Imputación temporal dos rendementos do traballo

Regra xeral

Normativa: Art. 14.1 a) Lei IRPF

Os rendementos do traballo, tanto os ingresos coma os gastos, impútanse ao período impositivo en que sexan esixibles polo seu perceptor.

Regras especiais

A. Rendementos pendentes de resolución xudicial

Normativa: Art. 14.2 a) Lei IRPF

Cando non se satisfixese a totalidade ou parte dunha renda, por encontrarse pendente de resolución xudicial a determinación do dereito á súa percepción ou a súa contía, os importes non satisfeitos imputaranse ao período impositivo en que aquela adquira firmeza.

Malia o anterior, se os rendementos do traballo non se perciben no exercicio en que adquirise firmeza a resolución xudicial, non procederá incluíros na declaración correspondente ao devandito exercicio, senón que, por aplicación das normas relativas aos "atrasos" que se comentan a continuación, deberán declararse os mesmos mediante a autoliquidación complementaria correspondente ao exercicio en que a resolución xudicial adquiriu firmeza. A devandita declaración debe realizarse no prazo que media entre a data en que se perciban os rendementos e o final do prazo inmediato seguinte de presentación de declaracións polo IRPF.

En todo caso, por aplicación desta regra especial de imputación temporal, se se inclúen na declaración dun exercicio rendementos que corresponden a un período de xeración superior a dous anos, sobre os mesmos resultará aplicable a porcentaxe redutora do 30 por 100.

B. Atrasos

Normativa: Art. 14.2 b) Lei IRPF

Cando por circunstancias xustificadas non imputables ao contribuínte, os rendementos derivados do traballo percíbanse en períodos impositivos distintos a aqueles en que fosen esixibles, deberán declararse cando se perciban, pero imputandoos ao período en que foron esixibles, mediante a correspondente autoliquidación complementaria, sen sanción nin xuros de mora nin recarga algún.

A autoliquidación presentarase no prazo que media entre a data en que se perciban os atrasos e o final do prazo inmediato seguinte de presentación de autoliquidacións polo IRPF.

Así, se os atrasos se perciben entre o 1 de xaneiro de 2024 e o inicio do prazo de presentación das declaracións do IRPF correspondente ao exercicio 2023, a autoliquidación complementaria deberá presentarse no devandito ano antes de finalizar o devandito prazo de presentación (ata o 30 de xuño de 2024), non sendo que se trate de atrasos do exercicio 2023, en cuxo caso incluiranse na propia autoliquidación do devandito exercicio.

Para os atrasos que se perciben con posterioridade ao fin do prazo de presentación de declaracións do exercicio 2023 (30 de xuño de 2024), a autoliquidación complementaria deberá presentarse no prazo existente entre a percepción dos atrasos e o final do prazo de declaración do exercicio 2024.

Véxase ao respecto a regularización mediante presentación de autoliquidación complementaria en caso de "Percepción de atrasos de rendementos de traballo" do Capítulo 18.

A respecto disto, teñase en conta o artigo 67 LGT, que dispón que o prazo de prescrición no caso a) do artigo 66 (o dereito da Administración para determinar a débeda tributaria mediante a oportuna liquidación) comezará a contarse “desde o día seguinte a aquel en que finalice o prazo regulamentario para presentar a correspondente declaración ou autoliquidación”. Polo tanto, o cómputo do prazo de prescrición non se inicia ata a finalización do citado prazo para presentar a declaración complementaria.

Importante : a autoliquidación complementaria deberá axustarse á tributación individual ou conxunta pola que se optou na declaración orixinaria.

C. Rendimientos derivados da cesión da explotación dos dereitos de autor

Normativa: Art. 7.3 Regulamento IRPF

No caso de rendementos derivados da cesión da explotación dos dereitos de autor que se devindiquen ao longo de varios anos, o contribuínte poderá optar por imputar o anticipo a conta dos mesmos a medida que vaian devindicandose os dereitos.

Para estes casos (anticipos a conta derivados da cesión da explotación de dereitos de autor que se vaian a devengar ao longo de varios anos) a porcentaxe de retención, desde o 7 de decembro de 2023, é do 7 por 100. Art. 101 Regulamento IRPF.

Atención : se o contribuínte opta por imputar o anticipo a conta a medida que vaian devindicandose os dereitos de autor deberá marcar o recadro [0002] da declaración .

D. Rendementos estimados do traballo

Normativa: Art. 14.2 f) Lei IRPF

Os rendementos estimados do traballo deben imputarse ao período impositivo en que se realizase a prestación do traballo ou servizo que xera os devanditos rendementos.

E. Os rendementos do traballo en especie derivada da entrega de accións ou participacións dunha empresa emerxente

Normativa: Art. 14.2 m) Lei IRPF

Os rendementos do traballo en especie derivada da entrega de accións ou participacións dunha empresa emerxente ás que se refire a Lei 28/2022, do 21 de decembro, de fomento do ecosistema das empresas emerxentes, que, cumprindo os requisitos establecidos no artigo 42.3.f) da Lei do IRPF non estean exentos por superar a contía prevista no devandito artigo, imputaranse no período impositivo en que concorra algunha das seguintes circunstancias:

Que o capital da sociedade sexa obxecto de admisión a negociación en bolsa de valores ou en calquera sistema multilateral de negociación, español ou estranxeiro.
Que se produza a saída do patrimonio do contribuínte da acción ou participación correspondente.

Non obstante, transcorrido o prazo de dez anos contado desde a entrega das accións ou participacións sen que se producise algunha das circunstancias sinaladas anteriormente, o contribuínte deberá imputar os rendementos do traballo a que se refire este apartado a tales accións ou participacións, no período impositivo en que se cumprise o referido prazo de dez anos.

Véxase dentro de “Rendementos de traballo en especie exenta” deste capítulo, a exención por “Entrega aos traballadores de accións ou participacións da propia empresa”.

F. Prestacións derivadas de plans de pensións

Os rendementos do traballo derivado destas prestacións deben imputarse ao período impositivo en que se perciban, aínda que este non corresponda con aquel en que se produciu a continxencia.