7.2.7. Imputación temporal

REGRA XERAL

Os rendementos do traballo, tanto os ingresos coma os gastos, impútanse ao período impositivo en que sexan esixibles polo seu perceptor.

REGRAS ESPECIAIS

1. Cando non se satisfixese a totalidade ou parte dunha renda, por encontrarse pendente de resolución xudicial a determinación do dereito á súa percepción ou a súa contía, os importes non satisfeitos imputaranse ao período impositivo en que aquela adquira firmeza.

2. Cando por circunstancias xustificadas non imputables ao contribuínte, os rendementos derivados do traballo percíbanse en períodos impositivos distintos a aqueles en que foron esixibles, imputaranse a estes, practicandose, se é o caso, autoliquidación complementaria, sen sanción nin xuros de mora nin recarga algún.

   Cando concorran as circunstancias previstas na letra a) anterior, os rendementos consideraranse esixibles no período impositivo en que a resolución xudicial adquira firmeza.

   A declaración presentarase no prazo que media entre a data en que se perciban e o final do inmediato seguinte prazo de declaracións polo imposto.

3. Na medida en que non estea exenta, a prestación por desemprego percibido na súa modalidade de pagamento único de acordo ao que se establece na normativa laboral, poderá imputarse en cada un dos períodos impositivos en que, de non mediar o pagamento único, tivésese dereito á prestación.

   A devandita imputación efectuarase en proporción ao tempo que en cada período impositivo tivésese dereito á prestación de non mediar o pagamento único.