Preguntas frecuentes (FAQ)

En xeral, os termos VERI*FACTU ou regulamento VERI*FACTU son formas abreviadas, coloquiais e significativas – aínda que inexactas – de referirse ao regulamento que establece os requisitos que deben adoptar os sistemas e programas informáticos ou electrónicos que soporten os procesos de facturación de empresarios e profesionais, e a estandarización de formatos dos rexistros de facturación, aprobado polo Real decreto 1007/2023, do 5 de decembro.

Este regulamento desenvolve parcialmente o artigo 29.2.j) da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria (LGT), introducido pola «lei antifraude» (Lei 11/2021, do 9 de xullo), canto a sistemas e programas informáticos ou electrónicos que soporten os procesos de facturación (denominados abreviadamente sistemas informáticos de facturación ou SIF) de quen desenvolvan actividades económicas, é dicir, de empresarios e profesionais.

Este regulamento e o real decreto que o aproba impón unha serie de requisitos aos sistemas informáticos que se utilicen para expedir facturas, co obxectivo de evitar ou dificultar e detectar que se poida cometer fraude nese proceso.

Resumidamente, obrigan a que eses SIF, no momento de expedición da factura, xeren e garden ou remitan á Axencia Tributaria un resumo da factura – chamado rexistro de facturación – que leva incorporada unha serie de medidas de seguridade e control, como son a pegada dixital dos seus datos, a inclusión de información do anterior rexistro xerado (o que permite verificar que non hai omisións) e, se é o caso, a sinatura electrónica do emisor do mesmo. Así mesmo, obrigan aos SIF a que inclúan un código QR na factura expedida, cuxa lectura (por exemplo, coa cámara dun teléfono móbil) permite a quen reciba a devandita factura remitir facilmente certos datos da mesma á Axencia Tributaria, para a súa posible verificación.

Por último, cabe sinalar que o termo VERI*FACTU co que se adoita coñecer tanto a este regulamento como ao real decreto que o aproba provén do nome dun dos 2 tipos de SIF contemplados polo regulamento que se pode utilizar para cumprir con esta normativa e cuxa característica máis destacada é que remiten á Axencia Tributaria un resumo estruturado dos datos de cada factura (denominado rexistro de facturación de alta) no mesmo momento da súa expedición.

Normativa/Doutrina :

• Artigo 2.j) da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria.

• Real decreto 1007/2023, do 5 de decembro, polo que se aproba o regulamento que establece os requisitos que deben adoptar os sistemas e programas informáticos ou electrónicos que soporten os procesos de facturación de empresarios e profesionais, e a estandarización de formatos dos rexistros de facturación (RRSIF).

Ademais do que se comenta ao respecto noutras preguntas frecuentes relacionadas (1.1, …), a esixencia do cumprimento de certos requisitos de seguridade e control aos sistemas informáticos de facturación (SIF) como unha medida máis de loita contra a fraude fiscal veuse aplicando desde hai tempo por moitas outras Administracións tributarias, tanto de España (casos forais), como doutros países da Unión Europea (Francia, Italia, Portugal, Alemaña …) e do resto do mundo.

No caso que nos ocupa, tras estudar numerosos sistemas xa implantados e os seus respectivos tipos de requisitos, optouse por un enfoque en liña coas recomendacións máis recentes ao respecto da Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económico (OCDE). Ademais, intentouse non condicionar a forma de implementaros, o cal permite maior liberdade e flexibilidade á hora de levaros a práctica, favorecendo a competencia de solucións, ben sexan baseadas en software, en hardware ou mixtas. Así se reducen custos e permítese elixir o SIF que mellor se adapte ás circunstancias e necesidades de cada empresario ou profesional, facilitando, en definitiva, a súa adopción.

Normativa/Doutrina :

• Artigo 2.j) da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria.

• Real decreto 1007/2023, do 5 de decembro, polo que se aproba o regulamento que establece os requisitos que deben adoptar os sistemas e programas informáticos ou electrónicos que soporten os procesos de facturación de empresarios e profesionais, e a estandarización de formatos dos rexistros de facturación (RRSIF).

En primeiro lugar, coa utilización de sistemas informáticos de facturación adaptada ao regulamento evitarase – ou dificultará e detectará – que se poidan levar a cabo práctico fraudulentas nese proceso, tales como a omisión de facturas ou a alteración das facturas de venda unha vez expedidas. Isto ten dúas grandes consecuencias:

• Por un lado, incidirá directamente nunha redución da fraude misión, o que traerá consigo unha maior xustiza fiscal que redundará no ben de toda a cidadanía.

• Doutra banda, impedirá ou reducirá significativamente a competencia desleal de que se aproveitan quen defraudan fronte a quen cumpren coas súas obrigas tributarias.

Adicionalmente, a adopción deste tipo de requisitos e formatos contribuirá a estandarizar e modernizar os sistemas informáticos empresariais, avanzando na dixitalización dos empresarios e profesionais. Como resultado disto conséguense dous efectos:

• Facilítanse e fomentan as relacións entre os propios empresarios e profesionais, e destes cos seus representantes fiscais, ao utilizar uns formatos de información de facturación común, favorecendo o seu intercambio e reducindo custos, cuestións que teñen un impacto beneficioso na actividade comercial.

• Se concreta e simplifica a comunicación de información á Administración tributaria, facilitandose o cumprimento tributario.

Así mesmo, este regulamento pretende ofrecer a quen reciban facturas (incluíndo facturas simplificadas) unha forma fácil e inmediata de remitir certos datos das mesmas á Axencia Tributaria, para a súa posible comprobación. Isto contribúe a unha maior transparencia nos negocios, así como a desenvolver a conciencia fiscal e a cultura do cumprimento tributario.

Normativa/Doutrina :

• Artigo 2.j) da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria.

• Apartado I do preámbulo do Real decreto 1007/2023, do 5 de decembro, polo que se aproba o regulamento que establece os requisitos que deben adoptar os sistemas e programas informáticos ou electrónicos que soporten os procesos de facturación de empresarios e profesionais, e a estandarización de formatos dos rexistros de facturación (RRSIF).

O artigo 29.2.j) da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria (LGT), obriga os produtores, comercializadores e usuarios de sistemas e programas informáticos ou electrónicos que soporten os procesos contables, de facturación ou de xestión de quen desenvolvan actividades económicas a que os devanditos sistemas informáticos garantan a integridade, conservación, accesibilidade, lexibilidade, rastreabilidade e inalterabilidad dos rexistros, sen interpolacións, omisións ou alteracións de que non quede a debida anotación nos sistemas mesmos. Para iso, permite que se establezan certas especificacións técnicas a cumprir, así como a súa certificación e que usen formatos estándares de maneira que os seus rexistros sexan lexibles.

Normativa/Doutrina :

• Artigo 2.j) da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria.

O artigo 201 bis da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria (LGT), prevé dous tipos de sancións, ambas as dúas graves:

• Á fabricación, produción e comercialización de sistemas informáticos que non cumpran co que se dispón no artigo 29.2.j) da LGT e a súa normativa de desenvolvemento (regulamento, orde ministerial e documentación relacionada da sede electrónica da Axencia Tributaria).

  A contía estipulada é de 150.000 euros fixos por cada exercicio económico en que se producisen vendas deste tipo de sistemas informáticos e por cada tipo distinto destes que sexa obxecto da infracción.

  Doutra banda, cando non se certifiquen os devanditos sistemas informáticos estando obrigados a iso, sancionarase con 1.000 euros por sistema informático comercializado sen a devandita certificación.

• Á tenza de sistemas informáticos que non se axusten ao que se establece no artigo 29.2.j) da LGT , cando os mesmos non estean debidamente certificados tendo que estaro por disposición regulamentaria ou cando se alterasen ou modificado os dispositivos certificados. O importe é de 50.000 euros por cada exercicio.

Normativa/Doutrina :

• Artigo 201 bis da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria.

Só a aqueles que se utilicen para expedir facturas (incluíndo as facturas simplificadas), é dicir, aos sistemas informáticos de facturación (SIF), desde que sexan utilizados por obrigados a expedir facturas (completas ou simplificadas, tanto a outros empresarios como a consumidores finais) a quen aplíquelles o regulamento aprobado polo Real decreto 1007/2023, do 5 de decembro: ver o apartado 2 da pregunta frecuente "A quen afecta o regulamento que establece os requisitos dos sistemas informáticos de facturación?" e a súa “regra dos 4 «NON»” de Cuestións xerais: ámbitos de aplicación. 

Pola contra, non se aplicará a outros sistemas informáticos que se utilicen para emitir outro tipo de documentos xustificativos de entrega de bens ou prestación de servizos.

Normativa/Doutrina :

• Artigo 2.j) da Lei 58/2003, do 17 de decembro, Xeral Tributaria.

• Artigos 1.1 e 1.2 do regulamento que establece os requisitos que deben adoptar os sistemas e programas informáticos ou electrónicos que soporten os procesos de facturación de empresarios e profesionais, e a estandarización de formatos dos rexistros de facturación (RRSIF), aprobado polo Real decreto 1007/2023, do 5 de decembro.

Non necesariamente.

Segundo o apartado segundo do artigo 201 bis da LGT establécese no apartado 2 anterior, sancionarase con multa pecuniaria fixa de 50.000 euros por cada exercicio, cando se trate da infracción pola tenza de sistemas ou programas informáticos ou electrónicos que non estean debidamente certificados, tendo que estaro por disposición regulamentaria, ou alterásense ou modificado os dispositivos certificados.

A "tenza" de sistemas informáticos de facturación (SIF) non adaptados ao RRSIF -e, polo tanto, non certificados ao respecto - debe considerarse relacionada cunha tenza en orde á funcionalidade de facturación. Se se usa a base de datos do programa non adaptado ao RRSIF exclusivamente para gardar (e, se é o caso, consultar) as facturas históricas, pero NON se pode facturar co devandito programa, podería non vulnerarse a normativa, coas seguintes consideracións:

• Ter un SIF antigo non adaptado ao RRSIF estaría permitido, se e só se se pode acreditar que con el XA NON se poden expedir facturas. Normalmente iso conséguese coa súa desinstalación, pero tamén se podería modificar o programa para que fóra imposible emitir novas facturas a partir dunha data. Desta forma, xa non constituiría un SIF.

• Se chegase a detectarse, despois do 1/1/2027 (ou 1/7/2027, segundo corresponda ao obrigado), a tenza dun SIF non adaptado ao RRSIF con capacidade de emitir facturas, coa súa mera tenza estaríase cometendo a infracción e si sería obxecto da imposición da sanción contemplada no artigo 201 bis.2 da LGT . En todo caso, previa valoración do comportamento do obrigado e a súa responsabilidade.

• Practicamente todos os programas de facturación teñen entre as súas utilidades a exportación dos rexistros xerados con eles, sen que cumpra, polo tanto, conservar o SIF mesmo. Esta posibilidade é a máis aconsellable de cara a asegurar non incorrer de ningún xeito no orzamento de feito da infracción.

• Débese recomendar consultar co fabricante de seu SIF non adaptado por se dispón dunha versión adaptada ao RRSIF coa que poder actualizaro, xa que esta posibilidade adoita ser moi habitual. Do contrario, débese recomendar valorar a utilización dalgún SIF adaptado doutro fabricante ou da aplicación de facturación gratuíta da AEAT – se fose suficiente para dar resposta ás súas necesidades – ou ben o desenvolvemento dun SIF propio adaptado.

Non.

A Disposición final cuarta do RRSIF (Regulamento que establece os requisitos dos sistemas informáticos de facturación), modificada polo Real Decreto-lei 15/2025, do 2 de decembro, establece que entrará en vigor de forma obrigatoria o 1 de xaneiro de 2027 para contribuíntes do Imposto sobre Sociedades e o 1 de xullo de 2027 para o resto de obrigados tributarios mencionados no artigo 3.1 do RRSIF , entre eles, os contribuíntes do Imposto sobre a Renda das Persoas Físicas que desenvolvan actividades económicas. O período anterior á entrada en vigor do RRSIF é un período de probas.

Poderase deixar de expedir facturas e remitir rexistros en proba cun SIF modalidade VERI*FACTU e utilizar para facturar outros SIF (sistema informático de facturación), que poderían ser adaptados e funcionar en modo NON VERI*FACTU (se así permíteno) ou inclusos sistemas antigos non adaptados, mentres non teñan obriga: ata o 31/12/2026 ou 30/06/2027, segundo aplique.

Unha vez téñase obriga de adaptación ao RRSIF , é dicir, a partir do 1/1/2027 ou 1/7/2027, segundo aplique, se os obrigados optan por comezar a expedir facturas e remitir rexistros de facturación (RF) cun SIF VERI*FACTU, debe permanecer, polo menos, ata a finalización do ano natural en que se producise, de forma efectiva, o primeiro envío dos rexistros de facturación.