IVE telecomunicacións e servizos electrónicos

Os servizos de telecomunicacións comprenderán entre outros:

• Os servizos de telefonía fixa e móbil para a transmisión de voz, datos e vídeo.

• Os servizos de telefonía prestados a través de Internet.

• Servizos de xestión de chamadas.

• Servizos de audiotexto, fax, telégrafo e télex.

• O acceso a Internet, incluída a World Wide Web.

Para maior información ver artigo 6.bis do Regulamento de Execución (UE ) nº 282/2011, incluído polo artigo 1 do Regulamento de Execución (UE) Nº 1042/2013.

Os servizos de radiodifusión e televisión incluirán os programas de radio ou de TV transmitidos ou retransmitidos a través das redes de radiodifusión ou de televisión, seguindo un horario de programación e baixo a responsabilidade editorial do prestador do servizo, así como os distribuídos de forma simultánea a través de Internet.

Non abarcará, entre outros:

• A subministración de información, previa solicitude, sobre programas concretos.

• A cesión de dereitos de radiodifusión ou de retransmisión televisiva.

• O arrendamento financeiro de equipos técnicos utilizados na recepción dunha emisión.

• Os programas de radio ou de televisión distribuída a través de Internet ou de redes electrónicas similares (IP streaming), non sendo que esa distribución sexa simultánea á súa transmisión ou retransmisión a través das redes tradicionais de radio ou TV.

Para maior información ver artigo 6.ter do Regulamento de Execución (UE ) nº 282/2011, incluído polo artigo 1 do Regulamento de Execución (UE) Nº 1042/2013.

Os servizos prestados por vía electrónica abarcarán os servizos prestados a través de Internet ou dunha rede electrónica que, pola súa natureza, estean basicamente automatizados e requiran unha intervención humana mínima, e que non teñan viabilidade fóra da tecnoloxía da información, entre outros:

• Aloxamento de sitios web e de páxinas web.

• O mantemento a distancia de programas e de equipos.

• Acceso ou descarga de programas e a súa actualización.

• A subministración de imaxes, texto, información e a posta a disposición de bases de datos.

• O acceso ou descarga de música, películas, xogos, incluídos os de azar ou de diñeiro, revistas e xornais en liña, contido dixitalizado de libros e outras publicacións electrónicas.

• Ensino a distancia automatizada que dependa de Internet para funcionar e que non necesite, ou apenas necesite, de intervención humana.

• Os paquetes de servizos de Internet relacionada coa información e en que o compoñente de telecomunicacións sexa unha parte secundaria e subordinada (paquetes de servizos que vaian máis alá do simple acceso a Internet e que inclúan outros elementos como páxinas de contido con vínculos a noticias, información meteorolóxica ou turística, espazos de xogo, albergue de sitios, acceso a debates en liña, etc.).

O feito de que o prestador dun servizo e o seu destinatario comuníquense por correo electrónico non implicará, por si mesmo, que o servizo teña a consideración de servizo prestado por vía electrónica, deste xeito os servizos electrónicos non abarcarán entre outros:

• As mercadorías cuxo pedido ou tramitación efectúese por vía electrónica.

• Os servizos de profesionais, tales como avogados e consultores financeiros, que asesoren os seus clientes por correo electrónico.

• Os servizos de ensino en que o contido do curso sexa impartido por un profesor por Internet ou a través dunha rede electrónica.

• Os servizos de axuda telefónica.

Para maior información ver Anexo II da Directiva 2006/112/CE, artigo 7 e Anexo I  do Regulamento (UE ) Nº 282/2011 modificados polo Regulamento de Execución (UE) Nº 1042/2013.

O prestador do servizo estará obrigado ao ingreso do IVE agás cando o destinatario sexa un empresario establecido noutro  Estado  membro distinto ao Estado onde o prestador ten a súa sede de actividade ou un establecemento permanente desde o que realiza o servizo, en cuxo caso  será  o cliente  quen ingresará o imposto a través do mecanismo de investimento do suxeito pasivo.

O prestador do servizo poderá considerar que un cliente establecido na Comunidade non ten a condición de empresario mentres non lle comunicase seu NIF-IVE, con independencia de que dispoña de información que indique o contrario.

Por “domicilio” dunha persoa física entenderase o enderezo inscrito no censo de poboación ou nun rexistro similar ou o enderezo indicado por esa persoa ás autoridades fiscais, a menos que existan probas de que o devandito enderezo non se axusta á realidade.

Por “residencia habitual” dunha persoa física entenderase aquel lugar en que vive habitualmente debido á existencia de vínculos persoais e profesionais.

Cando a persoa física teña o seu domicilio nun país e a súa residencia habitual noutro darase prioridade á súa residencia habitual, a menos que se demostre que o servizo se utiliza realmente no seu domicilio.

No lugar en que se realicen as funcións da súa administración central.

No lugar de calquera outro establecemento que se caracterice por un grao suficiente de permanencia e unha estrutura axeitada en termos de recursos humanos e técnicos que lle permitan recibir e utilizar os servizos que se presten para as necesidades propias do devandito establecemento.

Cando a persoa xurídica estea establecida en máis dun país darase prioridade ao lugar onde se encontre a administración central, a menos que se demostre que o servizo se utiliza nun dos seus establecementos.

Presumirase que o cliente está establecido, ten o seu domicilio ou a súa residencia habitual:

• Servizos prestados en situacións que requiran a presenza física do destinatario (p.e. cabina telefónica, zona de acceso sen fíos WIFI, cibercafé, restaurante ou vestíbulo dun hotel): na devandita situación.

  Se tal situación está situada a bordo dun buque, un avión ou un tren que leve a cabo un transporte de pasaxeiros dentro da Comunidade, o país de situación será o país de partida do transporte de pasaxeiros.

• Servizos prestados a través da súa liña fixa terrestre: no lugar de instalación da liña.

• Servizos prestados a través de redes móbiles: no país identificado polo código de teléfono móbil nacional da tarxeta SIM.

• Servizos para os que cumpra utilizar un dispositivo descodificador ou similar ou unha tarxeta de TV e en que non se utilice unha liña fixa terrestre: no lugar onde se encontre o descodificador ou dispositivo similar ou, se ese lugar non se coñecese, no lugar ao que se envíe a tarxeta de TV.

• En circunstancias distintas das anteriores, no lugar determinado polo prestador baseandose en dous elementos de proba non contraditorios de entre os seguintes:

  • O enderezo de facturación do cliente.

  • O enderezo de protocolo Internet do dispositivo utilizado polo cliente ou calquera sistema de xeolocalización.

  • Os datos bancarios (p.e. lugar en que se encontra a conta bancaria utilizada para o pagamento ou o enderezo de facturación do cliente de que dispoña o banco).

  • O código móbil do país (MCC) da identidade internacional do abonado do servizo móbil almacenado na tarxeta SIM.

  • A situación da liña fixa terrestre.

  • Outra información relevante desde o punto de vista comercial.

O prestador de servizos poderá refutar as presuncións anteriores fundandose en tres elementos de proba non contraditorios que demostren que o cliente está establecido, ten o seu domicilio ou a súa residencia habitual noutro lugar.

Serán en particular elementos de proba:

• O enderezo de facturación do cliente.

• O enderezo de protocolo Internet do dispositivo utilizado polo cliente ou calquera sistema de xeolocalización.

• Os datos bancarios (p.e. lugar en que se encontra a conta bancaria utilizada para o pagamento ou o enderezo de facturación do cliente de que dispoña o banco).

• O código móbil do país (MCC) da identidade internacional do abonado do servizo móbil almacenado na tarxeta SIM.

• A situación da liña fixa terrestre.

• Outra información relevante desde o punto de vista comercial.

As autoridades tributarias poderán refutar calquera das presuncións sinaladas cando haxa indicios de mala utilización ou abuso por parte do prestador.

Os servizos da Comisión Europea elaboraron unhas notas explicativas como ferramenta de orientación que pode usarse para aclarar a aplicación práctica das normas sobre o lugar de prestación de servizos de telecomunicacións, de radiodifusión e televisión e electrónicos.

Notas explicativas (versión en español).