Criterios especiais de imputación fiscal previstos en Lei do Imposto sobre Sociedades e na Lei do IRPF
A Lei LIS e a Lei do IRPF establecen, en determinados supostos, criterios especiais de imputación fiscal diferentes do criterio xeral da devindicación anteriormente comentada. Estes supostos son, entre outros, os seguintes:
• Imputación das axudas públicas para a primeira instalación de mozos agricultores previstas no Marco Nacional de Desenvolvemento Rural de España
Normativa: Art. 14.1.b) Lei IRPF
Desde o 1 de xaneiro de 2020, as axudas públicas para a primeira instalación de mozos agricultores previstas no Marco Nacional de Desenvolvemento Rural de España poderán imputarse como rendemento de actividades económicas por cuartas partes, no período impositivo en que se obteñan e nos tres seguintes.
A modificación do artigo 14.1.b) da Lei do IRPF polo artigo 2 do Real Decreto-lei 5/2020, do 25 de febreiro, polo que se adoptan determinadas medidas urxentes en materia de agricultura e alimentación (BOE do 26 de febreiro), respondeu á necesidade de dar solución á preocupación xeneralizada que existía no sector agrario polo cambio de cualificación fiscal das subvencións á incorporación de mozos agricultores derivadas do Marco Nacional de Desenvolvemento Rural. Cualificación que estaba dificultando o acceso a unha parte dos agricultores mozos ás devanditas subvencións, e con iso desincentivando unha medida esencial no proceso de renovación do proceso produtivo. Mentres no Marco Nacional do período 2007-2013 contemplábanse as axudas á instalación de mozos agricultores, como medidas destinadas a investimentos e gastos de instalación, o Marco Nacional 2014-2020 condiciónaas directamente ao desenvolvemento dun plan empresarial. Como consecuencia do anterior, fiscalmente pasaron de considerase subvencións de capital a subvencións correntes como axuda á renda, obrigando o perceptor a ter que computara na súa totalidade como un ingreso máis do período en que se devindica (isto é, cando se recoñece e cuantifica) sen posibilidade de fraccionamento do pagamento ao longo do período cuadrienal de percepción. Con esta medida, que entrou en vigor o 1 de xaneiro de 2020, permítese independentemente da súa cualificación, a súa imputación en cuartas partes, o que dá resposta ao problema exposto.
• Supostos especiais de integración de rendas pendentes de imputación
Normativa: Art. 14.3 e 4 Lei IRPF
No suposto de que o contribuínte perda a súa condición por cambio de residencia, todas as rendas pendentes de imputación deberán integrarse na base impoñible correspondente ao último período impositivo que deba declararse por este imposto, practicandose, se é o caso, autoliquidación complementaria sen sanción nin xuros de mora nin recarga algún.
Agora ben, se o traslado de residencia se produce a outro Estado membro da Unión Europea, o contribuínte poderá optar por imputar as rendas pendentes conforme ao que se dispón no parágrafo anterior, ou por presentar a medida en que se vaian obtendo cada unha das rendas pendentes de imputación, unha autoliquidación complementaria sen sanción, nin xuros de mora nin recarga algún, correspondente ao último período que deba declararse polo IRPF. A autoliquidación presentarase no prazo de declaración do período impositivo en que correspondese imputar as devanditas rendas en caso de non haberse producido a perda da condición de contribuínte.
Polo tanto, de acordo con esta última regra, cando o contribuínte perda a súa condición en 2024, o período impositivo ao que corresponderá a autoliquidación complementaria será o 2023, por ser o último período en que tivo a condición de contribuínte do IRPF.
• Operacións a prazos
Normativa: 14.2.d) Lei IRPF e 11.4 LIS
No caso de operacións a prazos ou con prezo adiado, as rendas entenderanse obtidas proporcionalmente a medida que sexan esixibles os correspondentes cobramentos, non sendo que o contribuínte decida imputaras ao momento do nacemento do dereito (criterio da devindicación).
En consecuencia, a imputación débese facer a medida que vaian vencendo os prazos inicialmente pactados e sexa esixible o pagamento, con independencia de que unha vez acadado o vencemento, prodúzase ou non o cobramento dos mesmos.
Enténdense por operacións a prazos ou con prezo adiado, aquelas cuxa contraprestación sexa esixible, total ou parcialmente, mediante pagamentos sucesivos ou mediante un só pagamento, sempre que o período transcorrido entre a devindicación e o vencemento do último ou único prazo sexa superior ao ano.
En caso de producirse o endoso, desconto ou cobramento anticipado dos importes adiados, entenderase obtida no devandito momento a renda pendente de imputación.
Non resultará fiscalmente deducible o gasto correspondente á deterioración do valor do dereito de crédito non-pagado respecto daquel importe que non fose obxecto de integración na base impoñible ata que esta realícese.
Polo tanto, só resulta fiscalmente deducible o gasto correspondente ao importe vencido e non cobrado, sempre que concorran as causas que se dispón para iso no artigo 13.1 da LIS.
O previsto neste apartado aplicarase calquera que for a forma en que se contabilizaren os ingresos e gastos correspondentes ás rendas afectadas.
• Reversión de gastos que non fosen fiscalmente deducibles
Normativa: Art. 11.5 LIS
Non se integrarán na base impoñible aqueles ingresos que proceden da reversión de gastos que non fosen fiscalmente deducibles.
• Reversión da deterioración de elementos que fosen obxecto de correccións de valor
Normativa: Art. 11.6 LIS
A reversión dunha deterioración ou corrección de valor de calquera elemento patrimonial que fose fiscalmente deducible, imputarase na base impoñible do período impositivo en que se producise a devandita reversión.
A mesma regra aplicarase no suposto de perdas derivadas da transmisión de elementos patrimoniais que foren novamente adquiridos.