Cuantificación da débeda tributaria

Regulación: Artigo 19 e disposición adicional décima  TRLIRNR

Para os períodos impositivos iniciados dentro do ano 2022, o tipo de gravame aplicable á base impoñible será do 25 por cento, agás en actividades de investigación e explotación de hidrocarburos que será do 30 por cento.

Na cota íntegra do imposto poderán aplicarse as bonificacións e deducións previstas na normativa do Imposto sobre Sociedades, dando lugar á cota líquida do imposto, que, en ningún caso, poderá ser negativa. As distintas deducións e bonificacións practicaranse en función das circunstancias que concorran no establecemento permanente, sen que resulten trasladables as doutros distintos do mesmo contribuínte en territorio español.

Sobre a cota líquida poderase deducir o importe das retencións, dos ingresos a conta e dos pagamentos fraccionados. Cando as retencións, ingresos a conta e pagamentos fraccionados efectivamente realizados superen a cota líquida do imposto, a Administración tributaria procederá a devolver de oficio o exceso, de conformidade co que se establece no artigo 127  da LIS.

Con efectos para os períodos impositivos que se inicien a partir do 1 de xaneiro de 2022, a disposición adicional décima do TRLIRNR establece que para determinar a débeda tributaria aos efectos do que se dispón no artigo 19 do devandito Texto Refundido,  resultará de aplicación a tributación mínima regulada no artigo 30 bis da LIS .

Cando os establecementos permanentes de entidades non residentes que non sexan persoas físicas transfiran rendas ao estranxeiro , adicionalmente, será esixible unha imposición complementaria do 19 por cento, sobre as contías transferidas con cargo ás rendas do establecemento permanente, incluídos os pagamentos a que fai referencia o artigo 18.1.a) do TRLIRNR , que non fosen gastos deducibles para os efectos de fixación da base impoñible do establecemento permanente. Non obstante, este gravame non será aplicable ás rendas obtidas en territorio español a través de establecementos permanentes de entidades coa súa residencia fiscal noutro Estado da Unión Europea, non sendo que se trate dun país ou territorio considerado como xurisdición non cooperativa, nin ás rendas obtidas en territorio español a través de establecementos permanentes por entidades que teñan a súa residencia fiscal nun Estado que subscribise con España un convenio para evitar a dobre imposición, en que non se estableza expresamente outra cousa, sempre que exista, neste último caso, un tratamento recíproco.