10. Vivenda habitual do contribuínte

Normativa: Art. 4.Catro Lei Imposto Patrimonio

Está exenta a vivenda habitual do contribuínte, cun importe máximo de 300.000 euros.

A exención aplicarase polo suxeito pasivo que ostente sobre a vivenda habitual o dereito de propiedade, pleno ou compartido, ou un dereito real de uso ou gozo sobre a mesma (usufruto, uso ou cuarto).

Os contribuíntes que sexan titulares de dereitos que non dean lugar ao uso e goce da vivenda habitual (como, por exemplo, a núa propiedade, que unicamente confire ao seu titular o poder de disposición da vivenda, pero non seu uso e goce), non poderán aplicar a exención da vivenda habitual.

Para os efectos da aplicación da exención, ten a consideración de vivenda habitual  aquela en que o declarante resida durante un prazo continuado de tres anos. Non obstante, entenderase que a vivenda tivo aquel carácter cando, a pesar de non transcorrer o devandito prazo, prodúzase o falecemento do contribuínte ou concorran circunstancias que necesariamente esixan o cambio de vivenda, tales como separación matrimonial, traslado laboral, obtención de primeiro emprego ou de emprego máis vantaxoso ou outras análogas.