A quen afectan?

A interface electrónica que facilita a venda non se considerará suxeito pasivo, para as seguintes transaccións:

• Bens en envíos cuxo valor sexa superior a 150 euros importados na UE, independentemente do lugar en que estea establecido o provedor/vendedor;

• Os bens fornecidos a clientes na UE, independentemente do seu valor, no caso de que o provedor/vendedor estea establecido na UE

Debemos distinguir:

1. A entrega do provedor á interface electrónica (considerada unha entrega entre empresas) pode ser:

   1. Unha entrega de bens fóra da UE (artigo 14 bis, apartado 1 da Directiva IVE ).

      Tendo en conta que a devandita entrega se produce fóra da UE, non se aplica a normativa da Unión sobre o IVE nin en materia de facturación.

   2. Unha entrega de bens dentro da UE (artigo 14 bis, apartado 2 da Directiva IVE ).

      Esta entrega, que se considera realizada entre empresas, está exenta de IVE, recoñecendose o dereito a dedución para o provedor (artigos 136 bis e 169, letra b), da Directiva IVE ). O provedor debe expedir factura á interface electrónica conforme ás normas do Estado membro onde se produza a entrega.

2. A entrega da interface electrónica ao consumidor (considerada unha entrega de empresa a consumidor) pode ser:

   1. Unha venda a distancia de bens importados (artigo 14 bis, apartado 1 da Directiva IVE ). A interface electrónica terá que gravar a entrega de bens co IVE aplicable no Estado membro de consumo e remitiro á administración tributaria do devandito Estado membro.

      Aplicaranse as normas de facturación do Estado membro de identificación se a interface se acolle ao portelo único (regímen especial de vendas a distancia de bens importados), sen que deba figurar na factura o número de identificación na UE Se non se fai uso do réxime especial, serán de aplicación as normas de facturación do Estado membro onde ten lugar a venda a distancia dos bens importados (artigo 219 bis da Directiva sobre o IVE ).

   2. Unha entrega de bens dentro da UE (artigo 14 bis, apartado 2 da Directiva IVE ) Esta situación abarca tanto as entregas nacionais como as vendas a distancia intracomunitaria de bens realizados pola interface electrónica en calidade de suxeito pasivo. Tanto se se utiliza o réxime da Unión coma se non, a interface electrónica terá que gravar os bens entregados co IVE aplicable no Estado membro de consumo e remitiro á administración tributaria.

      Aplicaranse as normas de facturación do Estado membro de identificación se a interface se acolle ao portelo único (regímen especial de vendas a distancia intracomunitaria de bens e determinadas entregas nacionais). Se non se fai uso do réxime especial, serán de aplicación as normas de facturación do Estado membro onde ten lugar a entrega (artigo 219 bis da Directiva sobre o IVE ).

Se lle considera suxeito pasivo se facilita:

• Vendas a distancia de bens importados á UE por un valor non superior a 150 euros; e / ou

• Subministracións de bens a clientes da UE, independentemente do seu valor, cando o provedor/vendedor non está establecido na UE (inclúense tanto as subministracións nacionais como as vendas a distancia dentro da UE ).

Para declarar e pagar o IVE debido noutros Estados membros, os mercados/plataformas en liña poderán rexistrarse facilmente nos novos réximes especiais de Portelo Único.

As novas normas permitirán:

• Asegurar que o IVE se pague onde se produce o consumo de bens e servizos;

• Crear un sistema de IVE uniforme e transparente para as entregas transfronteirizas de bens e servizos;

• Establecer unha competencia leal entre os axentes europeos e estranxeiros do mercado do comercio electrónico, así como entre o comercio electrónico e as tendas tradicionais;

• Ofrecer ás empresas un sistema sinxelo e uniforme para declarar e pagar o seu IVE na UE a través do Portelo Único do IVE (OSS)/Portelo Único de Importación (IOSS).

A interface electrónica é tratada para os efectos do IVE coma se fóra o provedor dos bens e será responsable do IVE sobre estas vendas. Noutras palabras, considérase que a interface electrónica que facilita a venda recibiu e entregado en nome propio os bens e o transporte dos devanditos bens vincúlase á entrega realizada pola plataforma. Isto significa que a venda de bens efectuada polo provedor a través dunha interface electrónica ao consumidor final divídese en dúas entregas:

• Unha entrega do provedor á interface (operación entre empresarios B2B)

• Unha entrega da interface ao consumidor final (operacion entre empresario e consumidor final B2C)

Entenderase por «facilitar» a utilización dunha interface electrónica a fin de que un cliente e un provedor que poña bens á venda a través da interface electrónica poidan entaboar un contacto que dea lugar a unha entrega de bens a través desa interface electrónica ao devandito cliente.

Isto reflíctese en que o proceso de realización do pedido e de pagamento lévese a cabo pola interface electrónica ou a través desta , pero non vén determinada pola entrega física dos bens, que o suxeito pasivo que xestiona a interface operativa poderá organizar/levado a cabo ou non.

Considérase que unha interface electrónica, non facilita a entrega se:

1. non establece, de maneira directa ou indirecta, ningún dos termos e condicións en que se efectúa a entrega de bens, e

2. non intervén, de maneira directa ou indirecta, na autorización do cobramento ao cliente dos pagamentos efectuados, e

3. non intervén, de maneira directa ou indirecta, no pedido ou a entrega de bens.

Para que se considere que unha interface electrónica non facilita a entrega, debe satisfacer todas estas condicións. Polo tanto, incluso cando a plataforma leve a cabo só unha destas actividades, podería considerarse que facilita a entrega de bens.

A interface electrónica tampouco se considerará que facilita a entrega cando realice as seguintes actividades:

1. o tratamento dos pagamentos en relación coa entrega de bens;

2. a listaxe ou a publicidade de bens;

3. a reorientación ou a transferencia de clientes a outras interfaces electrónicas en que os bens se ofrezan á venda, sen ningunha outra intervención na entrega.

Os mercados/plataformas en liña deberán manter rexistros das transaccións que faciliten, independentemente de que se lles considere suxeitos pasivos ou non. Os devanditos rexistros deberán conservarse durante 10 anos e estar dispoñibles en formato electrónico a petición dos Estados membros.

A seguinte figura presenta de forma esquemática as obrigas de información das diferentes interfaces electrónicas.

Para máis información e, en particular, sobre a información que debe conservarse, consulte as notas explicativas da Comisión (apartado 2.2).

Ligazón

A partir do 1 de xullo de 2021, as interfaces electrónicas, como os mercados/plataformas en liña, terán novas funcións para os efectos do IVE na UE :

• Poderán converterse en suxeitos pasivos;

• Terán certas obrigas de mantemento de rexistros.

Se é así, consulte os apartados dedicados aos novos réximes especiais de portelo único (OSS e IOSS) para saber a súa finalidade, como funcionan, a quen afectan, como rexistrarse neles e que debe facer cando empece a utilizalos.

Ligazón ao apartado “Os novos réximes de portelo único ”.

Unha interface electrónica (IE) debe entenderse como un concepto amplo. Unha IE pode ser un sitio web, un portal, unha pasarela, un mercado, unha plataforma, unha interface de programa de aplicación (API), etc.