4.2.53 Claves 00256 e 00278 exención de rendas no estranxeiro (Artigo 22 LIS)

O artigo 22 da LIS regula a exención de determinadas rendas obtidas no estranxeiro a través dun establecemento permanente.

En aplicación do que se dispón no devandito artigo, o contribuínte deberá realizar os seguintes axustes nas claves [00256] e [00278] «Exención de rendas no estranxeiro (art. 22 LIS)» da páxina 13 do modelo 200, cubrindo, se é o caso,  os seus correspondentes recadros de desagregación.

O artigo 22.2 da LIS xa establecía que non se integrarán na base impoñible as rendas negativas obtidas no estranxeiro a través dun establecemento permanente, pero para os períodos impositivos que se inicien a partir do 1 de xaneiro de 2017, establece que tampouco se integrarán na base impoñible as rendas negativas derivadas da transmisión do estableci­miento permanente.

Polo tanto, de acordo co que se dispón neste artigo a entidade deberá incluír na clave [00256] de aumentos o importe correspondente ás devanditas rendas negativas.

Non obstante, o artigo 22.2 da LIS establece no seu último parágrafo que serán fiscalmente deducibles as rendas negativas xeradas en caso de cesamento do establecemento permanente. Neste caso, o importe das rendas negativas minorarase no importe das rendas positivas netas obtidas con anterioridade e que tivesen dereito á aplicación dun réxime de exención ou de dedución para a eliminación da dobre imposición, polo importe da mesma.

En consecuencia, a entidade deberá incluír este importe na clave [00256] de aumentos.

En relación ao réxime regulado no artigo 22.1 e 2 da LIS , hai que ter en conta o réxime transitorio previsto no apartado 4 da disposición transitoria décimo sexta da LIS segundo o cal, no caso de que un establecemento permanente obtivese rendas negativas netas que se integrasen na base impoñible da entidade en períodos im­positivos iniciados con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013, a exención prevista no artigo 22 desta Lei ou a dedución a que se refire o artigo 31 desta Lei só se aplicarán ás rendas positivas obtidas con posterioridade a partir do momento en que superen a contía das devanditas rendas negativas.

Así mesmo, o apartado 5 da disposición transitoria décimo sexta da LIS establece outro ré­gimen transitorio para os casos de transmisión dun establecemento permanente en períodos impositivos que se inicien a partir do 1 de xaneiro de 2016, segundo o cal a base impoñible da entidade transmitente residente en territorio español incrementarase no importe do exceso das rendas negativas netas xeradas polo establecemento permanente en períodos imposi­tivos iniciados con anterioridade a 1 de xaneiro de 2013 sobre as rendas positivas netas xeradas polo establecemento permanente en períodos impositivos iniciados a partir desta data, co límite da renda positiva derivada da transmisión do mesmo.

En relación ao que se dispón no artigo 22.1 e 2 da LIS , o artigo 22.3 da devandita Lei esta­blece que se considerará que unha entidade opera mediante un establecemento permanente no estranxeiro cando, por calquera título, dispoña fóra do territorio español, de forma conti­nuada ou habitual, de instalacións ou lugares de traballo en que realice todo ou parte de seu ac­tividad, ou actúe nel por medio dun axente autorizado para contratar en nome e por conta do contribuínte, que exerza con habitualidade a devandita poderes. En particular, enténdese que constitúen establecementos permanentes aqueles a que se refire a letra a) do apartado 1 do artigo 13 da Lei do Imposto sobre a Renda de non Residentes. Se o establecemento permanente se encontra situado nun país co que España teña subscrito un convenio para evitar a dobre imposición internacional, que lle sexa de aplicación, éstáse ao que del resulte.

Así mesmo, o artigo 22.4 da LIS establece que se considerará que un contribuínte opera mediante establecementos permanentes distintos nun determinado país, cando realicen ac­tividades claramente diferenciables e a xestión destas lévese de xeito separado.

Por último, segundo o que se dispón no artigo 22.5 da LIS , consideraranse rendas dun es­tablecimiento permanente aquelas que o mesmo puidese obter se fóra unha entidade distinta e independente, tendo en conta as funcións desenvolvidas, os activos utilizados e os riscos asumidos pola entidade a través do establecemento permanente.

Con esta finalidade, teran en contase as rendas estimadas por operacións internas coa propia entidade naqueles supostos en que así estea establecido nun convenio para evitar a dobre imposición internacional que resulte de aplicación.

O artigo 22.6 da LIS establece que non se aplicará o réxime previsto no devandito artigo cando se dean, respecto das rendas obtidas no estranxeiro, as circunstancias previstas no artigo 21.9 da LIS . A opción a que se refire a letra c) do devandito apartado exercerase por cada establecemento permanente fóra do territorio español, incluso no caso de que existan varios no territorio dun só país.