Como presentar unha declaración de exercicios anteriores

Períodos impositivos iniciados a partir do 1 de xaneiro de 2019

A aprobación da Lei 27/2014, do 27 de novembro, do Imposto sobre Sociedades e do Regulamento que a desenvolve, aprobado polo Real decreto 634/2015, do 10 de xullo, supuxo unha revisión total da figura do Imposto sobre Sociedades. A continuación, enuméranse as novidades que afectan especificamente á liquidación do Imposto sobre Sociedades en 2019 como consecuencia das modificacións normativas en vigor no devandito exercicio :

• Excepcionalmente, segundo o que se establece no Real decreto Lei 19 / 2020, do 05 de maio, para o exercicio 2019 o prazo de formulación e aprobación das contas anuais, e demais documentos legalmente obrigatorios, para a declaración do Imposto sobre Sociedades 2019, é de tres meses contado desde o 1 de xuño de 2020. Ademais, redúcese de tres a dous meses o prazo para aprobar as contas anuais desde a formulación e harmonízase o devandito prazo para todas as sociedades, sexan ou non cotizadas, de xeito que todas deberán ter as contas aprobadas dentro dos dez primeiros meses do exercicio.

  Os contribuíntes que se axusten, para a formulación e aprobación das contas anuais do exercicio 2019, ao que se dispón nos artigos 40 e 41 do RD-LEI 8/2020, do 17 de marzo, presentarán a declaración do Imposto para o período impositivo correspondente ao devandito exercicio no prazo previsto no apartado 1 do artigo 124 da LIS (segundo regula o artigo 12 RD-LEI 19/2020). Se á finalización do prazo previsto no parágrafo anterior as contas anuais non fosen aprobadas, a declaración realizarase coas contas anuais dispoñibles, entendendose por estas:

  • Para as sociedades anónimas cotizadas, as contas anuais auditadas a que se refire a letra a) do artigo 41.1 do mencionado RD-LEI 8/2020.
  • Para o resto de contribuíntes, as contas anuais auditadas ou, no seu defecto, as contas anuais formuladas polo órgano correspondente, ou a falta destas últimas, a contabilidade dispoñible levada de acordo co previsto no Código de Comercio ou co que se establece nas normas polas que se rexan.

  Se a autoliquidación do Imposto de acordo coas contas anuais aprobadas difire da presentada no prazo ordinario de declaración, presentarán unha nova autoliquidación con prazo ata o 30 de novembro de 2020, que poderá ser:

  • Nova declaración complementaria: Se dela resultase unha cantidade a ingresar superior ou unha cantidade a devolver inferior á derivada da autoliquidación efectuada. Esta declaración devengará xuros de mora (desde o día seguinte á finalización do prazo previsto no artigo 124.1 da LIS) pero non a recarga por declaración extemporánea sen requirimento previo.
  • Nova declaración no resto de casos: Nos casos en que a nova declaración non teña a consideración de complementaria, esta producirá efectos desde a súa presentación, sen que resulte de aplicación o que se dispón no artigo 120.3 da LGT , e nos artigos 126 e seguintes do Regulamento Xeral aprobado por Real decreto 1065/2007, do 27 de xullo, nin se limiten as facultades da Administración para verificar ou comprobar a primeira e a nova autoliquidación.

  Non resultará de aplicación respecto da nova autoliquidación as limitacións á rectificación das opcións a que se refire o artigo 119.3 da LGT .

• Para os períodos impositivos iniciados a partir do 10 de novembro de 2018, engádese unha nova letra m) ao artigo 15 da Lei 27/2014, do 27 de novembro, do Imposto sobre Sociedades, pola Disposición final primeira do Real decreto-lei 17/2018, do 8 de novembro. Regúlase un novo suposto de gasto fiscalmente non deducible ao establecerse que non terá a consideración de gasto fiscalmente deducible a débeda tributaria do Imposto sobre Transmisións Patrimoniais e Actos Xurídicos Documentados, modalidade Actos Xurídicos Documentados, documentos notariais, cando se trate de escrituras de préstamo con garantía hipotecaria en que o suxeito pasivo sexa prestamista.

• Con efectos para os períodos impositivos que se inicien a partir do 7 de novembro de 2018 modifícase a disposición adicional cuarta, dedución por investimentos nas Canarias da Lei 19/1994, do 6 de xullo, elevandose o límite conxunto sobre a cota nas illas da Palma, A Gomera e El Hierro de xeito que o tope mínimo do 80 %incrementarase ao 100 %e o diferencial mínimo de 35 puntos pasa a 45 puntos porcentuais cando a normativa comunitaria de axudas de estado así permítao e trátese de investimentos contemplados na Lei 2/2016, do 27 de setembro e demais leis de medidas para a ordenación da actividade económica destas illas.

• Con efectos para os períodos impositivos que se inicien a partir do 7 de novembro de 2018 modifícase a disposición adicional décimo cuarta, límites das deducións por investimentos en producións cinematográficas, series audiovisuais e espectáculos en vivo de artes escénicas e musicais realizados nas Canarias , da Lei 19/1994, do 6 de xullo, incorporando as seguintes novidades:

  • Increméntase o importe da dedución por investimentos en producións españolas de longametraxes cinematográficas e de series audiovisuais de ficción, animación ou documental a que se refire o apartado 1 do artigo 36 da Lei 27/2014, do 27 de novembro, do Imposto sobre Sociedades, que pasa de 4,5 a 5,4 millóns de euros cando se trate de producións realizadas nas Canarias.

  • Igualmente, elévase de 4,5 a 5,4 millóns de euros o importe da dedución por gastos realizados nas Canarias por producións estranxeiras de longametraxes cinematográficas ou de obras audiovisuais a que se refire o apartado 2 do artigo 36 da Lei 27/2014.

  • Con respecto ao importe mínimo de gasto que establece o apartado 2 do artigo 36 da Lei 27/2014, en caso de execución de servizos de post-produción ou animación dunha produción estranxeira, este queda fixado para os gastos realizados nas Canarias en 200.000 euros.

  • Por último, o importe mínimo da dedución por gastos realizados na produción e exhibición de espectáculos en vivo de artes escénicas e musicais a que se refire o apartado 3 do artigo 36 da Lei 27/2014 se fixa en 900.000 euros cando se trate de gastos realizados nas Canarias.

• Completando o réxime de deducións por incentivos e estímulos ao investimento empresarial da Lei do Imposto sobre Sociedades aplicables nas Canarias engádese, con efectos para os períodos impositivos que se inicien a partir do 7 de novembro de 2018, un novo artigo 94 bis, na Lei 20/1991, do 7 de xuño, polo que aquelas entidades que contraten un traballador para realizar a súa actividade nas Canarias terán dereito ao gozo dos beneficios fiscais que por creación de emprego establézanse pola normativa fiscal conforme aos requisitos que nela establézanse, incrementandoos nun 30 por cento. Esta modificación supón incluír a aplicación das deducións por creación de emprego do artigo 37 da Lei 27/2014 e o incremento que tampouco existía do 30 por cento sobre as contías deducibles tanto das deducións do artigo 37 como das do artigo 38 relativo á dedución por creación de emprego para traballadores con discapacidade da citada Lei 27/2014.

• Con efectos para os períodos impositivos que se inicien a partir do 1 de xaneiro de 2018 engádese unha nova disposición adicional décimo cuarto bis Imposto sobre Sociedades. Aplicación do réxime de consolidación fiscal a entidades con sucursais na Zona Especial Canaria na Lei 19/1994, do 6 de xullo, onde se establece que a aplicación do tipo de gravame especial establecido o artigo 43 desta Lei no caso de sucursais da Zona Especial Canaria de entidades con residencia fiscal en España non impedirá ás devanditas entidades formar parte dun grupo fiscal que aplique o réxime de consolidación fiscal previsto no Capítulo VI do Título VII da Lei 27/2014, do 27 de novembro, do Imposto sobre Sociedades. Sinalandose, que malia o anterior, a parte da base impoñible da entidade que forme parte dun grupo fiscal e que sexa atribuíble á sucursal da Zona Especial Canaria non se incluirá na base impoñible individual da entidade para os efectos da determinación da base impoñible do grupo fiscal, sendo obxecto de declaración separada nos termos que regulamentariamente se determinen.

• Con efectos para os períodos impositivos que se inicien a partir do 7 de novembro de 2018 modifícase o apartado 1 da disposición adicional décimo cuarta da Lei 27/2014, do Imposto sobre Sociedades, establecendose que no caso de Empresas Navieiras ás que resulte de aplicación a bonificación establecida no artigo 76, apartados 1 e 2, da Lei 19/1994, do 6 de xullo, de modificación do Réxime Económico e Fiscal das Canarias, tomarase como resultado positivo o correspondente exclusivamente a rendas non bonificadas. E que no caso das Empresas Navieiras que tributan polo Réxime Especial en función da Tonelaxe establecida no Capítulo XVI da Lei 27/2014, do 27 de novembro, do Imposto sobre Sociedades, os pagamentos fraccionados calcularanse sobre o importe da base impoñible obtida de acordo co que se establece no artigo 114.1 da devandita Lei (que contén a regra especial de fixación da base impoñible en función das toneladas de rexistro neto de cada buque).

  En ambos os dous casos se salva o impacto negativo na determinación do pagamento fraccionado que introducira a regra do pagamento fraccionado mínimo sen considerar que estas empresas poden aplicar, respectivamente, ben unha bonificación do 90 por cento das rendas que deriven da explotación de buques inscritos no Rexistro Especial, ou ben determinar a súa base impoñible segundo as citadas regras do Réxime especial en función da Tonelaxe.