A. Dedución para o arrendatario

Contía e límites da dedución

• O 20 por 100 das cantidades satisfeitas no período impositivo polo arrendamento dunha vivenda que constitúa ou vaia a constituír a súa vivenda habitual.

  O concepto de vivenda habitual será o fixado pola disposición adicional vixésimo terceira da Lei do IRPF e o artigo 41 bis do seu Regulamento.

• O importe máximo de dedución será de:

  • - 600 euros en tributación individual.
  • - 1.200 euros en tributación conxunta.

Requisitos para a aplicación da dedución

• Que a vivenda estea situada en zona rural en risco de despoboamento.

  Enténdese que cumpren este requisito aqueles municipios ou concellos en que se dean algún dos seguintes criterios obxectivos:

  1. Poboación inferior a 2000 habitantes.
  2. Densidade de poboación inferior a 12,5 habitantes por quilómetro cadrado.
  3. Taxa de avellentamento superior ao 30 %.

  Con esta finalidade debe terse en  conta a Orde HAC /02/2020, do 3 de febreiro, pola que se aproba a relación de municipios que teñen a condición de Zona Rural de Cantabria en Risco de Despoboamento para o exercicio 2020.

• Que a vivenda arrendada constitúa a residencia habitual do contribuínte .

  Para determinar o concepto de  residencia habitual no territorio dunha Comunidade Autónoma estarase ao disposto polo artigo 72 da Lei do IRPF.

• Que a suma de base liquidable xeral e a base liquidable do aforro , suma dos recadros [0500] e [0510] da declaración, minorada no importe do   mínimo persoal e familiar, recadro [520], sexa inferior a

  • - 22.946 euros en tributación individual.
  • - 31.485 euros en tributación conxunta.

Incompatibilidade

Esta dedución é incompatible coa aplicación da dedución "Por arrendamento de vivenda habitual por mozos, maiores e persoas con discapacidade" comentada anteriormente e prevista no artigo 2.1 do Decreto Lexislativo 62/2008.

A incompatibilidade refírese a que pola mesma vivenda aplíquense as dúas deducións.