A Sala do Contencioso-administrativo do Tribunal Supremo ditou, en data 19 de decembro de 2022, a sentenza 1687/2022, no recurso de casación número 1523/2021, en que fixa doutrina sobre a forma de acreditar a residencia habitual do adquirente, aos efectos de aplicar a exención por exportación de bens en réxime de viaxeiros.

Na devandita sentenza, o Tribunal Supremo analiza a exención prevista no artigo 147.7 da Directiva 2006/112/CE do Consello, do 28 de novembro de 2006 e 21.2º.A da Lei 37/1992, do Imposto sobre o Valor Engadido.

A conclusión á que chega o Tribunal Supremo determina se basta, para acreditar a residencia habitual do adquirente, aos efectos de aplicar a exención por exportación de bens en réxime de viaxeiros previstos no artigo 147.7 Directiva 2006/112/CE do Consello, do 28 de novembro de 2006 e 21.2º.A LIVE, coa achega do pasaporte, tal e como contempla o artigo 9.2.B.b) do Real decreto 1624/1992, do 29 de decembro que aproba o Regulamento do Imposto sobre o Valor Engadido, con independencia de que nel conste ou non o domicilio do receptor das entregas de bens, ou se, pola contra , é preciso que, adicionalmente, e para o suposto de que non figure naquel o lugar de residencia, preséntense outros medios de proba que acrediten a residencia habitual do viaxeiro e forma a seguinte xurisprudencia en resposta á cuestión con interese casacional:

"A resposta á devandita cuestión, conforme ao que razoamos, debe ser que para acreditar a residencia habitual do adquirente , aos efectos de aplicar a exención por exportación de bens en réxime de viaxeiros previstos no artigo 147.7 da Directiva 2006/112/CE do Consello, do 28 de novembro de 2006 e 21.2º.A da Lei 37/1992, do Imposto sobre o Valor Engadido, non abonda coa achega do pasaporte , tal e como contempla o artigo 9.2º.B.b) do Real decreto 1624/1992, do 29 de decembro, que aproba o Regulamento do Imposto sobre o Valor Engadido, cando no mesmo non conste a residencia habitual ou domicilio do receptor das entregas de bens, sendo preciso neste caso, adicionalmente, presentar outros medios de proba que acrediten a residencia habitual do viaxeiro .

En todo caso, corresponde ao vendedor ou provedor das mercadorías , suxeito pasivo do IVE, verificar se o documento presentado polo viaxeiro para poder gozar da exención contén o dato da residencia habitual ou domicilio do viaxeiro, podendo, se é o caso, ser o devandito documento, o pasaporte, o documento de identidade ou calquera outro medio de proba admitida en dereito".

Podes consultar esta sentenza na seguinte ligazón: STS 1687/2022 de 19 decembro de 2022