Lembremos que…

A necesidade de obter ingresos suficientes para sufragar os gastos do Estado orixinou, ao longo da historia, a creación de innumerables impostos.

Roma estableceu para sufragar os seus inmensos gastos (militares, de infraestruturas) un tributo especial ás terras conquistadas, o “tributum ou estipendium”, que gravaba a terra e outro que recaía sobre as persoas, “tributum capitis” que, xeralmente, esixíase a todos por igual.

Na España musulmá, os tributos diversificáronse. Establecéronse impostos sobre as colleitas, sobre transaccións económicas, sobre dereitos de camiño, rabaños, terras, edificacións. Houbo dous impostos moi importantes: os dereitos de aduana (almojarifazgo) e as gabelas que se pagaban ao comprar ou vender algo.

Nos reinos cristiáns, cobrábanse impostos en razón das necesidades que o Rei tivese: facer unha guerra, construír unha ponte, etc. Polo tanto, as Facendas eran perentorias, é dicir o imposto viña a establecerse pola necesidade e, polo tanto, non cumpría facer un documento de previsión de gastos e ingresos (orzamento).

A orixe remota do Orzamento público encóntrase nos acordos entre o Rei e as Cortes polos que estas autorizaban o Rei a recadar determinados ingresos e a realizar determinados gastos.