2. Suposto especial: Cláusulas solo

Alcance da non suxeición

Non se integrará na base impoñible deste IRPF a devolución, derivada de acordos celebrados con entidades financeiras, en efectivo ou a través doutras medidas de compensación, canda os seus correspondentes intereses indemnizatorios, das cantidades previamente satisfeitas a aquelas en concepto de intereses pola aplicación de cláusulas de limitación de tipos de xuro de préstamos (a denominada "cláusula solo").

Importante: a declaración de non suxeición prové efectos desde 21 de xaneiro de 2017 e resulta aplicable a exercicios anteriores non prescritos.

De igual xeito ten que terse en conta que tampouco se integran na base impoñible do IRPF a devolución de cantidades previamente satisfeitas polo contribuínte pola aplicación de cláusulas de limitación de tipos de xuro de préstamos, canda os seus correspondentes intereses indemnizatorios, derivadas da execución ou cumprimento de sentenzas ou laudos arbitrais que declaran a nulidade das mesmas.

Tratamento fiscal de cantidades previamente satisfeitas polo contribuínte obxecto da devolución

As cantidades previamente satisfeitas polo contribuínte obxecto da devolución derivadas de acordos celebrados coas entidades financeiras ou de sentenzas ou laudos arbitrais, terán o seguinte tratamento fiscal:

a. Cando tales cantidades formasen parte, en exercicios anteriores, da base da dedución por investimento en vivenda habitual ou de deducións establecidas pola Comunidade Autónoma, débense diferenciar os seguintes supostos:

• Se a devolución destas cantidades prodúcese en efectivo o contribuínte perderá o dereito ás deducións practicadas en relación coas mesmas, debendo sumar á cota líquida estatal e autonómica, reportada no exercicio en que se celebrase o acordo coa entidade financeira ou no da sentenza ou o laudo arbitral, exclusivamente as cantidades indebidamente deducidas en exercicios anteriores nos termos previstos no artigo 59 do Regulamento do IRPF, sen inclusión de xuros de mora.

  A devandita regularización unicamente realizarase respecto dos exercicios en que non prescribise o dereito da Administración para determinar a débeda tributaria mediante a oportuna liquidación.

• Se a devolución destas cantidades prodúcese a través da compensación cunha parte do capital pendente de amortización non resultará de aplicación a adición anterior respecto da parte das cantidades que se destine directamente pola entidade financeira, tras o acordo co contribuínte afectado, a minorar o principal do préstamo, é dicir, non haberá que regularizar as deducións practicadas anteriormente correspondentes a eses importes.

  Pola súa banda a redución do principal do préstamo tampouco xerará dereito a aplicar a dedución por investimento en vivenda habitual nin de dedución autonómica algunha.

b. Cando tales cantidades previamente satisfeitas polo contribuínte obxecto da devolución tivesen a consideración de gasto deducible en exercicios anteriores respecto dos que non prescribise o dereito da Administración para determinar a débeda tributaria mediante a oportuna liquidación, perderase tal consideración, debendo practicarse autoliquidación complementaria correspondente a tales exercicios, sen sanción, nin xuros de mora, nin recarga algún no prazo comprendido entre a data do acordo e a finalización do seguinte prazo de presentación de autoliquidación por este Imposto.

c. As cantidades que, pola aplicación de cláusulas solo, fosen satisfeitas polo contribuínte en 2021 e con respecto ás que antes de finalizar o prazo de presentación de autoliquidación do IRPF polo devandito exercicio acádese o acordo de devolución das mesmas coa entidade financeira ou sexa consecuencia dunha sentenza xudicial ou un laudo arbitral, non formarán parte da base de dedución por investimento en vivenda habitual nin de dedución autonómica algunha, nin terán a consideración de gasto deducible.

Importante: para os efectos das regularizacións que procedan teñase en conta que mentres que no suposto da existencia de acordo coa entidade financeira a regularización compútase desde a data en que este subscríbese, nos supostos de sentenza ou laudo arbitral a regularización debe computarse desde a data destes (a firmeza da sentenza, se é o caso).