Esta disposición adicional ten como finalidade regular os efectos fiscais derivados da devolución, por parte das entidades financeiras, dos intereses previamente satisfeitos polos contribuíntes como consecuencia das cláusulas de limitación de tipos de xuro de préstamos concertados con aquelas, tanto se a devolución de tales cantidades deriva dun acordo celebrado entre as partes coma se é consecuencia dunha sentenza xudicial ou dun laudo arbitral.

A disposición adicional establece no seu apartado 1 que as cantidades devoltas derivadas de acordos celebrados con entidades financeiras, ben en efectivo ben mediante a adopción de medidas equivalentes de compensación, previamente satisfeitas a aquelas en concepto de intereses pola aplicación de cláusulas de limitación de tipos de xuro de préstamos, non deben integrarse na base impoñible do imposto.

Tampouco se integrarán na base impoñible os intereses indemnizatorios relacionados cos mesmos.

Polo tanto, non procede incluír na declaración do IRPF nin as cantidades percibidas como consecuencia da devolución dos intereses pagos nin os intereses indemnizatorios recoñecidos,  por aplicación de cláusulas solo de interese.

Non obstante,  establece uns supostos de regularización, nos casos en que os devanditos intereses formasen parte da dedución por investimento en vivenda habitual ou deducións establecidas polas Comunidades Autónomas, ou tivesen  a consideración de gasto deducible.

Con esta finalidade o apartado 2 da citada disposición regula ambos os dous supostos:

1. Cando o contribuínte aplicase no seu momento a dedución por  investimento en vivenda habitual ou de deducións autonómicas polas cantidades percibidas,  perderá o dereito á súa ##3##dedución. Neste caso, deberá incluír os importes deducidos na declaración do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas do exercicio en que se producise a sentenza, o laudo arbitral ou o acordo coa entidade, nos termos previstos no artigo 59 do Regulamento do IRPF, pero sen inclusión de xuros de mora.

   Con esta finalidade, se a sentenza, o laudo ou o acordo producísese en 2016, na declaración de Renda 2016 (a presentar en abril, maio, xuño de 2017) estas cantidades inclúense nos recadros 524 e 526, non cumprindo completar os recadros 525 e 527, correspondentes aos xuros de mora.

   Este tratamento é o mesmo que normalmente se utiliza nos supostos de perda do dereito a dedución por vivenda habitual pero sen incluír xuros de mora.

   Non será de aplicación esta regularización respecto das cantidades que  se destinen directamente pola entidade financeira, tras o acordo co contribuínte afectado,  a minorar o principal do préstamo. É dicir, se a entidade financeira, en lugar de devolver ao contribuínte as cantidades pagas o que fai é reducir o principal do préstamo, non haberá que regulariza r as deducións practicadas anteriormente correspondentes a eses importes. Pola súa banda, a redución do principal do préstamo tampouco xerará dereito a aplicar a dedución por investimento en vivenda habitual.

2. No suposto de que o contribuínte incluíse, en declaracións de anos anteriores, os importes agora percibidos como gasto deducible, estes perderán tal consideración debendo presentarse declaracións complementarias dos correspondentes exercicios, tirando os devanditos gastos,  sen sanción nin xuros de mora nin recarga algún.

   O prazo de presentación das declaracións complementarias será o comprendido entre a data da sentenza, laudo ou acordo e a finalización do seguinte prazo de presentación de autoliquidación por este imposto.

   Outra cuestión regulada pola norma son os  exercicios aos que afectan estas regularizacións, tanto das deducións de vivenda ou autonómicas como dos gastos deducibles. Neste sentido establécese que só será de aplicación aos exercicios respecto dos cales non prescribise o dereito da Administración para determinar a débeda tributaria.

   En función de se o contribuínte aplicase dedución de vivenda, ou deducións autonómicas, ou dedución de gastos e do ano en que se produza o acordo, sentenza ou laudo, a forma de regularizar e os exercicios afectados varían. En concreto podémosnos encontrar cos seguintes supostos:

   1. O contribuínte aplicara a dedución por investimento en vivenda habitual ou deducións establecidas polas Comunidades autónomas, polas cantidades percibidas:
      1. Sentenza, laudo ou acordo do ano 2016: Neste caso a regularización das cantidades deducidas realizarase na declaración do ano 2016 (que se presentará en abril, maio e xuño de 2017) e afectará, con carácter xeral, ás deducións dos anos 2012, 2013, 2014 e 2015.

         No caso que entre as  cantidades devoltas haxa intereses do ano 2016, estes xa non se terán en conta para aplicar a dedución en vivenda a devandita ano.

      2. Acordo coa entidade financeira, sentenza ou laudo do ano 2017: Neste caso a regularización das cantidades deducidas realizarase na declaración do ano 2017 (que se presentará en abril, maio e xuño de 2018) e afectará, con carácter xeral, ás deducións do ano 2013, 2014, 2015 e 2016.

         Non obstante, se a sentenza ou acordo é anterior á finalización do prazo de presentación da declaración do IRPF do ano 2016 (30 de xuño de 2017), os intereses do ano  2016 non se terán en conta para aplicar a dedución en vivenda e, polo tanto, a regularización non afectará ao devandito exercicio.

   2. O contribuínte incluíra as cantidades agora percibidas como gasto deducible en exercicios anteriores:
      1. O acordo coa entidade financeira, a sentenza ou o laudo, produciuse desde o 6 de abril de 2016 ata o 4 de abril de 2017. Neste caso, deberá presentar declaracións complementarias con carácter xeral dos anos 2012, 2013, 2014 e 2015, no prazo de presentación da declaración do IRPF do ano 2016 (abril, maio e xuño de 2017).

         Se entre as cantidades devoltas houbese intereses  abonados no exercicio 2016, o contribuínte xa non incluirá como gastos deducibles os devanditos importes na súa declaración.

      2. O acordo coa entidade financeira, a sentenza ou o laudo produciuse despois do 4 de abril de 2017. Neste caso deberá presentar declaracións complementarias, con carácter xeral, dos anos 2013, 2014, 2015 e 2016 no prazo de presentación do IRPF do ano 2017 (abril, maio e xuño de 2018).

         Non obstante, se o acordo ou a sentenza é anterior á finalización do prazo de presentación da declaración do IRPF de 2016 (30 de xuño de 2017), os intereses do ano 2016 non se terán en conta como gasto deducible e, polo tanto, non terá que presentar declaración complementaria do devandito exercicio.

   Por último, se o contribuínte xa regularizase as devanditas cantidades por ter unha sentenza anterior poderá instar a rectificación das súas autoliquidacións solicitando a devolución dos xuros de mora satisfeitos e, se é o caso, a modificación dos intereses indemnizatorios declarados como ganancia.

Con carácter xeral, a declaración do IRPF preséntase de forma individual. Non obstante, as persoas integradas nunha unidade familiar pue­den optar, se así deséxano, por declarar de forma conxunta, sempre que todos os seus membros sexan contribuíntes por este imposto.

Para os efectos do IRPF, existen dúas modalidades de unidade familiar:

1. En caso de matrimonio:

   É unidade familiar a integrada polo cónxuxes non separados legalmente e, se os houber:

   1. Os fillos menores, con excepción dos que, co consentimento dos pais, vivan independentemente destes.

   2. Os fillos maiores de idade incapacitados xudicialmente suxeitos a patria potestade prorrogada ou rehabilitada.

   Lembre: a maioría de idade acádase ao cumprir os 18 anos.

2. En ausencia de matrimonio ou nos casos de separación legal:

   É unidade familiar a formada polo pai ou a nai e a totalidade dos fillos que convivan cun ou outra e reúnen os requisitos sinalados para a modalidade anterior.

   Da regulación legal das modalidades de unidade familiar, poden extraerse as seguintes conclusións:

   • Calquera outra agrupación familiar, distinta das anteriores, non constitúe unidade familiar para os efectos do IRPF.

   • Ninguén poderá formar parte de dúas unidades familiares ao mesmo tempo.

   • A determinación dos membros da unidade familiar realizarase atendendo á situa­ción existente o día 31 de decembro de cada ano. Polo tanto, se un fillo cumprise 18 anos durante o ano, xa non formará parte da unidade familiar nese período impositivo. Tampouco formará parte da unidade familiar o membro que faleza durante o período impositivo.

   Nas parellas de feito solo un dos seus membros (pai ou nai) pode formar unidade familiar cos fillos que reúnen os requisitos anteriormente comentados e, en consecuencia, optar pola tributación conxunta. O outro membro da parella debe declarar de forma individual. O mis­mo criterio é aplicable nos casos de separación ou divorcio con garda e custodia compartida.

Unha vez exercitada a opción por tributar de forma individual ou conxunta, non é posible mo­dificarla presentando novas declaracións, non sendo que estas preséntense dentro do prazo voluntario de presentación de declaracións; finalizado o devandito prazo, non poderá cambiarse a opción de tributación para ese período impositivo. A tributación conxunta vincula a todos os membros da unidade familiar; se un calquera dos membros da unidade familiar presenta declaración individual, os restantes membros deberán utilizar este mesmo réxime de tributación.

Reducións por tributación conxunta:

1. En declaracións conxuntas de unidades familiares integradas por ambos os dous cónxuxes, non separados legalmente, e os seus fillos, se os houber, aplicarase unha redución da base impoñible de 3.400 euros anuais.

2. En declaracións conxuntas de unidades familiares formadas polo pai ou a nai e todos os fillos que convivan cun ou outro aplicarase unha redución da base impoñible de 2.150 euros anuais. Non se aplicará esta redución cando o contribuínte conviva co pai ou a nai dalgún dos fillos que forman parte da súa unidade familiar.

IMPORTANTE: Os límites da obriga de declarar son os mesmos en tributación individual e conxunta. Polo tanto, se se opta por tributación conxunta, deben incluírse na declaración todas as rendas dos membros da unidade familiar, con independencia de que individualmente resulten ou non obrigados a presentar declaración.

Os contribuíntes que se encontren desprazados fóra do territorio español e os funcionarios e empregados públicos españois no estranxeiro,  poderán presentar a súa declaración e, se é o caso, realizar o ingreso ou solicitar a devolución por vía elec­trónica (Certificado electrónico ou Cl@ve PIN) nas mesmas condicións que os demais contribuíntes.

No suposto de declaracións a devolver con renuncia á devolución ou negativas, as mis­mas poden enviarse por correo certificado, dirixido á Delegación ou Administración da Axencia Tributaria en cuxa demarcación territorial radique o último domicilio habitual en España.

Os cidadáns non residentes en territorio español que dispoñan de NIF poderán xestionar a obtención do certificado electrónico da FNMT a través de todas Oficinas Consulares de España no estranxeiro, sen necesidade de realizar un desprazamento a España.

Co certificado electrónico a persoa poderá relacionarse coa administración tributaria española  por medios electrónicos a través da sede da Axencia Estatal de Administración Tributaria.

Para máis información:

Os contribuíntes que cambiasen de domicilio fiscal deben comunicaro á Axencia Tributaria no modelo 030.

Tamén pode realizarse a modificación mediante o número de referencia fornecida pola Axencia Tributaria, entrando na súa declaración ben vía Renda WEB, marcando o recadro de cambio de domicilio.

Tamén pode acceder a ambos os dous servizos utilizando a clave de acceso Cl@ve PIN.

Se dispón de certificado ou DNI electrónico ou Cl@ve PIN, pódese facer esta mesma comunicación picando na icona azul "Máis Trámites", na opción "Comprobar e modificar domicilio fiscal" no trámite "Consulta e modificación do domicilio fiscal e do domicilio de notificacións" (Os meus datos censuais).

Como norma xeral, non sendo que a Lei expresamente indíqueo, todas as subvencións ou axudas recibidas por persoas que non realizan actividades económicas, teñen a consideración de ganancias patrimoniais, polo que están suxeitas e non exentas no Imposto sobre a Renda. As que reciben as persoas que realizan actividades económicas, poden ter a consideración de rendemento da actividade ou de ganancia patrimonial, segundo o destino da subvención ou axuda.

Entre as subvencións ou axudas máis frecuentes, destacan as destinadas á adquisición de vivendas, as do Programa de Incentivos ao Vehículo Eficiente (Plan PIVE), as axudas para compensar gastos escolares, para realizar determinadas melloras nas vivendas (eficiencia enerxética, accesibilidade, etc.) e para compensar determinados gastos relacionados coa protección da saúde.

Cada unha destas subvencións ou axudas pode ter un tratamento diferente no Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas, polo que para comprobar se deben ou non declararse, convén, en primeiro lugar, consultar o acordo de concesión da axuda, que, se está exenta, recollerá esta circunstancia.

Se se descoñece ou non se ten acceso ao acordo de concesión, pódese consultar o réxime tributario da axuda recibida no Servizo de información RENDA, 901 33 55 33 (de luns a venres de 9 a 19 horas).

A título de exemplo, as axudas do Plan PIVE están suxeitas ao imposto , debendo incluír o importe da axuda pública recibida en 2016 no apartado Ganancias Patrimoniais do borrador ou declaración. O mesmo ocorre coas subvencións para adquisición de vivenda.  

Para modificar o borrador/declaración, incluíndo unha subvención non exenta, pode consultar o vídeo explicativo.

Se unha vez presentada a declaración do IRPF o contribuínte advirte erros ou omisións nos datos declarados,  a vía para a  modificación das anomalías é diferente, dependendo de que os erros ou omisións causasen un prexuízo ao contribuínte ou á Facenda Pública.

• Erros en prexuízo do contribuínte :

  Se o contribuínte declarou indebidamente algunha renda exenta, computou importes en contía superior á debida ou esqueceu practicar algunha redución ou dedución ás que tiña dereito, como novidade en Renda WEB 2016 incorporouse un apartado específico para solicitar a rectificación de autoliquidacións  aínda que poderá seguir solicitando mediante escrito na Delegación ou Administración da Axencia Tributaria correspondente ao seu domicilio fiscal a rectificación da súa autoliquidación, sempre que a Administración non practicase liquidación provisional ou definitiva por ese motivo e que non transcorrese o prazo de catro anos (contado desde o día seguinte á finalización do prazo de presentación das declaracións, ou ben, se a declaración se presentou fóra dese prazo, desde o día seguinte á presentación).

• Erros en prexuízo da Facenda Pública:

  Os erros ou omisións en declaracións xa presentadas que motivasen a realización dun ingreso inferior ao que legalmente correspondese ou a realización dunha devolución superior á procedente deben regularizarse mediante a presentación a través de Renda WEB dunha declaración complementaria á orixinalmente presentada.

A normativa do IRPF prevé a posibilidade de fraccionar a débeda tributaria distribuíndo a cota en dous pagamentos: o primeiro pagamento será do 60 %do importe e efectuarase no momento de presentar a declaración, xa sexa en efectivo, con cargo en conta, ou por domiciliación bancaria. O segundo pagamento será do 40 %restante e poderase realizar  ata o  6 de novembro de 2017, sempre que a declaración se presente dentro do prazo establecido e non se trate dunha declaración complementaria. Este fraccionamento pode facero ao cubrir a declaración, no propio documento de ingreso ou devolución.

A existencia deste procedemento de fraccionamento do pagamento non impedirá ao contribuínte a posibilidade de solicitar adiamento ou fraccionamento do pagamento prevista no artigo 65 da Lei 58/2003, Xeral Tributaria, desenvolvido nos artícu­los 44 e seguintes do Regulamento Xeral de Recadación.

Non obstante ten que terse en conta que o fraccionamento de pagamento do artigo 97.2 da Lei do IRPF citado en primeiro lugar é incompatible co recollido no artigo 65 da Lei Xeral Tributaria : ambos os dous mecanis­mos de adiamento/fraccionamento non resultan aplicables de forma simultánea.

Os medios para solicitar o adiamento son:

• Por Internet, na Sede electrónica "https://www.sede.agenciatributaria.gob.es/", dentro dos “Trámites destacados”, na opción “Adiamento e fraccionamento de débedas”, utilizando:

  • Cl@ve PIN

  • Certificado electrónico ou DNI-E

• Persoalmente nas oficinas da Axencia Tributaria, ao tempo de presentar a declaración.

Dan dereito a mínimo por descendentes (cantidade pola que non se tributa), con independencia de que se trate de declaración individual ou conxunta, os seguintes:

• Descendentes menores de 25 anos a 31 de decembro de 2016, que convivan co contribuínte, que non tivesen rendas superiores a 8.000 euros (sen contar as exentas) e que non presenten de forma independente declaración polo IRPF con rendas superiores a 1.800 euros.

• Descendentes maiores de 25 anos a 31 de decembro de 2016 con grao de minusvalía igual ou superior ao 33 por 100, que convivan co contribuínte, que non tivesen rendas superiores a 8.000 euros (sen contar as exentas) e que non presenten de forma independente declaración polo IRPF con rendas superiores a 1.800 euros.

  Desde o 1 de xaneiro de 2015 se asimila á convivencia a dependencia económica, non sendo que se satisfagan anualidades por alimentos a favor dos devanditos fillos.

Con respecto á tributación conxunta hai que ter en conta:

• Se os descendentes son menores de 18 anos (ou sendo maiores forman parte da unidade familiar por estar incapacitados xudicialmente a patria potestade prorrogada ou rehabilitada), deben incluírse as súas rendas no correspondente apartado da declaración. Se se opta por tributación conxunta, ademais da redución por descendentes, será de aplicación a redución por tributación conxunta.

• Se os descendentes son maiores de 18 anos pero menores de 25 anos e teñen rendas inferiores a 8.000 euros, esas rendas non teñen que incluírse na declaración dos pais ou ascendentes. Estes fillos dan dereito a redución por descendentes, pero ao non formar parte da unidade familiar, non xeran redución por tributación conxunta.

• Se hai fillos menores de 18 anos e fillos maiores de 18, pero menores de 25, é posible a presentación dunha declaración conxunta (pais e menores de 18), en que aplíquese a redución por descendente polos maiores de 18 menores de 25 anos (sempre que cumpran os requisitos sinalados).

Teñen dereito a unha dedución de 1.200 euros para aqueles contribuíntes que teñan ao seu cargo algún descendente con discapacidade ou ascendente con discapacidade, ou que formen parte dunha familia numerosa ou monoparental con dous fillos sen dereito a percibir anualidades por alimentos, nos termos establecidos no artigo 81.bis da Lei do IRPF.

Como novidade na autoliquidación de 2016 incorporouse un apartado específico para solicitar a rectificación de autoliquidacións de xeito que se o contribuínte marca o recadro 127 de solicitude de rectificación, a autoliquidación fai as funcións de solicitude de rectificación de autoliquidación, de acordo co que se dispón no artigo 126 do Regulamento Xeral das actuacións e os procedementos de xestión e inspección tributaria e de desenvolvemento das normas comúns dos procedementos de aplicación dos tributos apro-bado por Real decreto 1065/2007, do 27 de xullo.

Vías de acceso:

No "Portal Renda 2016", dentro do apartado "MÁIS TRÁMITES" encóntrase a opción “Modificación dunha declaración xa presentada" que permite realizar tanto as rectificacións de autoliquidacións coma as complementarias, a través de Renda WB e selección da declaración previamente presentada que se desexa modificar.

O procedemento de presentación de solicitude de rectificación pódese consultar na páxina 781 e seguintes do Manual de IRPF 2016.

Cando se pode presentar a solicitude de rectificación dunha autoliquidación do IRPF:

• Unha vez presentada a correspondente declaración.
• Sempre que a Administración tributaria non practicase liquidación definitiva ou liquidación provisional polo mesmo motivo.
• Cómpre que non transcorrese o prazo de catro anos desde o día seguinte á finalización do prazo de presentación, ou desde o día seguinte á presentación da declaración se esta presentouse fóra do devandito prazo.

Formas de presentar a solicitude de rectificación dunha autoliquidación do IRPF:

• Por vía electrónica, cando a solicitude de rectificación afecta á declaración do exercicio 2016, a través do Servizo de tramitación do borrador/declaración, desde o Portal de Renda, a través da sede electónica da Axencia Tributaria (www.sede.agenciatributaria.gob.es).

  Para iso o contribuínte cubrirá a modificación se é o caso da declaración presentada, que comprenderá ademais dos datos correctamente reflectidos na autoliquidación orixinaria, os de nova inclusión ou modificación.

  Deberá marcar o recadro 127 da páxina 2 da declaración dentro do apartado "Solicitude de rectificación de autoliquidación" e consignar os datos correspondentes á regularización en de epígrafe P da páxina 17. Para tal fin, indicarase o resultado que hai que ingresar de anteriores autoliquidacións ou liquidacións administrativas correspondentes ao exercicio 2016 (recadro 611) ou ben o resultado que hai que devolver (recadro 612). Tamén deberá facerse constar no recadro 616 o Número de xustificante da autoliquidación cuxa rectificación se solicita.

• Mediante escrito dirixido á Administración da Axencia Tributaria correspondente ao seu domicilio habitual, facendo constar os erros ou omisións padecidas e acompañando xustificación suficiente dos mesmos.

Á solicitude de rectificación que se realice poderase acompañar a documentación e xustificantes que se consideren oportunos, que poderán presentarse a través do rexistro electrónico da Axencia Estatal de Administración Tributaria (Existirá unha ligazón no xustificante de presentación que se xere), ou ben no Rexistro Presencial da Axencia Tributaria ou noutras administracións segundo o previsto no artigo 16.4 da Lei 39/2015, do Procedemento Administrativo Común das Administracións Públicas.

No caso de contribuíntes falecidos durante 2016, o imposto se devengará no momento do falecemento e o período impositivo resultará inferior ao ano natural.

No suposto de falecido integrante dunha unidade familiar, os restantes membros poderán optar pola tributación conxunta pero sen incluír as rendas do falecido.

A declaración do falecido deberá presentarse en modalidade individual.

En caso de resultado a devolver, para tramitar a devolución deberá achegarse polos sucesores do falecido a seguinte documentación:

• Para importes inferiores ou iguais a 2000 €:

  • Certificado de defunción.
  • Libro de Familia completa.
  • Certificado do Rexistro de Últimas Vontades.
  • Testamento (só se figura no certificado de últimas vontades).
  • No suposto de que haxa varios herdeiros e deséxese que o importe da devolución sexa abonado a un deles , autorización escrita e asinada con fotocopia do DNI de todos eles.
  • Certificado bancario de titularidade da conta a nome das persoas que van cobrar a devolución.

• Para importes superiores a 2000 €:

  • Certificado de defunción.
  • Libro de Familia.
  • Certificado do Rexistro de Últimas Vontades.
  • Testamento ou Acta Notarial de Declaración de Herdeiros.
  • Xustificante de declarar no Imposto de Sucesións e Doazóns o importe da devolución .
  • No caso de existir varios herdeiros e que o medio de pagamento elixido sexa a transferencia, certificado bancario de titularidade da conta a nome de todos os herdeiros ou, se é o caso, Poder Notarial a favor dalgún / s deles .

Os sucesores do falecido deberán cubrir o impreso modelo H-100 ("Solicitude de pagamento de devolución a herdeiros"), dispoñible na sede electrónica, no enderezo electrónico https://www.sede.agenciatributaria.gob.es, accedendo a través da ruta: "Todos os trámites/Impostos e taxas/Outros/Devolucións a sucesores de persoas físicas/Información e Axuda/Información xeral".

É obrigatorio cubrir a referencia catastral dos inmobles consignados na declaración, xa se trate da vivenda habitual, de inmobles a disposición dos seus titulares ou cedidos en arrendamento ou por calquera outro título.

Onde localízase a referencia catastral dun inmoble?

• No recibo do Imposto sobre Bens Inmobles

• No programa Renda WEB no cadro de diálogo despregado en rendementos de Capital inmobiliaria

• Por Internet, accedendo á Sede electrónica do Catastro no enderezo "http://www.sedecatastro.gob.é":

  • Se non dispón de DNI electrónico ou certificado electrónico, accedendo a “Consulta de Datos catastrais. Referencia catastral”
  • Se dispón de DNI electrónico ou certificado electrónico, pode acceder aos “meus “inmobles”.
  • Chamando á Liña Directa do Catastro (teléfono 902 37 36 35 ou 91 387 45 50).

Na información de Datos fiscais vén analizado o valor do solo e da construción do inmoble.

Ligazóns:

• Dirección Xeral do Catastro 

• Sede electrónica do Catastro 

• Consulta de cartografía, datos catastrais e busca de referencia catastral