Declaracións complementarias sen sanción nin intereses nin recarga algún

• Percepción de atrasos de rendementos do traballo (art. 14.2.b) Lei)

  Cando por circunstancias xustificadas non imputables ao contribuínte, os rendementos derivados do traballo percíbanse en períodos impositivos distintos a aqueles en que foron esixibles, imputaranse a estes, practicandose, se é o caso, declaración-liquidación complementaria, sen sanción nin xuros de mora nin recarga algún.

  Cando non se satisfixese a totalidade ou parte dunha renda, por encontrarse pendente de resolución xudicial a determinación do dereito á súa percepción ou a súa contía, os rendementos consideraranse esixibles no período impositivo en que a resolución xudicial adquira firmeza.

  A declaración presentarase no prazo que media entre a data en que se perciban e o final do inmediato seguinte prazo de declaracións polo imposto.

  1. Se os atrasos se perciben antes do inicio do prazo de presentación da declaración do IRPF correspondente a este exercicio podemos distinguir:

     • Cando se trate de atrasos dun exercicio anterior a autoliquidación complementaria do exercicio ao que correspondan deberá presentarse antes de finalizar o prazo de presentación da declaración deste exercicio.

     • Cando se trate de atrasos do propio exercicio estes débense incluír na propia autoliquidación do exercicio.

  2. Se os atrasos se perciben durante o prazo de presentación da declaración do IRPF correspondente a este exercicio podemos distinguir:

     • Cando se trate de atrasos dun exercicio anterior a autoliquidación complementaria do exercicio ao que correspondan deberá presentarse no prazo existente entre a percepción dos atrasos e o final do prazo de declaración deste exercicio.

     • Cando se trate de atrasos do propio exercicio estes poderán incluírse na propia autoliquidación do exercicio ou incluíros nunha autoliquidación complementaria que deberá presentarse antes do final do prazo de declaración do exercicio.

  3. Se os atrasos se perciben con posterioridade ao fin do prazo de presentación das declaracións do IRPF a autoliquidación complementaria deberá presentarse no prazo existente entre a percepción dos atrasos e o final do prazo de declaración do exercicio seguinte.

• Perda da condición de contribuínte por cambio de residencia (art. 63 Rgl.)

  No suposto de perda da condición de contribuínte por cambio de residencia que se refire o artigo 14.3 da Lei do Imposto, todas as rendas pendentes de imputación deberán integrarse na base impoñible correspondente ao último período que deba declararse por este Imposto, practicandose, se é o caso, declaración-liquidación complementaria, sen sanción, nin xuros de mora nin recarga algún, no prazo de tres meses desde que o contribuínte perda a súa condición por cambio de residencia.

  Non obstante, cando o traslado de residencia se produza a outro Estado membro da Unión Europea, o contribuínte poderá optar por imputar as rendas pendentes conforme ao que se dispón no parágrafo anterior, ou por presentar a medida en que se vaian obtendo cada unha das rendas pendentes de imputación, unha autoliquidación complementaria sen sanción, nin xuros de mora nin recarga algún, correspondente ao último período que deba declararse por este Imposto. A autoliquidación presentarase no prazo de declaración do período impositivo en que correspondese imputar as devanditas rendas en caso de non haberse pro­ducido a perda da condición de contribuínte.

  A imputación de ganancias patrimoniais por cambio de residencia cando se dean as circunstancias do art. 95 da Lei deberán integrarse na base impoñible correspondente ao último período que deba declararse polo IRPF practicandose autoliquidación complementaria, sen sanción, nin xuros de mora nin recarga algún, no prazo de declaración do imposto correspondente ao primeiro exercicio en que o contribuínte non tivese tal condición como consecuencia do cambio de residencia.

  Se o contribuínte optase pola aplicación das especialidades previstas no citado artigo 95 Lei en caso de cambio de residencia a outro Estado membro da Unión Europea, ou do Espazo Económico Europeo co que exista un efectivo intercambio de información tributaria, e prodúcese algunha das circunstancias previstas no artigo 95 bis.6.a) da Lei que determinan a obriga de autoliquidar a ganancia patrimonial, a autoliquidación presentarase no prazo que media entre a data en que se produza algunha das circunstancias referidas no artigo 95 bis.6.a) da Lei do IRPF e o final do inmediato seguinte prazo de declaracións polo imposto, ou no prazo de declaración do imposto correspondente ao primeiro exercicio en que o contribuínte non tivese tal condición como consecuencia do cambio de residencia, se este fóra posterior.

• Declaración complementaria motivada por incluír como gasto cantidades recibidas pola devolución das cláusulas de limitación dos tipos de xuro (clausulas solo)

  Cando as cantidades previamente satisfeitas tivesen a consideración de gasto deducible en exercicios anteriores non prescritos, deberase presentar declaración complementaria correspondente a tales exercicios, sen sanción, xuros de mora nin recarga algún.

  Non obstante, se se trata de cantidades derivadas da aplicación de cláusulas solo que fosen satisfeitas polo contribuínte en 2023  e o acordo de devolución das mesmas coa entidade financeira ou como consecuencia dunha sentenza xudicial ou un laudo arbitral prodúcese antes de finalizar o prazo de presentación de autoliquidación do IRPF de 2023  non se terán en conta como gasto deducible no devandito exercicio.

  A regularización afectará unicamente aos exercicios respecto dos cales non prescribise o dereito da Administración para determinar a débeda tributaria mediante a oportuna liquidación.