Rendementos de traballo por natureza

Normativa: Art. 17.1 Lei IRPF

En particular, compréndense entre os rendementos íntegros do traballo:

1. Os soldos e salarios.

2. As prestacións por desemprego.

   As devanditas prestacións percibidas por desemprego na modalidade de pagamento único  decláranse exentas no artigo 7 da Lei do IRPF.

3. As remuneracións en concepto de gastos de representación.

4. As dietas e asignacións para gastos de viaxe, agás os de locomoción e os conside­rados normais de manutención e estancia en establecementos de hostalaría cos límites regulamentariamente establecidos que máis adiante coméntanse.

   Véxase ao respecto as dietas e asignacións para gastos de locomoción e gastos normais de manutención e estancia de gravame  a que se refire o artigo 9 do Regulamento do IRPF.

5. As contribucións ou achegas satisfeitas polos promotores de plans de pensións previstas no texto refundido da Lei de regulación dos plans e fondos de pensións, aprobado polo Real decreto Lexislativo 1/2002, do 29 de novembro (BOE de 13 de diciem­bre), ou polas empresas promotoras previstas na Directiva (UE) 2016/2341 do Parlamento Europeo e do Consello do 14 de decembro de 2016, relativa ás actividades e a supervisión de fondos de pensións de emprego.

   Precisión: aínda que o artigo 17.1.e)  da Lei do IRPF refírese á Directiva 2003/41/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 3 de xuño de 2003, esta foi  derrogada  con efectos 13 de xaneiro de 2019,  pola Directiva (UE) 2016/2341, que ademais establece que  as referencias á Directiva 2003/41/CE entenderanse feitas a ela.

6. As contribucións ou achegas satisfeitas polos empresarios para facer fronte aos compromisos por pensións nos termos previstos pola disposición adicional primeira do texto refundido da Lei de regulación dos plans e fondos de pensións, aprobado polo Real decreto Lexislativo 1/2002, anteriormente citado, e na súa normativa de desenvolvemento, cuan­do aquelas sexan imputadas ás persoas a quen se vinculen as prestacións.

   Esta imputación fiscal terá carácter voluntario nos contratos de seguro colectivo distinto dos plans de previsión social empresarial, debendo manterse a decisión que se adopte respecto do resto de primas que se satisfagan ata a extinción do contrato de seguro.

   Non obstante, a imputación fiscal pasa a ter carácter obrigatorio nos seguintes casos:

   • Nos contratos de seguro de risco (como, por exemplo, seguros que cubran a contingen­cia de falecemento ou invalidez).

   • Cando os contratos de seguro cubran conxuntamente as continxencias de xubilación e de falecemento ou incapacidade, na parte das primas satisfeitas que corresponda ao capital en risco por falecemento ou incapacidade, sempre que o importe da devandita parte exceda de 50 euros anuais.

     Con esta finalidade, considérase capital en risco a diferenza entre o capital asegurado para falle­cimiento ou incapacidade e a provisión matemática.

   • Nos contratos de seguro en que a imputación fiscal de primas sexa voluntaria, a imputación será obrigatoria polo importe que exceda de 100.000 euros anuais por con­tribuyente e respecto do mesmo empresario, agás nos seguros colectivos contratados a consecuencia de despedimentos colectivos realizados de conformidade co que se dispón no artigo 51 do Estatuto dos Traballadores.

     Agora ben, nos seguros colectivos contratados antes do 1 de decembro de 2012, en que figuren primas de importe determinado expresamente, e o importe anual destas supere este límite de 100.000 euros, establécese un réxime transitorio que determina que nestes casos non será obrigatoria a imputación por ese exceso (Véxase  a disposición transitoria vixésimo sexta Lei do IRPF ).