Información xeral sobre a devolución de IVE a viaxeiros

Si, sempre que resida nun país que non pertenza á Unión Europea, ou sexa residente nas Illas Canarias, ou nas Cidades Autónomas de Ceuta e Melilla e ademais, cumpra os seguintes requisitos:

• O turista que acredite no momento da compra a súa identidade e a súa residencia fóra da Unión Europea.
• As compras documéntense nunha factura e nun documento electrónico de reembolso (DER) remitido á Axencia Tributaria.
• As compras débeas realizar na Península ou nas Illas Baleares, quedando fóra deste réxime as compras que realizase nas Illas Canarias ou nas cidades de Ceuta e Melilla.
• Os bens non deben constituír unha expedición comercial, é dicir, debe haberos adquirido de maneira ocasional e con destino ao seu uso persoal ou dos seus familiares ou ofreceros como agasallos e que, pola súa natureza e cantidade, non poida presumirse que sexan o obxecto dunha actividade comercial.
• Que os bens adquiridos saian efectivamente do territorio da Comunidade no prazo dos tres meses seguintes a aquel en que se efectuase a entrega.

Así mesmo, quedan excluídas deste réxime as entregas de bens destinadas ao equipamento ou avituallamento de calquera medio de transporte de uso privado (por ex. Pneumáticos e combustible).

Para a devolución das cotas de IVE soportado polos viaxeiros non residentes en territorio da Unión Europea, estas previamente deben ser repercutidas e documentadas en facturas. Así mesmo, o vendedor debe remitir un documento electrónico de reembolso (DER) á Axencia Tributaria.

En España existen dous sistemas de recuperación das cotas previamente pagadas polos viaxeiros non residentes. Estes dous sistemas son de libre elección por parte do viaxeiro en calquera momento:

• Directamente a través da tenda. O viaxeiro remite o documento electrónico de reembolso visado pola Aduana ao provedor, quen lle devolverá a cota íntegra repercutida no prazo de quince días mediante cheque, transferencia bancaria, aboamento en tarxeta de crédito ou outro medio que acredite o reembolso. O prazo que ten o viaxeiro para remitir DER visado pola Aduana ao provedor é o xeral de catro anos de prescrición do dereito do provedor á rectificación das cotas repercutidas. Transcorrido este tempo o provedor non ten a obriga de devolver o IVE.
• A través de Entidades Colaboradoras autorizadas pola AEAT. Neste caso os viaxeiros presentarán os documentos electrónicos de reembolso visado pola Aduana ás devanditas entidades que aboarán o IVE soportado na adquisición dos bens menos a correspondente comisión autorizada. O viaxeiro deberá prestar a súa conformidade á devandita devolución. Posteriormente as Entidades Colaboradoras remitirán os documentos electrónicos de reembolso visado pola Aduana aos provedores que farán o correspondente reembolso, neste caso si de forma íntegra.

O reembolso do IVE aos viaxeiros por parte da Entidade Colaboradora farase en efectivo, tarxeta de crédito, cheque ou transferencia bancaria.

Os viaxeiros deben ter a súa residencia habitual fóra do territorio da Unión Europea. No que fai aos documentos probatorios, existe liberdade de proba. A residencia habitual fóra da Unión Europea poderá acreditarse por calquera medio de proba admitida en dereito. É o viaxeiro quen debe probar por calquera medio de proba válida en dereito, que efectivamente é residente fóra da Unión Europea. A título de exemplo pódese achegar o pasaporte, documento de identidade, un certificado de empadroamento noutro país, certificado de inscrición no Rexistro de Matrícula Consular de españois residentes no estranxeiro, Green Card ou calquera outra tarxeta de residente dun estado fóra da Unión Europea.

Os cidadáns da Unión Europea (é dicir, nacionais dun Estado Membro con pasaporte dese Estado Membro) que residan de forma permanente nun país non membro da Unión, tamén poden beneficiarse da da exención do artigo 21. 2º da Lei do IVE e poden pedir a devolución do imposto. É tamén o caso do persoal diplomático e consular español con residencia en países non pertencentes á Unión Europea.

O vendedor comprobará sempre no momento da venda a identidade do viaxeiro e a súa residencia fóra da Unión Europea. Esta obriga deberá ser cumprida materialmente polo vendedor en todo caso e no momento e lugar en que se efectúe a compra.

Cabe facer mención, neste punto, á Sentenza número 1687/2022 do Tribunal Supremo, Sala do Contencioso-administrativo, Sección Segunda. Considera o Tribunal que: “ (…) para acreditar a residencia habitual do adquirente, aos efectos de aplicar a exención por exportación de bens en réxime de viaxeiros previstos no artigo 147.7 da Directiva 2006/112/ CE do Consello, do 28 de novembro de 2006 e 21.2º.A da Lei 37/1992, do Imposto sobre o Valor Engadido, non abonda coa achega do pasaporte, tal e como contempla o artigo 9.2º.B.b) do Real decreto 1624/1992, do 29 de decembro, que aproba o Regulamento do Imposto sobre o Valor Engadido, cando no  mesmo non conste a residencia habitual ou domicilio do receptor das entregas de bens, sendo preciso neste caso, adicionalmente, presentar outros medios de proba que acrediten a residencia habitual do viaxeiro. En todo caso, corresponde ao vendedor ou provedor das mercadorías, suxeito pasivo do IVE, verificar se o documento presentado polo viaxeiro para poder gozar da exención contén o dato da residencia habitual ou domicilio do viaxeiro, podendo, se é o caso, ser o devandito documento, o pasaporte, o documento de identidade ou calquera outro medio de proba admitida en dereito. "

Os requisitos esixidos pola normativa do Imposto sobre o Valor Engadido para poder gozar deste beneficio fiscal deben cumprirse no momento da devindicación do mesmo (momento da posta a disposición dos bens aos viaxeiros), polo que a residencia habitual fóra da Unión Europea debe ser un feito nese momento.

Aos efectos desta lei, considerarase que os bens conducidos polos viaxeiros non constitúen unha expedición comercial cando se trate de bens adquiridos ocasionalmente, que se destinen ao uso persoal ou familiar dos viaxeiros ou a ser ofrecidos como agasallos e que, pola súa natureza e cantidade, non poida presumirse que sexan o obxecto dunha actividade comercial.

A norma non determina ningún limiar cuantitativo a partir do que se considere que os bens constitúen expedición comercial. Polo tanto, deberá ser analizado caso a caso.

Se o viaxeiro opta por obter o reembolso directamente do provedor, este devolveralle a cota íntegra repercutida no prazo de quince días mediante cheque, transferencia bancaria, aboamento en tarxeta de crédito ou outro medio que acredite o reembolso.

Se o viaxeiro opta pola devolución das cotas de IVE a través dunha Entidade Colaboradora das autorizadas pola Axencia Tributaria, o reembolso do IVE aos viaxeiros farase en efectivo, tarxeta de crédito, cheque ou transferencia bancaria. Cando a devolución se efectúe en metálico efectuarase necesariamente en euros.

O mecanismo previsto para a devolución do Imposto sobre o Valor Engadido aos viaxeiros debe entenderse dirixido aos bens adquiridos por estes e que vaian transportarse no equipaxe persoal” dos viaxeiros, non sendo aplicable polo tanto aplicable a outros supostos de bens que sexan obxecto de transporte cara a un territorio terceiro fóra do equipaxe persoal dos viaxeiros. Así mesmo, exclúense e a exención do IVE os bens destinados ao equipamento (exemplo: Pneumáticos, combustible) ou avituallamento de calquera medio de transporte de uso privado.

Unicamente os bens adquiridos que saian efectivamente fóra do territorio da Unión Europea son susceptibles de xerar o dereito de reembolso. Polo tanto, a exención non se aplica aos servizos de ningún tipo (aloxamento, alugamento de coches, restauración...) nin aos bens que sexan consumido total ou parcialmente no territorio da Unión (bebidas, chocolates, perfumes).

É importante ter en conta que o visado do documento electrónico de reembolso (DER) efectúase ou non na súa totalidade, de tal xeito que, se só algúns dos bens incluídos nun DER saen efectivamente, non se cumpre a condición de saída efectiva de todos os bens e, por conseguinte, non se validará.

Se se adquiren bens que poidan ser consumidos para beneficiarse da exención e poder obter a devolución das cotas de IVE soportado, estes bens deberán saír do territorio da Unión no mesmo estado en que estaban cando foron adquiridos.

Da exención do IVE nas entregas de bens en réxime de viaxeiros exclúense as entregas de bens destinados ao equipamento (exemplo: Pneumáticos, combustible) ou avituallamento de calquera medio de transporte de uso privado.

O vendedor deberá expedir a correspondente factura e ademais un documento electrónico de reembolso (DER), ambos os dous no momento da compra. O DER está dispoñible na Sede electrónica da Axencia Estatal da Administración Tributaria, en que se consignarán os bens adquiridos e, separadamente, o imposto que corresponda.

No documento electrónico de reembolso deberán consignarse os seguintes datos do viaxeiro: identidade, país de residencia, data de nacemento e número de pasaporte do viaxeiro.

A entidade colaboradora ou a tenda vendedora deberá comprobar o visado do DER, como requisito previo a efectuar o reembolso. Así mesmo, deberá comunicar á Axencia Tributaria que o reembolso se fixo efectivo.

A copia do formulario entregado (DER ) aos viaxeiros levará un CSV (código seguro de verificación) co que o viaxeiro sempre poderá coñecer o estado de tramitación da súa petición devolución de IVE, en todo momento. Consultandoo nas xestións desta mesma páxina.

É importante ter en conta que o DER fornecido ao viaxeiro debe conter un código de barras ou un código QR para a súa posterior lectura no momento do selado, (non cumprindo este requisito a copia da pantalla do ordenador co que se emita o formulario á Axencia Tributaria).

É condición para a devolución do IVE soportado nas adquisicións de bens por viaxeiros non residentes en territorio da Unión que os mesmos saian efectivamente do territorio da mesma dentro do prazo máximo de tres meses seguintes á compra. A Directiva 2006/112/CE de IVE sinala de forma máis clara que os bens deben transportarse "fóra da Comunidade antes de finalizar o terceiro mes seguinte a aquel en que se efectúa a entrega".

Exemplo:

• Data de entrega: 5 de maio (acreditado pola data da factura).
• Data de saída efectiva: Antes do 31 de agosto.

A normativa española de facturación permite aos empresarios e profesionais emitir facturas recapitulativas. Así pois, poderán incluírse nunha soa factura distinta operacións realizadas en distintas datas para un mesmo destinatario, sempre que as mesmas efectuásense dentro dun mesmo mes natural.

No caso de que a venda dos bens que se están exportando corresponda cunha factura recapitulativa, o prazo dos tres meses contarase desde a data deste último documento.

O viaxeiro poderá solicitar a devolución do IVE soportado nas súas compras en España, sempre que cumpra todos os requisitos esixidos legalmente e que o documento electrónico de reembolso (DER), que acrediten a súa compra, estean correctamente visados pola aduana de saída.

O prazo máximo para solicitar a devolución é o xeral de catro anos de prescrición, coincidindo co prazo do dereito do provedor á rectificación das cotas repercutidas. Transcorrido este tempo o provedor non ten a obriga de devolver o IVE.