Preguntas frecuentes do modelo 289

Si.

O apartado 7 da Disposición adicional 22ª da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria establece unha obriga de comunicación entre partes (declarantes e declarados), dispondo o seguinte:

“Toda institución financeira obrigada a comunicar información conforme ao que se dispón na presente disposición deberá comunicar a cada persoa física suxeita a comunicación de información, que a información sobre ela obxecto da devandita obriga de comunicación será comunicada á Administración tributaria e transferida ao Estado membro que corresponda de acordo coa Directiva 2011/16/UE e os acordos internacionais indicados na presente disposición. A devandita comunicación debe realizarse antes do 31 de xaneiro do ano natural seguinte ao primeiro ano en que a conta sexa unha conta suxeita a comunicación de información. Así mesmo, a institución financeira facilitará á persoa física con suficiente antelación toda a información que esta teña dereito a recibir para que poida exercer o seu dereito á protección dos seus datos persoais e, en calquera caso, antes de que a información por ela recompilada sexa fornecida á Administración tributaria”.

España asumiu a obriga de intercambiar información de maneira automática sobre determinadas contas financeiras con outras xurisdicións, sempre que se dean os requisitos establecidos para iso pola normativa internacional.

Isto supuxo que as institucións financeiras teñan a obriga de identificar a residencia das persoas que ostenten a titularidade desas contas financeiras ou o control das entidades titulares das mesmas, de maneira que, cando a residencia non se encontra en España, teñen que subministrar certa información á AEAT para que, posteriormente, España transmítaa á Administración Tributaria da xurisdición de residencia do titular ou persoa que exerce o control en relación coas devanditas contas (Disposición Adicional 22ª da Lei 58/2003, Xeral Tributaria do 17 de decembro).

Por institucións financeiras, ten que entenderse institucións de depósito, de custodia, de investimento e determinadas entidades de seguros (Sección VIII de Anexo do Real decreto 1021/2015, do 13 de novembro, polo que se establece a obriga de identificar a residencia fiscal das persoas que ostenten a titularidade ou o control de determinadas contas financeiras e de informar acerca das mesmas no ámbito da asistencia mutua).

Para cumprir con esta obriga, e garantir así que a información transmitida no marco do intercambio automático de información entre España e esoutras xurisdicións é correcta, as institucións financeiras deben obter información dos seus clientes acerca da súa residencia, solicitando a presentación dunha declaración (autocertificación).

As institucións financeiras deben enviar esta solicitude aos titulares de toda conta aberta con posterioridade ao 01/01/2016, tanto con ocasión da apertura, como cando se produciu un cambio de circunstancias desde a presentación da declaración (autocertificación) inicial. Neste sentido, a falta de achega da declaración (autocertificación) no prazo de 90 días desde que se solicitase a apertura da conta determinará que a institución financeira non realice cargos, aboamentos, nin calquera outras operacións na mesma ata o momento da súa achega.  Igualmente, as institucións poden solicitar esas autocertificacións para as contas abertas antes do 01/01/2016, ao obxecto de poder definir a residencia do titular, especialmente nos casos de cambios de circunstancias.

Unha vez recibida a solicitude de declaración (autocertificación) da súa institución financeira, o titular dunha determinada conta ou persoa que exerce o control dunha entidade titular dunha conta, ten a obriga de achegar os datos necesarios para poder identificar a súa residencia fiscal.  Poderá ser sancionado se comunicase datos falsos, incompletos ou inexactos á institución financeira, cando se derive diso a incorrecta identificación da residencia fiscal das citadas persoas (Disposición Adicional 22ª da Lei 58/2003, Xeral Tributaria do 17 de decembro).