Por investimentos en instalacións de autoconsumo de enerxía eléctrica ou destinada ao aproveitamento de determinadas fontes de enerxía renovable nas vivendas da Comunitat Valenciana, así como pola cota de participación en investimentos en instalacións colectivas onde se situasen as vivendas

Normativa: Art. 4.Un.o) da Lei 13/1997, do 23 de decembro, pola que se regula o tramo autonómico do imposto sobre a renda das persoas físicas e restantes tributos cedidos.

Contía da dedución

O 20 por 100 do importe das cantidades investidas en instalacións realizadas nas vivendas da Comunitat Valenciana e en instalacións colectivas do edificio destinado a algunha das finalidades que a continuación indícanse, sempre que estas non se encontren relacionadas co exercicio dunha actividade económica:
- Instalacións de autoconsumo eléctrico, segundo o que se establece no artigo 9.1.a da Lei 24/2013, do 16 de decembro, do Sector Eléctrico, e a súa normativa de desenvolvemento (modalidad de subministración de enerxía eléctrica con autoconsumo).
- Instalacións de produción de enerxía térmica a partir da enerxía solar, da biomasa ou da enerxía xeotérmica para xeración de auga quente sanitaria, calefacción e / ou climatización.
- Instalacións de produción de enerxía eléctrica a partir de enerxía solar fotovoltaica e / ou eólica, para electrificación de vivendas illadas da rede eléctrica de distribución e cuxa conexión á mesma sexa inviable desde o punto de vista técnico, ambiental e / ou económico.
Nota: as notas que caracterizan o exercicio dunha actividade económica e os rendementos derivados da mesma coméntanse no capítulo 6.
Non darán dereito a practicar esta dedución aquelas instalacións que sexan de carácter obrigatorio en virtude da aplicación do Real decreto 314/2006, do 17 de marzo, polo que se aproba o Código técnico da Edificación (CTE).

Lembre: esta dedución era en 2017 e 2018 exclusivamente aplicable os investimentos realizados na vivenda habitual do contribuínte.

Requisitos para a aplicación da dedución

Esta dedución poderá aplicarse aos investimentos realizados no ámbito doméstico en calquera tipo de vivenda, tanto as que teñan carácter de habitual como as que constitúan segundas residencias, sempre que estean situadas dentro do territorio da Comunitat Valenciana.

A dedución non é aplicable cando se trate de vivendas cuxo uso estea cedido a terceiros (vivendas arrendadas, cedidas a terceiros sen contraprestación, vivendas de que só se teña a núa propiedade, etcétera, por non estar incluído no seu sentido usual no termo ”segunda residencia”.

Importante: aos efectos desta dedución, estarase ao concepto de vivenda contida na normativa autonómica reguladora da vivenda.
No caso de conxuntos de vivendas en réxime de propiedade horizontal en que se leven a cabo estas instalacións de forma compartida, sempre que as mesmas teñan cobertura legal, esta dedución poderá aplicara cada un dos propietarios individualmente segundo o coeficiente de participación que lle corresponda, sempre que cumpran co resto de requisitos establecidos
A dedución requirirá o recoñecemento previo da Administración autonómica. A tales efectos, o Instituto Valenciano de Competitividade Empresarial (IVACE) expedirá a certificación acreditativa correspondente.

O IVACE determinará a tipoloxía, requisitos técnicos, custos de referencia máximos e outras características dos equipos e instalacións ás que lles resulta aplicable a dedución establecida neste apartado. O IVACE poderá levar a cabo as actuacións de control e comprobación técnica sobre os equipos instalados que considere oportunas.
As actuacións obxecto de dedución deberán estar realizadas por empresas instaladoras que cumpran os requisitos establecidos regulamentariamente.

Base da dedución

A base desta dedución está constituída polas cantidades efectivamente satisfeitas no exercicio polo contribuínte.

No caso de vivenda propiedade da sociedade de gananciais os gastos da vivenda familiar son imputables a ambos os dous cónxuxes, con independencia de quen abóeos efectivamente ou de cal deles figure como titular da factura. Pola súa banda, no réxime de separación de bens a imputación do gasto a un ou outro cónxuxe ou a ambos os dous deberase efectuar en función de quen realizase efectivamente o gasto.

No caso de pagamentos procedentes de financiamento obtido de entidade bancaria ou financeira, considerarase que forma parte da base de dedución a amortización de capital de cada exercicio, con excepción dos intereses.

Os gastos de financiamento, distintos dos intereses, só forman parte da base cando se incluísen no capital a financiar.

Importante: para aplicar a dedución deberanse conservar os xustificantes de gasto e de pagamento, que deberán cumprir o que se dispón na súa normativa de aplicación.
A aplicación da dedución queda condicionada a que a entrega dos importes monetarios derivados do acto ou negocio xurídico que dea dereito á súa aplicación realícese mediante tarxeta de crédito ou débito, transferencia bancaria, cheque nominativo ou ingreso en cuentas en entidades de crédito.

A esixencia destes requisitos establécese na disposición adicional décimo sexta da Lei 13/1997, do 23 de decembro, pola que se regula o tramo autonómico do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas e restantes tributos cedidos.

Base máxima anual

A base máxima anual desta dedución establécese en 8.000 euros. A indicada base terá igualmente a consideración de límite máximo de investimento deducible para cada vivenda e exercicio. A parte do investimento apoiado, se é o caso, con subvencións públicas non dará dereito a dedución.

O límite de 8.000 euros por vivenda e exercicio aplícase para o conxunto de contribuíntes con respecto a unha mesma vivenda.

No caso de varios contribuíntes e con respecto a unha mesma vivenda, o límite de 8.000 euros distribúese segundo a porcentaxe de titularidade do dereito real que se teña sobre a vivenda delos contribuíntes, sexan ou non declarantes polo imposto.
As cantidades correspondentes ao período impositivo non deducidas poderán aplicarse nas liquidacións dos períodos impositivos que conclúan nos 4 anos inmediatos e sucesivos.

Regras de aplicación:

As cantidades satisfeitas nun ano que queden pendentes de deducir deberán deducirse na contía máxima que permita cada un dos exercicios seguintes e sen que poida practicarse fóra do prazo de catro anos.
Se nun exercicio coexisten cantidades satisfeitas no ano e outras procedentes de anos anteriores pendentes de dedución, estas aplicaranse en primeiro lugar para os efectos de determinar as cantidades satisfeitas no ano que poden deducirse nos exercicios seguintes
Non se pode aplicar en exercicios posteriores a dedución correspondente ás cantidades satisfeitas nun exercicio en que o contribuínte non presentase declaración, así como a dedución non aplicada por causas distintas á aplicación da base máxima da dedución.
A dedución correspondente ás cantidades investidas nun exercicio en que o contribuínte non presentase declaración, así como a dedución “non gozada” por causas distintas á aplicación da base máxima da dedución (por exemplo, por non ter efecto a dedución no resultado final da declaración), só ten efecto no devandito exercicio, sen que sexa posible o seu traslado a exercicios posteriores.
Nos casos excepcionais en que a dedución aplíquese por máis dunha vivenda, se o investimento total realizado no ano excede da base máxima da dedución, a dedución correspondente a cada unha da vivenda realízase, en primeiro lugar, en atención ás circunstancias concretas de cada vivenda e, en segundo lugar, á proporción con respecto ao investimento deducible, tanto no exercicio do investimento como no caso da aplicación aos catro períodos impositivos inmediatos e sucesivos.

Outras condicións para a aplicación da dedución

A aplicación desta dedución requirirá que o importe comprobado do patrimonio do contribuínte ao finalizar o período impositivo exceda do valor que guindase a súa comprobación ao comezo do mesmo en, polo menos, a contía dos investimentos realizados.

Con esta finalidade, non se computarán os incrementos ou diminucións de valor experimentado durante o citado período impositivo polos elementos patrimoniais que, ao final do mesmo, sigan formando parte do patrimonio do contribuínte.