C. Deducción por Investimentos en adquisición de activos fixos

Normativa: Art. 94 Lei 20/1991, do 7 de xuño, de modificación dos aspectos fiscais do Réxime Económico Fiscal das Canarias

Atención : para os efectos da aplicación da dedución por investimentos en activos fixos novos nas Canarias, a normativa que debe aplicarse, á luz do previsto na disposición transitoria cuarta da Lei 19/1994, é o sistema de dedución por investimentos nas Canarias contemplado no artigo 26 da Lei 61/1978, do 27 de decembro, do Imposto de Sociedades, e no seu Regulamento, aprobado polo Real decreto 2631/1982, do 15 de outubro, normativa vixente no momento da súa supresión, ao entender que non existe un réxime substitutivo equivalente na LIS actual. Criterio interpretativo fixado polo Tribunal Supremo no fundamento xurídico terceiro da Sentenza núm. 605/2024, do 10 de abril, recaída no recurso de casación contencioso-administrativo núm. 1299/2022 (ROJ: STS 2022/2024).

Conforme ao anterior, non cabe considerar a disposición adicional duodécima da Lei 43/1995, do 27 de decembro, do Imposto sobre Sociedades, como réxime substitutivo equivalente da dedución por activos fixos novos.

a. Activos fixos novos

Os contribuíntes poden deducir da cota íntegra o 25 por 100 dos investimentos que efectivamente realicen en activos fixos novos.

De acordo co artigo 94.1.a) Lei 20/1991, do 7 de xuño, de modificación dos aspectos fiscais do Réxime Económico Fiscal das Canarias (BOE do 8 de xuño) os tipos aplicables sobre os investimentos realizadas serán superiores nun 80 por 100 aos do réxime xeral, cun diferencial mínimo de 20 puntos porcentuais. Tendo en conta o anterior, e tras a citada Sentenza do Tribunal Supremo 2022/2024, pola que considera aplicable á dedución por investimento en activos fixos novos o artigo 26 da aludida Lei 61/1978 na súa última redacción, dada polo artigo 74 da Lei 41/1994, do 30 de decembro, de Orzamentos Xerais do Estado para 1995, o tipo de dedución aplicable será do 5 por 100. Polo tanto, a porcentaxe de dedución será do 25 por 100.

Véxanse os artigos 214, 215 e 216 do Real decreto 2631/1982, do 15 de outubro, para a consideración dun elemento como activo fixo novo para os efectos da citada dedución.

En ningún caso consideraranse activos fixos novos os terreos.

Os contribuíntes que se dediquen, a través dunha explotación económica, ao arrendamento ou cesión a terceiros para o seu uso de activos fixos poderán gozar da dedución por investimentos polos activos fixos novos, sempre que cumpran os restantes requisitos previstos e non exista vinculación, directa ou indirecta, cos arrendatarios ou cesionarios dos devanditos bens nin se trate de operacións de arrendamento financeiro.

Investimento en bens mobles en réxime de arrendamento financeiro:

Serán acogibles á dedución os bens mobles adquiridos en réxime de arrendamento financeiro que teñan sinalado nas táboas de amortización aprobadas pola Orde do 12 de maio de 1993 un coeficiente de amortización igual ou superior ao 10 por 100. Neste caso, o porcentaxe de dedución aplicable, que en ningún caso será superior ao establecido con carácter xeral, calcularase conforme ao que se establece no artigo 26. Quinta da Lei 61/1978.

b. Activos fixos usados

Así mesmo, os contribuíntes poden deducir da cota íntegra o 25 por 100 do importe dos investimentos para a adquisición do elemento de activo fixo usado que non gozase anteriormente desta dedución por investimentos en elementos do inmobilizado material.

Os activos fixos usados que dan dereito a dedución deben pertencer a algunha das seguintes categorías (Real decreto 241/1992):

Maquinaria, instalacións e utensilios.
Equipos para procesos de información.
Elementos de transporte interior e exterior, excluídos os vehículos susceptibles de uso propio por persoas vinculadas directa ou indirectamente á empresa.

Para ter dereito a esta dedución, a adquisición do elemento de activo fixo usado ten que supor unha evidente mellora tecnolóxica para a empresa, debendose acreditar esta circunstancia, en caso de comprobación ou investigación da situación tributaria do contribuínte, mediante a xustificación de que o elemento obxecto da dedución vai producir ou produciu algún dos seguintes efectos:

Diminución do custo de produción unitaria do ben ou servizo.
Mellora da calidade do ben ou servizo.

c. Momento de cómputo da dedución

Os investimentos en activos fixos materiais que dean dereito á dedución por investimentos entenderanse realizadas no período impositivo en que entren en funcionamento.

Véxase o apartado 3 do artigo 218 do Real decreto 2631/1982 sobre a posibilidade de optar por un criterio de cómputo nos exercicios en que se realicen os pagamentos en casos en que o prazo de pagamento do investimento sexa superior a 2 anos ou se o prazo transcorrido entre o encargo en firme dos bens e a recepción dos mesmos é superior a 2 anos.

d. Base da dedución

A base da dedución comprenderá a totalidade da contraprestación convida, con exclusión dos intereses, impostos estatais indirectos e as súas recargas, que non se computarán nela , con independencia da súa consideración para os efectos da valoración dos activos.

Ademais, a mesma non pode resultar superior ao prezo que sería acordado en condicións normais de mercado entre suxeitos independentes nas operacións realizadas entre nos supostos contemplados no artigo 26.Nove.Segunda da Lei 61/1978.

e. Mantemento do investimento

Será requisito para o gozo da dedución por investimentos que os elementos permanezan en funcionamento na empresa do mesmo contribuínte durante cinco anos como mínimo ou durante a súa vida útil, se fóra inferior, sen ser obxecto de transmisión, arrendamento ou cesión a terceiros para o seu uso.

f. Xustificación

O contribuínte deberá conservar a disposición da Administración Tributaria certificación expedida polo transmitente en que se faga constar que o elemento obxecto da transmisión non gozou anteriormente da dedución por investimentos nin do réxime do Fondo de Previsión para Investimentos.

g. Deducións non aplicadas por insuficiencia de cota

Como consecuencia de que Canarias continúe aplicando a dedución por investimentos en elementos do inmobilizado material debe terse en conta que, do mesmo xeito que no resto das modalidades de deducións por investimento, as cantidades non deducidas por este concepto (incluídos os saldos das deducións pendentes de aplicación a 1 de xaneiro de 2015) poderanse aplicar, respectando os límites que lles resulten de aplicación, nas liquidacións dos períodos impositivos que conclúan nos 15 anos inmediatos e sucesivos.

O cómputo do prazo para a aplicación da citada dedución poderá diferirse ata o primeiro exercicio en que, dentro do período de prescrición, prodúzanse resultados positivos nos casos previstos no artigo 26.Sexta da Lei 61/1978.

h. Límite

O contribuínte poderá deducirse o importe da dedución por investimentos en activos fixos novos nas Canarias que proceda tanto de períodos impositivos anteriores que estean pendentes de aplicación como do propio período impositivo, cun único límite do 70 por 100.

Este límite determínase por aplicación do que se dispón no o apartado Sete.Primeiro do artigo 26 da Lei 61/1978, que fixa un límite conxunto do 35 por 100, máis o diferencial mínimo de 35 puntos porcentuais que establece o artigo 94 da Lei 20/1991.

O límite da dedución por investimentos nas Canarias en activos fixos novos aplícase, de acordo coa Resolución do TEAC do 9 de abril de 2015, Reclamación número 00/05445/2014, recaída en recurso extraordinario de alzada para unificación de criterio, sobre a totalidade da cota íntegra e non unicamente sobre a parte da mesma que corresponda a rendementos das actividades económicas desenvolvidas nas Canarias.

Atención: no caso das illas da Palma, A Gomera e El Hierro, a porcentaxe do 70 por 100 elévase ao 80 por 100.