5. Indemnizacións por despedimento ou cesamento do traballador
Normativa: Arts. 7.e) Lei IRPF ; 1 e 73 do Regulamento IRPF
Importante: en todos os casos, o gozo desta exención está condicionado á real e efectiva desvinculación do traballador coa empresa. Presumirase, agás proba en contrario, que non se dá a devandita desvinculación cando nos tres anos seguintes ao despedimento ou cesamento o traballador volva prestar servizos á mesma empresa ou a outra vinculada a aquela, nos termos previstos no artigo 18 da Lei do Imposto sobre Sociedades, sempre que no caso en que a vinculación se defina en función da relación dos socios ou partícipes coa entidade, a participación sexa igual ou superior ao 25 por 100 (Art. 1 Regulamento IRPF ).
Precisións
-
O artigo 1 do Regulamento do IRPF non circunscribe a presunción de desvinculación ao carácter ou natureza da relación, tanto pasada coma futura, senón que se refire de maneira xenérica á circunstancia de que o traballador "volva prestar servizos" á mesma empresa ou a outra vinculada a aquela, resultando por iso indiferente que a nova prestación de servizos enmárquese nunha relación laboral, común ou especial, ou nunha relación de carácter empresarial ou profesional. Polo tanto, en nada afecta que a anterior relación que se extingue e pola que se percibe a indemnización, sexa de carácter laboral e a posterior que manteña o traballador coa empresa séxao de carácter mercantil.
-
Para a aplicación da presunción do artigo 1 de Regulamento basto con que nos tres anos seguintes ao seu despedimento ou cesamento o traballador volva prestar servizos á mesma empresa ou a outra empresa vinculada a aquela nos termos do citado precepto, sen que sexa necesaria a apreciación dunha finalidade fraudulenta na nova prestación de servizos. En consecuencia, a inexistencia de ánimo defraudatorio na nova relación coa mesma empresa ou outra vinculada, non comporta a aplicación automática da exención establecida no artigo 7.e) da Lei de IRPF (Resolución do TEAC de 22/04/2021, Reclamación número 00/02016 /2020, recaída en recurso extraordinario de alzada para a unificación de criterio).
-
Para os efectos de gozar da exención, a “real efectiva desvinculación do traballador coa empresa ”comporta que, tras o seu despedimento ou cesamento, non volva prestar servizos á empresa que, directa ou indirectamente, garden relación coas responsabilidades anteriores asumidas, correspondendo a proba de tales circunstancias a quen fóra traballador da mesma, de acordo co criterio interpretativo fixado na Sentenza do Tribunal Supremo número 276/2022, do 4 de marzo, da Sección Segunda da Sala do Contencioso - Administrativo (ROJ: STS 986/2022).
- A) Contía exenta: Límites
- B) Supostos que non se consideran amparados pola exención
- C) Indemnizacións exentas derivadas de despedimentos cualificados de improcedentes
- D) Indemnizacións exentas derivadas de extinción do contrato por vontade do traballador (cesamento)
- E) Indemnizacións exentas derivadas de despedimentos colectivos por causas económicas, técnicas, organizativas, de produción ou por forza maior
- F) Indemnizacións exentas derivadas da extinción da relación laboral por morte, xubilación ou incapacidade do empresario ou por extinción da personalidade xurídica do contratante
- G) Indemnizacións exentas derivadas da extinción do contrato de traballo por causas obxectivas
- H) Indemnizacións exentas derivadas da extinción de relacións laborais especiais
- Cadro resumo