Normas comúns ás deducións para incentivar determinadas actividades

Regulación: Artigo 39 LIS.

Establécense as seguintes disposicións comúns para as deducións previstas no Capítulo IV do Título VI da LIS :

• Estas deducións practicaranse unha vez realizadas as deducións e bonificacións dos Capítulos II e III do Título VI da LIS .

  Para ter en conta:

  Ao aplicar as deducións por investimentos do exercicio establecidas na Lei do Imposto sobre Sociedades, e os saldos pendentes de deducións reguladas tanto en anteriores leis do Imposto sobre Sociedades, como nas distintas Leis de Orzamentos Xerais do Estado ou en leis que establecen réximes específicos, hai que ter en conta a orde disposta no apartado 1 da disposición transitoria vigesimocuarta primeira da LIS ou no artigo 39.1 da mesma.

  As deducións por investimentos practicaranse unha vez aplicadas as deducións e bonificacións dos Capítulos II e III do Título VI da LIS , así como as deducións para evitar a dobre imposición pendentes de aplicación, que poderían estar reguladas en leis reguladoras do Imposto sobre Sociedades anteriores á LIS .

• As cantidades correspondentes ao período impositivo non deducidas poderán aplicarse nas liquidacións dos períodos impositivos que conclúan nos 15 anos inmediatos e sucesivos.

  Non obstante, as cantidades correspondentes á dedución por actividades de investigación e desenvolvemento e innovación tecnolóxica prevista no artigo 35 da LIS , poderán aplicarse nas liquidacións dos períodos impositivos que conclúan nos 18 anos inmediatos e sucesivos.

  Para ter en conta:

  O que se dispón neste punto tamén se aplicará ás deducións acollidas ao réxime do artigo 27.3 Primeiro da Lei 49/2002, xeradas en 2021 e que non fosen deducidas na presente declaración.

• O cómputo dos prazos para a aplicación das deducións poderá diferirse ata o primeiro exercicio en que, dentro do período de prescrición, prodúzanse resultados positivos, nos seguintes casos.

  • Nas entidades de nova creación.

  • Nas entidades que saneen perdas de exercicios anteriores mediante a achega efectiva de novos recursos, sen que se considere como tal a aplicación ou capitalización de reservas.

• O importe das deducións previstas no Capítulo IV do Título VI da LIS , aplicadas no período impositivo, non poderán exceder conxuntamente do 25 por cento da cota íntegra minorada nas deducións para evitar a dobre imposición e as bonificacións. Non obstante, o límite elevarase ao 50 por cento cando o importe da dedución prevista no artigo 35 e 36 da LIS , que corresponda a gastos e investimentos efectuados no propio período impositivo, exceda do 10 por cento da cota íntegra, minorada nas deducións para evitar a dobre imposición internacional e as bonificacións.

  Para ter en conta:

  Este límite conxunto aplicarase a todas as deducións que se recollen no cadro «Deducións para incentivar determinadas actividades (Cap. IV. Tít. VI, DT 24ª.3 LIS e art. 27.3 primeira Lei 49/2002)» das páxinas 17 e 18 do modelo 200.

• Un mesmo investimento non poderá dar lugar á aplicación de máis dunha dedución na mesma entidade agás disposición expresa, nin poderá dar lugar á aplicación dunha dedución en máis dunha entidade.

• Os elementos patrimoniais afectos ás deducións previstas neste capítulo ás que se refire este apartado, deberán permanecer en funcionamento durante 5 anos, ou 3 anos, se se trata de bens mobles, ou durante a súa vida útil se fóra inferior.

  No caso de producións cinematográficas e series audiovisuais, este requisito entenderase cumprido na medida que a produtora manteña a mesma porcentaxe de titularidade da obra durante o prazo de 3 anos, sen prexuízo da súa facultade para comercializar total ou parcialmente os dereitos de explotación derivados da mesma a un ou máis terceiros.

  Conxuntamente coa cota correspondente ao período impositivo en que se manifeste o incumprimento deste requisito, ingresarase a cantidade deducida, ademais dos xuros de mora.

• O dereito da Administración para iniciar o procedemento de comprobación das deducións previstas neste Capítulo aplicado ou pendentes de aplicar prescribirá aos 10 anos contado desde o día seguinte a aquel en que finalice o prazo establecido para presentar a declaración ou autoliquidación correspondente ao período impositivo en que se xerou o dereito á súa aplicación.

  Transcorrido o devandito prazo, o contribuínte deberá acreditar as deducións cuxa aplicación pretenda, mediante a exhibición da liquidación ou autoliquidación e a contabilidade, con acreditación do seu depósito durante o citado prazo no Rexistro Mercantil.