Capítulo 10. Réximes especiais: Imputación e atribución de rendas
Normativa: Art. 6.2 e) Lei IRPF
Xunto aos rendementos (do traballo, do capital e de actividades económicas) e as ganancias e perdas patrimoniais, o terceiro compoñente da renda do contribuínte está constituído polas imputacións de renda establecidas por lei.
As imputacións de renda constitúen un réxime especial de tributación cuxa finalidade última consiste en lograr a plena identificación entre a base impoñible e a capacidade económica do contribuínte, asegurando con iso a máxima eficacia na aplicación da progresividade do IRPF
A materialización das imputacións de renda como categoría fiscal realízase incorporando, por unha parte, rendas que a Lei do IRPF presume que se derivan da titularidade de determinados bens inmobles urbanos e, por outra, facendo tributar ao contribuínte socio ou partícipe polas rendas obtidas a través de entidades interpostas.
A Lei do IRPF, baixo a denominación de réximes especiais, incorpora as seguintes categorías de imputación e atribución de rendas:
- Réxime de imputación de rendas inmobiliarias
- Réxime de atribución de rendas
- Imputación de rendas das agrupacións de interese económico, españolas e europeas, e das unións temporais de empresas
- Imputación de rendas no réxime de transparencia fiscal internacional
- Imputación de rendas pola cesión de dereitos de imaxe
- Réxime especial de traballadores desprazados a territorio español
- Imputación de rendas por socios ou partícipes de institucións de investimento colectivo constituídas en paraísos fiscais
- Réxime especial: Ganancias patrimoniais por cambio de residencia
- Caso práctico