Saltar ao contido principal
Modelo 100. Declaración do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas 2018

7.5.1.3. Imputación temporal

REGRA XERAL (art. 14.1.b) Lei)

Os contribuíntes que desenvolvan actividades económicas aplicarán ás rendas derivadas das devanditas actividades, exclusivamente, os criterios de imputación temporal previsto na Lei do Imposto sobre Sociedades e as súas normas de desenvolvemento.

Como regra xeral, os ingresos imputaranse no período impositivo en que se devindiquen, con independencia do momento do cobramento, entendendose reportados cando se produza a posta a disposición dos bens ou a prestación dos servizos.

Así mesmo, como regra xeral, os gastos devindícanse cando se produce a posta a disposición dos bens ou a prestación do servizo, segundo a natureza do gasto, con independencia do momento do pagamento.

Rendementos pendentes de resolución xudicial: Cando non se satisfixese a totalidade ou parte dunha renda por encontrarse pendente de resolución xudicial a determinación do dereito á súa percepción ou a súa contía, os importes non satisfeitos imputaranse ao período impositivo en que aquela adquira firmeza.

Rendementos procedentes de operacións a prazos: As rendas entenderanse obtidas proporcionalmente a medida que sexan esixibles os correspondentes cobramentos, non sendo que o contribuínte decida imputaras ao momento do nacemento do dereito.

CRITERIO DE IMPUTACIÓN TEMPORAL DE COBRAMENTOS E PAGAMENTOS (art. 7.2 Rgl.)

Os contribuíntes que desenvolvan actividades económicas que non estean obrigados fiscalmente a levar a súa contabilidade axustada ao que se dispón no Código de Comercio, e cubran as súas obrigas contables e rexistrais mediante a leva dos libros rexistros fiscais previstos en cada caso, poderán optar polo criterio de cobramentos e pagamentos para imputar temporalmente os ingresos e gastos de todas as súas actividades económicas.

O devandito criterio entenderase aprobado pola Administración tributaria polo solo feito de así manifestaro na correspondente declaración, e deberá manterse durante un prazo mínimo de tres anos.

A opción polo criterio sinalado neste apartado perderá a súa eficacia se, con posterioridade á devandita opción, o contribuínte quedase obrigado fiscalmente a levar a súa contabilidade axustada ao que se dispón no Código de Comercio ou opta por levar a súa contabilidade deste xeito.

En ningún caso, os cambios de criterio de imputación temporal ou de réxime de determinación do rendemento neto comportarán que algún gasto ou ingreso quede sen computar ou que se impute novamente noutro exercicio.