C. Deducción por Investimentos en adquisición de activos fixos

Normativa: Art. 94 Lei 20/1991, do 7 de xuño, de modificación dos aspectos fiscais do Réxime Económico Fiscal das Canarias

Atención : para os efectos da aplicación da dedución por investimentos en activos fixos novos nas Canarias, a normativa que debe aplicarse, á luz do previsto na disposición transitoria cuarta da Lei 19/1994, é o sistema de dedución por investimentos nas Canarias contemplado no artigo 26 da Lei 61/1978, do 27 de decembro, do Imposto de Sociedades, e no seu Regulamento, aprobado polo Real decreto 2631/1982, do 15 de outubro, normativa vixente no momento da súa supresión, ao entender que non existe un réxime substitutivo equivalente na LIS actual. Criterio interpretativo fixado polo Tribunal Supremo no fundamento xurídico terceiro da Sentenza núm. 605/2024, do 10 de abril, recaída no recurso de casación contencioso-administrativo núm. 1299/2022 (ROJ: STS 2022/2024).

Conforme ao anterior, non cabe considerar a disposición adicional duodécima da Lei 43/1995, do 27 de decembro, do Imposto sobre Sociedades, como réxime substitutivo equivalente da dedución por activos fixos novos.

a. Activos fixos novos

Os contribuíntes poden deducir da cota íntegra:

A) Con carácter xeral, o 30 por 100 dos investimentos que efectivamente realicen en activos fixos novos.

Caso particular: compromiso de creación de emprego

Os contribuíntes que incrementen o seu cadro de persoal de persoal e mantéñana durante polo menos dous exercicios, ademais da dedución por investimento, aplicarán un 30 por 100 de dedución sobre o importe dos soldos, salarios e cargos que aboen durante ese período de dous anos en relación co novo persoal.

A devandita dedución aplicarase na cota correspondente ao período impositivo en que se dean por transcorridos os dous anos indicados.

As porcentaxes de dedución sobre a contía do investimento e sobre os soldos e salarios aplicaranse conxuntamente.

B) Se non reduce por decisión propia o seu cadro de persoal de persoal durante os dous exercicios posteriores contado desde aquel en que realice o investimento (asume, polo tanto, un compromiso de mantemento de emprego), a porcentaxe de dedución elevarase ao 35 por 100 do investimento que realice en activos fixos novos.

Considerarase cumprido o compromiso de mantemento de emprego cando o termo medio de cadro de persoal no exercicio en que se realice o investimento e no seguinte, cando ambos os dous sexan de duración anual, non resulte inferior ao rexistrado no exercicio inmediato anterior a aquel en que se efectúe o investimento.

O termo medio de cadro de persoal determinarase polo número de persoas/ano empregadas durante o período impositivo. Tal número obterase dividindo o número de días que a totalidade do persoal estivo en cadro de persoal durante o exercicio, entre a duración do mesmo.

De acordo co artigo 94.1.a) Lei 20/1991, do 7 de xuño, de modificación dos aspectos fiscais do Réxime Económico Fiscal das Canarias (BOE do 8 de xuño) os tipos aplicables sobre os investimentos realizadas serán superiores nun 80 por 100 aos do réxime xeral, cun diferencial mínimo de 20 puntos porcentuais.

Véxanse os artigos 214, 215 e 216 do Real decreto 2631/1982, do 15 de outubro, para a consideración dun elemento como activo fixo novo para os efectos da citada dedución.

En ningún caso consideraranse activos fixos novos os terreos.

Considerarase investimento para estes fins a cantidade satisfeita para a adquisición da propiedade nos contratos de arrendamento financeiro sempre que se contabilice como investimento.

Con esta finalidade, terán que cumprirse os requisitos previstos no artigo 220 do Real decreto 2631/1982, do 15 de outubro.

b. Activos fixos usados

Así mesmo, os contribuíntes poden deducir da cota íntegra o 30 por 100 (e 30 por 100 adicional, se é o caso), ou do 35 por 100 se o contribuínte asume un compromiso de mantemento de emprego durante os dous exercicios posteriores a aquel en que realice o investimento, do importe dos investimentos para a adquisición do elemento de activo fixo usado (e, se é o caso, sobre o importe dos soldos, salarios e cargos que aboe), que non gozase anteriormente desta dedución por investimentos en elementos do inmobilizado material.

Os activos fixos usados que dan dereito a dedución deben pertencer a algunha das seguintes categorías (Real decreto 241/1992):

Maquinaria, instalacións e utensilios.
Equipos para procesos de información.
Elementos de transporte interior e exterior, excluídos os vehículos susceptibles de uso propio por persoas vinculadas directa ou indirectamente á empresa

Para ter dereito a esta dedución, a adquisición do elemento de activo fixo usado ten que supor unha evidente mellora tecnolóxica para a empresa, debendose acreditar esta circunstancia, en caso de comprobación ou investigación da situación tributaria do contribuínte, mediante a xustificación de que o elemento obxecto da dedución vai producir ou produciu algún dos seguintes efectos:

Diminución do custo de produción unitaria do ben ou servizo.
Mellora da calidade do ben ou servizo.

c. Momento de cómputo da dedución

Os investimentos en activos fixos materiais que dean dereito á dedución por investimentos entenderanse realizadas no período impositivo en que entren en funcionamento.

d. Base da dedución

A base da dedución será o prezo de adquisición; o custo de fabricación, construción ou produción, o cal comprenderá os custos directos e indirectos racionalmente imputables; ou o importe que hai que satisfacer en virtude de contrato, segundo o caso de que se trate.

Para os efectos de determinar o importe do investimento sobre o que se aplica a citada dedución, teñase en conta o previsto no artigo 217 do Real decreto 2631/1982, do 15 de outubro.

En ningún caso incluiranse os intereses reportados polos capitais recibidos en concepto de préstamos para o financiamento destes investimentos e por operacións de compra con pagamento adiado.

Cando a adquisición de activo fixa se efectuase en réxime de arrendamento financeiro, en ningún caso darán lugar á dedución as recargas de calquera clase sobre o prezo de adquisición.

e. Xustificación

O contribuínte deberá conservar a disposición da Administración Tributaria certificación expedida polo transmitente en que se faga constar que o elemento obxecto da transmisión non gozou anteriormente da dedución por investimentos nin do réxime do Fondo de Previsión para Investimentos.

f. Deducións non aplicadas por insuficiencia de cota

Como consecuencia de que Canarias continúe aplicando a dedución por investimentos en elementos do inmobilizado material debe terse en conta que, do mesmo xeito que no resto das modalidades de deducións por investimento, as cantidades non deducidas por este concepto (incluídos os saldos das deducións pendentes de aplicación a 1 de xaneiro de 2015) poderanse aplicar, respectando os límites que lles resulten de aplicación, nas liquidacións dos períodos impositivos que conclúan nos 15 anos inmediatos e sucesivos.

g. Límite

O contribuínte poderá deducirse o importe da dedución por investimentos en activos fixos novos nas Canarias que proceda tanto de períodos impositivos anteriores que estean pendentes de aplicación como do propio período impositivo, cun único límite do 70 por 100.

Este límite determínase por aplicación do que se dispón no apartado 4 da disposición transitoria undécima da Lei 43/1995, que fixa un límite conxunto do 35 por 100, máis o diferencial mínimo de 35 puntos porcentuais que establece o artigo 94 de Lei 20/1991.

O límite da dedución por investimentos nas Canarias en activos fixos novos aplícase, de acordo coa Resolución do TEAC do 9 de abril de 2015, Reclamación número 00/05445/2014, recaída en recurso extraordinario de alzada para unificación de criterio, sobre a totalidade da cota íntegra e non unicamente sobre a parte da mesma que corresponda a rendementos das actividades económicas desenvolvidas nas Canarias.

Atención: no caso das illas da Palma, A Gomera e El Hierro, a porcentaxe do 70 por 100 elévase ao 80 por 100.