A. Dedución para o arrendatario
Contía e límites da dedución
O 20 por 100 das cantidades satisfeitas no período impositivo polo arrendamento dunha vivenda que constitúa ou vaia constituír a súa vivenda habitual.
O concepto de vivenda habitual será o fixado pola disposición adicional vixésima terceira da Lei do IRPF e o artigo 41 bis do seu Regulamento.
O importe máximo de dedución será de:
Requisitos para a aplicación da dedución
Que a vivenda estea situada en zona rural en risco de despoboamento.
Enténdese que cumpren este requisito aqueles municipios ou concellos nos que se dean algún dos seguintes criterios obxectivos:
- Poboación inferior a 2.000 habitantes.
- Densidade de poboación inferior a 12,5 habitantes por quilómetro cadrado.
- Taxa de envellecemento superior ao 30 %.
Para estes efectos debe terse en conta a Orde HAC /02/2020, do 3 de febreiro, pola que se aproba a relación de municipios que teñen a condición de Zona Rural de Cantabria en Risco de Despoboamento para o exercicio 2020.
Que a vivenda arrendada constitúa a residencia habitual do contribuínte.
Para determinar o concepto de residencia habitual no territorio dunha Comunidade Autónomaestarase ao disposto polo artigo 72 da Lei do IRPF.
Que a suma de base liquidable xeral e a base liquidable do aforro, suma das casas [0500] y [0510] da declaración, minorada no importe do mínimo persoal e familiar, casa [520], sexa inferior a
Incompatibilidade
Esta dedución é incompatible coa aplicación da dedución "Por arrendamento de vivenda habitual por mozos, maiores e persoas con discapacidade" comentada anteriormente e prevista no artigo 2.1 do Decreto Lexislativo 62/2008.
A incompatibilidade refírese a que pola mesma vivenda se apliquen as dúas deducións.